Πώς μου ζητάς τώρα να συνεχίσω να είμαι μαζί σου ?

Η φωτό δεν είναι Διαφήμιση... Ούτε υπόσχεση.  
Είναι αρκετά παλιά... για να μην ξεχνάμε !

Για μια Πολιτική με Θράσος και Αμετροέπεια... ρε γαμώτο !

Ξέρεις κάτι, αν παγιώσουμε 2-3 φορές ετησίως εκλογές και δημοψηφίσματα, θα είμαστε μπάχαλο μόνιμα.  Ας γίνει ότι νάναι, αρκεί να έχουμε όλο αυτό το πανηγύρι των ψεύτικων υποσχέσεων, ένα ατελείωτο γαϊτανάκι πλειοδοτήσεων.  
Πολιτική είναι ''η τέχνη του εφικτού''?  Ή... 
Η είναι η τέχνη τού ''ποιος θα ''δώσει'' πιο πολλά'' ? 

Πρέπει να πω με ειλικρίνεια ότι οι εκλογές είναι μια όμορφη γιορτή. Μέρος, παίρνουν όλοι διαγωνιζόμενοι και μη...δεν πληρώνουν, όμως, όλοι.  

Οι πρώτοι, οι ''διαγωνιζόμενοι'',  πληρώνονται από τους μη διαγωνιζόμενους, για να δείξουν τις δυνατότητες τους, πως χειρίζονται το λόγο, την ευελιξία τους να ξεφεύγουν -δήθεν- από τις θανατηφόρες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, τηλεοπτικών και μη. 
Την αισθητική, που πρέπει να αποδείξουν ότι διαθέτουν, με το φαίνεσθαι. Την επιμέλεια για το στυλ, τα αξεσουάρ, το ντύσιμο, το στήσιμο και βέβαια να πλειοδοτήσουν σε παροχές, τις περισσότερες φορές προβλέποντας τις παροχές του αντίπαλου.* (δες πιο κάτω παράδειγμα) 

Οτιδήποτε άλλο δηλαδή,εκτός από το να παρουσιάσουν το πρόγραμμα διακυβέρνησης τής χώρας, με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Αν το κάνουν, απλά δεν θα κυβερνήσουν !

Από την άλλη, οι ''μη διαγωνιζόμενοι'' -μπορείς να το πεις και ''επιτροπή'' αν θέλεις-, ξέρουν ότι αυτή είναι η στιγμή τους. Τώρα είναι δυνατοί.... Άλλωστε αυτοί πληρώνουν... 
Τώρα είναι η ευκαιρία τους να παζαρέψουν, να απαιτήσουν... να εκβιάσουν ακόμα, ανάλογα με την ''δύναμη'',  δηλαδή πόσες ψήφους μπορεί να επηρεάσει η κάθε ομάδα, ο κάθε ''φίλος-παράγοντας''. 
Πικρή λεπτομέρεια μεταξύ κατεργαραίων: Τις περισσότερες φορές το σακούλι των υποσχεθέντων ψήφων είναι παραγεμισμένο με αέρα, αλλά μετά την απομάκρυνση από το ταμείο... κλπ. 

Πιστέψτε με αναγνώστη μου, δεν έχω πάρει μέρος σε κανένα τέτοιο παζάρι, που το θεωρώ προσβλητικό για έναν άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του. Όμως είχα και έχω στο περιβάλλον μου συγγενείς και φίλους που ανήκαν σε διάφορες κομματικές αυλές. 
  
Τελευταία ακούω γύρω μου προτάσεις, αυτή την όμορφη γιορτή μήπως να την παγιώναμε... Κάτι δεν μου πάει καλά, λες να ειρωνεύονται όταν λένε: ''Κάθε 3 ή 4 μήνες σταθερά, ωραίο δεν θα ήταν να ''γιορτάζουμε'' εκλογικά ?  Ακούμε προτάσεις, υπάρχει καμιά καλύτερη  πρόταση... ?''

Αν συνεχίσεις να διαβάζεις θα σου αναλύσω τη σειρά: 
Είσαι αξιωματική αντιπολίτευση, επιδίωξή σου... να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη, μόνο αυτό σ' ενδιαφέρει και δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου. 
Είσαι επαναστάτης...  Αντιδράς και κατηγορείς, πολλές φορές και χωρίς διάκριση, για ξεπούλημα... για προδοσία.... για τιμωρία.... για δικαίωση και αποκατάσταση της δημοκρατίας  μόλις αναλάβεις. 

Σε πολλά δεν έχεις άδικο. 

Έλα όμως που έχουν φροντίσει οι επίορκοι να υπάρχει ατιμωρησία, συγγνώμη παραγραφή το είπανε.  Εσύ υπόσχεσαι τιμωρία παραβλέποντας αυτή τη ''μικρή λεπτομέρεια''... 
Κάποιες φορές που τη θυμάσαι, υπόσχεσαι ότι μόλις αναλάβεις θα ακυρώσεις όλους τους ''προστατευτικούς και απαλλακτικούς νόμους'' της ντροπής, μιας βουλής-φέουδο.  Θα αποδώσεις δικαιοσύνη και τιμωρία σε παραβατικές συμπεριφορές ! 

Κινείσαι με ορμή και τα κάνεις όλα μπάχαλο, όπου σε παίρνει βάζεις εμπόδια... ακόμα και σε σωστά πράγματα. Τα ποσοστά σου ανεβαίνουν ραγδαία. Αφουγκράζεσαι δήθεν το λαό και του υπόσχεσαι ό,τι θέλει να ακούσει, τις περισσότερες φορές, πράγματα που ξέρεις ότι είναι ανέφικτα. Μη μου πεις δεν το ξέρεις, γιατί αυτό επιβεβαιώνει την ανεπάρκεια σου σαν κυβερνήτη. 

Προγραμματικές δηλώσεις τυπωμένες σε φυλλάδια και αναλύσεις αυτών, με παράτες και τυμπανοκρουσίες... 
Όλα πληρωμένα από τους μη διαγωνιζόμενους, μην ξεχνιόμαστε. 

Σχέδια μεγάλα και μικρά... και όπως το βροντοφωνάζεις, όχι επί χάρτου, μα, κοστολογημένα, ζυγισμένα...  
Στην πραγματικότητα όμως πλειοδοτείς και παζαρεύεις παροχές με το δικό σου ''φέουδο'' -κάθε κόμμα έχει το δικό του- αφού χάρις σ' αυτό θα γίνεις κυβέρνηση. 

Μερικές φορές είναι δύσκολο κανείς να πει αν η ασυνέπεια των υποσχέσεων είναι απόρροια άγνοιας ή σκόπιμα υπήρξαν υποσχέσεις του ανέφικτου, προκειμένου της υφαρπαγής ψήφων, όπως επίσημα λέγεται. 
Πολλές φορές αντί να διορθωθούν αδικίες, μεταξύ προνομιούχων ή μη ομάδων, μεγαλώνει η κοινωνική αδικία προκειμένου να πληρωθούν ''τα γραμμάτια'' (οι υποσχέσεις). 

Και συ...  

Μόλις γίνεις χαλίφης, αρχίζεις να ξεπληρώνεις γραμμάτια... Τίποτα δεν θα πειραχτεί από τα κεκτημένα.... Θα τα αλλάξουμε όλα... χωρίς να πειράξουμε τίποτα !  
Τώρα βέβαια υπάρχουν πολλές δυσκολίες... μερικές είναι αξεπέραστες. Έχεις μπροστά σου αυτά που καταδίκαζες... τις παρανομίες που θα διόρθωνες !

Θα σε στενοχωρήσω χαλίφη μου αλλά γιατί... ? Πώς γίνεται, τώρα να σου φαίνονται σωστά και νομότυπα... αυτά που πολεμούσες ?  Αυτά που εσύ με έπεισες, ότι ήταν ολέθρια και προδοτικά για τη χώρα ? 

Πώς μου ζητάς τώρα να συνεχίσω να είμαι μαζί σου ?

Κερδίζεις χρόνο λοιπόν... Θα ξεχάσουν...  Δυστυχώς δεν θα μπορέσεις να ανταποκριθείς σε όλα και ακριβώς εδώ... υπάρχει ένα αμείλικτο κοντέρ που αρχίζει και καταγράφει.... την ασυνέπεια, την αμετροέπειά, την άγνοια και τα ψέμματα. 

Δεν ξέρω αν η ρήση του Μπίσμαρκ, ''πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού'' είναι σχήμα λόγου ή όντως μπορεί να ισχύσει και στην πράξη...

Παραμύθια....προσφερόμενα  με τέτοια υποκριτική που λες, καλέ αυτός αδικείται, είναι έτοιμος για εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο. 

Πολιτικοί με όραμα και  μεγάλα λόγια, με απίθανες υποσχέσεις... παραμυθιάζουν έναν λαό χρόνια τώρα. Και αναρωτιέσαι, δεν θα σταματήσει αυτό ποτέ ?  Δηλαδή.... 

''Υπόσχομαι ότι θέλω και μετά, αν βγω... η δικαιολογία που ''δεν'' θα τα εφαρμόσω,  θα είναι ότι ήθελα, προσπάθησα... αλλά εκ των πραγμάτων ήταν ανέφικτα ! 
Βρίσκεις ότι είναι ευφυές ?
   
Ένας φίλος λέει, ''Έλα μωρέ μην είστε κακοί, πειράζει που κάνει τον πληθυσμό να ονειρεύεται...?''

Ναι, είναι γεγονός ότι ονειρευόμαστε. Μας αρέσει βρε παιδί μου. Και μετά... όταν έρχεται ο λογαριασμός στον εκάστοτε ''ανήμπορο'' χαλίφη,  αυτοσαρκαζόμαστε... 

- ''Καλά αυτός είπε... όλοι λένε, εμείς γιατί τα πιστέψαμε ? 

Ναι, είναι γεγονός ότι πάμε σ' εκλογές. Σιγά την είδηση. Μην πεις.... Πάλι ;  Στο είπανε αμέτρητες φορές: ''η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα''... Δημοκρατία δεν θέλεις ?  Ε, πλήρωνε και μην διαμαρτύρεσαι. 
  
Εντάξει αδιέξοδα δεν έχει,  χασούρα όμως έχει. Στη δημοκρατία ο καθένας έχει δικαίωμα να τραβάει το σκοινί προς το μέρος του. Και ξέρεις πολύ καλά ποιος την πληρώνει πάντα. Ο αμέτοχος, ο ανένταχτος, ο νομοταγής, αυτός που δεν πήρε μέρος στο πανηγύρι. 

Άλλωστε τώρα συνηθίσαμε. 
Συνηθίσαμε σ' αυτή την  ατελείωτη αναζήτηση μιας κοινωνικής δικαιοσύνης που ποτέ δεν έρχεται (δεν θέλω να σταματήσω να ελπίζω, τι εμμονή κι αυτή). 

Συνηθίσαμε τις πολιτικές αναλύσεις... 
Ατελείωτες είναι οι συζητήσεις των εκάστοτε ''μυαλών'' για τις αναδιαρθρώσεις, τις εκλογικεύσεις, τις επανεκκινήσεις....Της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας, της γραφειοκρατίας, της ανάπτυξης. 

Αναπνέουμε, ακούμε και αναλύουμε...  τις αναλύσεις της προηγούμενης μέρας... Μα πότε θα περάσει στην πράξη η κυβέρνηση, εδώ,  στα προβλήματα. Τα συζητήσαμε αρκετά, φτάνει, καιρός να δούμε τις τεράστιες και ανυπέρβλητες δυσκολίες μιας οπισθοδρομικής, ταριχευμένης κοινωνίας. 

Εδώ όμως, ξεκινάει και το θρίλερ. Ο χαλίφης αντικρίζει με τρόμο την πραγματικότητα... Μα γιατί δεν φρόντισε να τη γνωρίσει πριν υποσχεθεί και τώρα του είναι ξένη, σαν την άγνωστη γλώσσα ? Κι αναρωτιέται
- ''Αυτή ήταν η κατάσταση ? Πότε διαμορφώθηκε τόσο σκληρή ?'' 

Στη άλλη πλευρά -που την είπαμε και ''επιτροπή'', αν θυμάσαι, οι ομάδες, η μία μετά την άλλη διαμαρτύρονται, φωνάζουν διεκδικώντας αυτά που της υποσχέθηκαν. 

- ''Περιμένετε''  λένε οι ''διαγωνιζόμενοι'', ''λίγη υπομονή βρε παιδιά'' !   
- ''Να μην μας τάζατε'', απαντάνε οι ομάδες.
-  ''Ε, και 'σεις τα πιστέψατε... όλα ?'', απαντάνε οι ''διαγωνιζόμενοι''. Η διεκδίκηση όμως δεν σταματάει. ... 
- ''Εμείς δεν φταίμε, ο αγώνας συνεχίζεται !''

Μη με ρωτήσεις αν άλλαξε, αν θ' αλλάξει τίποτε... Το συζητάμε... Θα δούμε... Σιγά σιγά. 
Γι αυτό τώρα πάμε για νέο χαλίφη. Μα θα μου πεις πριν από λίγο δεν βγάλαμε...? 
Θυμάσαι..... αυτόν που (πάλι) θα  άλλαζε τα πάντα.  Αχ, να δεις... τι θυμίζει αυτό ?

Τόσο γρήγορα πάλιωσε...καλά πότε πρόλαβε ? 

Τι χάλασε, τι δεν πήγε καλά ? Μόνο χαλάκι  δεν γίναμε να σκουπίσει τα πόδια του.
Ακόμα και το δημοψήφισμα κοροϊδία αντέξαμε. Τι άλλο μπορεί να θέλει από μας ? 

Εκτός...εκτός, αν δεν θέλει πια. Του πέρασε ρε παιδί μου, τι θέλεις τώρα ?

Όλοι... ''διαγωνιζόμενοι'' και ''επιτροπή'', έχουμε το άλλοθι τού ''πιο πάνω'', πάντα φταίει ο πιο πάνω από μας... Και ακριβώς για αυτό, κανένας. Φταίει αυτός που μου έδωσε εντολή ή αυτός που δεν με έλεγξε, αν με είχε ελέγξει... θα είχα κάνει σωστά τη δουλειά μου.  Τι φταίω... άλλωστε εγώ δεν έχω κρίση. 

Εγώ δεν θα φταίξω ποτέ για την ακρισία μου, την κουτοπονηριά μου, την ανεντιμότητά μου, (ποιος δεν θυμάται το: ''το νόμιμο δεν είναι απαραίτητο να είναι και ηθικό''), την ανεπάρκειά μου, τη μίζα μου, την κομπίνα μου... έλα μωρέ... κι αν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του... 
Ε, για τα παιδιά μου τόκανα...  
Σιγά, εμένα θα πιάσουν μέσα στο μπάχαλο ?

Έτσι προχωράει η χώρα... 

Τα δείγματα λένε ότι πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Μήπως, η αυτή η δημοκρατία μας πέφτει λίγο βαριά, μήπως βλάπτει σοβαρά τη υγεία ? 
Αν πραγματικά θέλουμε να ζήσουμε κάτι καλύτερο... μήπως να ξεκινούσαμε επαναπροσδιορίζοντας ο καθένας μας τον εαυτό του... ? 

Προς το παρόν όπως λέει και η Άννα Κουρουπού, ''Ρούφα το αυγό σου''.

Στη ζωή τίποτα δεν είναι σταθερό, σίγουρο... μας λένε οι φιλόσοφοι, χρόνια τώρα, αρχαίοι και νεότεροι.  

Πώς έρχεσαι τώρα εσύ και θέλεις να ζεις σε μια χώρα με νόμο και τάξη ? 

Δεν σ' ενημέρωσε κανείς για την καινοτομία της χώρας, που δεν ευθύνεται για την εφαρμογή των νόμων... παρά μόνο τους ψηφίζει ? 
  
Και ακόμα πιο απαιτητικό από μέρους σου, είναι να επιθυμείς και να επιδιώκεις, όσο μπορείς... να επιβιώσεις !

Ή να έχεις ακόμα μεγαλύτερο θράσος να θέλεις να βάλεις σε τάξη τη ζωή σου...  

Θα σε απογοητεύσω, αλλά αυτές είναι τουλάχιστον διαστροφικές προσδοκίες. 

Τι χαλάει κάθε φορά, τι δεν πάει καλά ? Γιατί...
________________________________________


* Παρακάτω μερικά από τα Γιατί Του Άγη Βερούτη:

- Γιατί η δημιουργία πλούτου θεωρείται κακούργημα σε αυτή τη χώρα, και ποιοι θέλουν να μας έχουν όλους υπάλληλους;

- Γιατί 20 χρόνια προσπαθούμε να απλοποιήσουμε την φορολογία μας και κάθε φορά καταλήγουμε να την περιπλέκουμε;


-Γιατί η χώρα υπέστη επισταμένη αποβιομηχάνιση και αποβιοτεχνοποίηση στα τελευταία 38 χρόνια;

- Πώς φτάσαμε στο business run (αλλαγή έδρας της επιχείρησης) των 60.000 πιο υγιών από τις 400.000 επιχειρήσεις που απέμειναν μετά 6 χρόνια ύφεσης που διέλυσαν πάνω από τις μισές ελληνικές επιχειρήσεις;

-Γιατί δεν υπάρχει κτηματολόγιο μετά από 20 χρόνια από την πρώτη χρηματοδότηση της ΕΕ, και ποιος έφαγε τα λεφτά που δώθηκαν για αυτό.... περισσότερα Γιατί του Άγη Βερούτη στο ''Λόγια Σταράτα''

σημείωση:

* προβλέποντας τις παροχές του αντίπαλου,  Όσοι ζήσανε την ιστορία θα την θυμηθούν και όσοι δεν την ξέρουν θα τη μάθουν. Η μνήμη την έχει καταγράψει σαν μία από τις πιο ενδεικτικές σε γελοιότητα (ας με συγχωρήσουν οι ενδιαφερόμενοι), ιστορία πλειοδοσίας. Νομίζω ότι διαδραματίστηκε στις εκλογές του 2000 -δεν είμαι σίγουρη 100% για τη χρονολογία. Δύο κόμματα κυριαρχούσαν τότε και διεκδικούσαν τη διακυβέρνηση της Ελλάδας: 

Το Πασόκ που βρίσκεται στην κυβέρνηση με τον κ. Σημίτη και η Νέα Δημοκρατία με πρόεδρο τον κ. Καραμανλή τον β', να την διεκδικεί. Το παιχνίδι όσο πλησιάζει προς το τέλος του αγριεύει... Σε μια ομιλία του -στη Θεσσαλονίκη νομίζω, δεν είμαι σίγουρη- ο κ. Καραμανλής με το ύφος της ανίκητης ατάκας, με τον αέρα του  ''τώρα σε κάνω σκόνη'', υπόσχεται 150.000 δρχ. -τότε- για την κατώτατη σύνταξη. Μη μου ζητάτε πόση ήταν ακριβώς, κοντά πάντως, 115.000... 125.000  δραχμές, κάπου εκεί.  διάβασε σχετικά εδώ    
Κάτω στη πλατεία... στον κόσμο... χαμός, ενθουσιασμός, φωνές ! Ε, ούτε βδομάδα δεν τους άφησε να χαρούν -τον πρόεδρο και τους νουδίτες- ο κ. Σημίτης.   Και πάλι από μπαλκόνι, πλειοδοτεί με το αμίμητο επιχείρημα, ''...και οι κατώτατες συντάξεις στις 152.000 δραχμές...!''  
Είχε κάνει ρούμπο. Ήταν μια κίνηση ματ. Τώρα.... προηγείτο το Πασόκ ! Έστω και με 2000 δραχμές. 

 φήμες