Πώς μου ζητάς τώρα να συνεχίσω να είμαι μαζί σου ?

Η φωτό δεν είναι Διαφήμιση... Ούτε υπόσχεση.  
Είναι αρκετά παλιά... για να μην ξεχνάμε !

Για μια Πολιτική με Θράσος και Αμετροέπεια... ρε γαμώτο !

Ξέρεις κάτι, αν παγιώσουμε 2-3 φορές ετησίως εκλογές και δημοψηφίσματα, θα είμαστε μπάχαλο μόνιμα.  Ας γίνει ότι νάναι, αρκεί να έχουμε όλο αυτό το πανηγύρι των ψεύτικων υποσχέσεων, ένα ατελείωτο γαϊτανάκι πλειοδοτήσεων.  
Πολιτική είναι ''η τέχνη του εφικτού''?  Ή... 
Η είναι η τέχνη τού ''ποιος θα ''δώσει'' πιο πολλά'' ? 

Πρέπει να πω με ειλικρίνεια ότι οι εκλογές είναι μια όμορφη γιορτή. Μέρος, παίρνουν όλοι διαγωνιζόμενοι και μη...δεν πληρώνουν, όμως, όλοι.  

Οι πρώτοι, οι ''διαγωνιζόμενοι'',  πληρώνονται από τους μη διαγωνιζόμενους, για να δείξουν τις δυνατότητες τους, πως χειρίζονται το λόγο, την ευελιξία τους να ξεφεύγουν -δήθεν- από τις θανατηφόρες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, τηλεοπτικών και μη. 
Την αισθητική, που πρέπει να αποδείξουν ότι διαθέτουν, με το φαίνεσθαι. Την επιμέλεια για το στυλ, τα αξεσουάρ, το ντύσιμο, το στήσιμο και βέβαια να πλειοδοτήσουν σε παροχές, τις περισσότερες φορές προβλέποντας τις παροχές του αντίπαλου.* (δες πιο κάτω παράδειγμα) 

Οτιδήποτε άλλο δηλαδή,εκτός από το να παρουσιάσουν το πρόγραμμα διακυβέρνησης τής χώρας, με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Αν το κάνουν, απλά δεν θα κυβερνήσουν !

Από την άλλη, οι ''μη διαγωνιζόμενοι'' -μπορείς να το πεις και ''επιτροπή'' αν θέλεις-, ξέρουν ότι αυτή είναι η στιγμή τους. Τώρα είναι δυνατοί.... Άλλωστε αυτοί πληρώνουν... 
Τώρα είναι η ευκαιρία τους να παζαρέψουν, να απαιτήσουν... να εκβιάσουν ακόμα, ανάλογα με την ''δύναμη'',  δηλαδή πόσες ψήφους μπορεί να επηρεάσει η κάθε ομάδα, ο κάθε ''φίλος-παράγοντας''. 
Πικρή λεπτομέρεια μεταξύ κατεργαραίων: Τις περισσότερες φορές το σακούλι των υποσχεθέντων ψήφων είναι παραγεμισμένο με αέρα, αλλά μετά την απομάκρυνση από το ταμείο... κλπ. 

Πιστέψτε με αναγνώστη μου, δεν έχω πάρει μέρος σε κανένα τέτοιο παζάρι, που το θεωρώ προσβλητικό για έναν άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του. Όμως είχα και έχω στο περιβάλλον μου συγγενείς και φίλους που ανήκαν σε διάφορες κομματικές αυλές. 
  
Τελευταία ακούω γύρω μου προτάσεις, αυτή την όμορφη γιορτή μήπως να την παγιώναμε... Κάτι δεν μου πάει καλά, λες να ειρωνεύονται όταν λένε: ''Κάθε 3 ή 4 μήνες σταθερά, ωραίο δεν θα ήταν να ''γιορτάζουμε'' εκλογικά ?  Ακούμε προτάσεις, υπάρχει καμιά καλύτερη  πρόταση... ?''

Αν συνεχίσεις να διαβάζεις θα σου αναλύσω τη σειρά: 
Είσαι αξιωματική αντιπολίτευση, επιδίωξή σου... να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη, μόνο αυτό σ' ενδιαφέρει και δεν σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου. 
Είσαι επαναστάτης...  Αντιδράς και κατηγορείς, πολλές φορές και χωρίς διάκριση, για ξεπούλημα... για προδοσία.... για τιμωρία.... για δικαίωση και αποκατάσταση της δημοκρατίας  μόλις αναλάβεις. 

Σε πολλά δεν έχεις άδικο. 

Έλα όμως που έχουν φροντίσει οι επίορκοι να υπάρχει ατιμωρησία, συγγνώμη παραγραφή το είπανε.  Εσύ υπόσχεσαι τιμωρία παραβλέποντας αυτή τη ''μικρή λεπτομέρεια''... 
Κάποιες φορές που τη θυμάσαι, υπόσχεσαι ότι μόλις αναλάβεις θα ακυρώσεις όλους τους ''προστατευτικούς και απαλλακτικούς νόμους'' της ντροπής, μιας βουλής-φέουδο.  Θα αποδώσεις δικαιοσύνη και τιμωρία σε παραβατικές συμπεριφορές ! 

Κινείσαι με ορμή και τα κάνεις όλα μπάχαλο, όπου σε παίρνει βάζεις εμπόδια... ακόμα και σε σωστά πράγματα. Τα ποσοστά σου ανεβαίνουν ραγδαία. Αφουγκράζεσαι δήθεν το λαό και του υπόσχεσαι ό,τι θέλει να ακούσει, τις περισσότερες φορές, πράγματα που ξέρεις ότι είναι ανέφικτα. Μη μου πεις δεν το ξέρεις, γιατί αυτό επιβεβαιώνει την ανεπάρκεια σου σαν κυβερνήτη. 

Προγραμματικές δηλώσεις τυπωμένες σε φυλλάδια και αναλύσεις αυτών, με παράτες και τυμπανοκρουσίες... 
Όλα πληρωμένα από τους μη διαγωνιζόμενους, μην ξεχνιόμαστε. 

Σχέδια μεγάλα και μικρά... και όπως το βροντοφωνάζεις, όχι επί χάρτου, μα, κοστολογημένα, ζυγισμένα...  
Στην πραγματικότητα όμως πλειοδοτείς και παζαρεύεις παροχές με το δικό σου ''φέουδο'' -κάθε κόμμα έχει το δικό του- αφού χάρις σ' αυτό θα γίνεις κυβέρνηση. 

Μερικές φορές είναι δύσκολο κανείς να πει αν η ασυνέπεια των υποσχέσεων είναι απόρροια άγνοιας ή σκόπιμα υπήρξαν υποσχέσεις του ανέφικτου, προκειμένου της υφαρπαγής ψήφων, όπως επίσημα λέγεται. 
Πολλές φορές αντί να διορθωθούν αδικίες, μεταξύ προνομιούχων ή μη ομάδων, μεγαλώνει η κοινωνική αδικία προκειμένου να πληρωθούν ''τα γραμμάτια'' (οι υποσχέσεις). 

Και συ...  

Μόλις γίνεις χαλίφης, αρχίζεις να ξεπληρώνεις γραμμάτια... Τίποτα δεν θα πειραχτεί από τα κεκτημένα.... Θα τα αλλάξουμε όλα... χωρίς να πειράξουμε τίποτα !  
Τώρα βέβαια υπάρχουν πολλές δυσκολίες... μερικές είναι αξεπέραστες. Έχεις μπροστά σου αυτά που καταδίκαζες... τις παρανομίες που θα διόρθωνες !

Θα σε στενοχωρήσω χαλίφη μου αλλά γιατί... ? Πώς γίνεται, τώρα να σου φαίνονται σωστά και νομότυπα... αυτά που πολεμούσες ?  Αυτά που εσύ με έπεισες, ότι ήταν ολέθρια και προδοτικά για τη χώρα ? 

Πώς μου ζητάς τώρα να συνεχίσω να είμαι μαζί σου ?

Κερδίζεις χρόνο λοιπόν... Θα ξεχάσουν...  Δυστυχώς δεν θα μπορέσεις να ανταποκριθείς σε όλα και ακριβώς εδώ... υπάρχει ένα αμείλικτο κοντέρ που αρχίζει και καταγράφει.... την ασυνέπεια, την αμετροέπειά, την άγνοια και τα ψέμματα. 

Δεν ξέρω αν η ρήση του Μπίσμαρκ, ''πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού'' είναι σχήμα λόγου ή όντως μπορεί να ισχύσει και στην πράξη...

Παραμύθια....προσφερόμενα  με τέτοια υποκριτική που λες, καλέ αυτός αδικείται, είναι έτοιμος για εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο. 

Πολιτικοί με όραμα και  μεγάλα λόγια, με απίθανες υποσχέσεις... παραμυθιάζουν έναν λαό χρόνια τώρα. Και αναρωτιέσαι, δεν θα σταματήσει αυτό ποτέ ?  Δηλαδή.... 

''Υπόσχομαι ότι θέλω και μετά, αν βγω... η δικαιολογία που ''δεν'' θα τα εφαρμόσω,  θα είναι ότι ήθελα, προσπάθησα... αλλά εκ των πραγμάτων ήταν ανέφικτα ! 
Βρίσκεις ότι είναι ευφυές ?
   
Ένας φίλος λέει, ''Έλα μωρέ μην είστε κακοί, πειράζει που κάνει τον πληθυσμό να ονειρεύεται...?''

Ναι, είναι γεγονός ότι ονειρευόμαστε. Μας αρέσει βρε παιδί μου. Και μετά... όταν έρχεται ο λογαριασμός στον εκάστοτε ''ανήμπορο'' χαλίφη,  αυτοσαρκαζόμαστε... 

- ''Καλά αυτός είπε... όλοι λένε, εμείς γιατί τα πιστέψαμε ? 

Ναι, είναι γεγονός ότι πάμε σ' εκλογές. Σιγά την είδηση. Μην πεις.... Πάλι ;  Στο είπανε αμέτρητες φορές: ''η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα''... Δημοκρατία δεν θέλεις ?  Ε, πλήρωνε και μην διαμαρτύρεσαι. 
  
Εντάξει αδιέξοδα δεν έχει,  χασούρα όμως έχει. Στη δημοκρατία ο καθένας έχει δικαίωμα να τραβάει το σκοινί προς το μέρος του. Και ξέρεις πολύ καλά ποιος την πληρώνει πάντα. Ο αμέτοχος, ο ανένταχτος, ο νομοταγής, αυτός που δεν πήρε μέρος στο πανηγύρι. 

Άλλωστε τώρα συνηθίσαμε. 
Συνηθίσαμε σ' αυτή την  ατελείωτη αναζήτηση μιας κοινωνικής δικαιοσύνης που ποτέ δεν έρχεται (δεν θέλω να σταματήσω να ελπίζω, τι εμμονή κι αυτή). 

Συνηθίσαμε τις πολιτικές αναλύσεις... 
Ατελείωτες είναι οι συζητήσεις των εκάστοτε ''μυαλών'' για τις αναδιαρθρώσεις, τις εκλογικεύσεις, τις επανεκκινήσεις....Της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας, της γραφειοκρατίας, της ανάπτυξης. 

Αναπνέουμε, ακούμε και αναλύουμε...  τις αναλύσεις της προηγούμενης μέρας... Μα πότε θα περάσει στην πράξη η κυβέρνηση, εδώ,  στα προβλήματα. Τα συζητήσαμε αρκετά, φτάνει, καιρός να δούμε τις τεράστιες και ανυπέρβλητες δυσκολίες μιας οπισθοδρομικής, ταριχευμένης κοινωνίας. 

Εδώ όμως, ξεκινάει και το θρίλερ. Ο χαλίφης αντικρίζει με τρόμο την πραγματικότητα... Μα γιατί δεν φρόντισε να τη γνωρίσει πριν υποσχεθεί και τώρα του είναι ξένη, σαν την άγνωστη γλώσσα ? Κι αναρωτιέται
- ''Αυτή ήταν η κατάσταση ? Πότε διαμορφώθηκε τόσο σκληρή ?'' 

Στη άλλη πλευρά -που την είπαμε και ''επιτροπή'', αν θυμάσαι, οι ομάδες, η μία μετά την άλλη διαμαρτύρονται, φωνάζουν διεκδικώντας αυτά που της υποσχέθηκαν. 

- ''Περιμένετε''  λένε οι ''διαγωνιζόμενοι'', ''λίγη υπομονή βρε παιδιά'' !   
- ''Να μην μας τάζατε'', απαντάνε οι ομάδες.
-  ''Ε, και 'σεις τα πιστέψατε... όλα ?'', απαντάνε οι ''διαγωνιζόμενοι''. Η διεκδίκηση όμως δεν σταματάει. ... 
- ''Εμείς δεν φταίμε, ο αγώνας συνεχίζεται !''

Μη με ρωτήσεις αν άλλαξε, αν θ' αλλάξει τίποτε... Το συζητάμε... Θα δούμε... Σιγά σιγά. 
Γι αυτό τώρα πάμε για νέο χαλίφη. Μα θα μου πεις πριν από λίγο δεν βγάλαμε...? 
Θυμάσαι..... αυτόν που (πάλι) θα  άλλαζε τα πάντα.  Αχ, να δεις... τι θυμίζει αυτό ?

Τόσο γρήγορα πάλιωσε...καλά πότε πρόλαβε ? 

Τι χάλασε, τι δεν πήγε καλά ? Μόνο χαλάκι  δεν γίναμε να σκουπίσει τα πόδια του.
Ακόμα και το δημοψήφισμα κοροϊδία αντέξαμε. Τι άλλο μπορεί να θέλει από μας ? 

Εκτός...εκτός, αν δεν θέλει πια. Του πέρασε ρε παιδί μου, τι θέλεις τώρα ?

Όλοι... ''διαγωνιζόμενοι'' και ''επιτροπή'', έχουμε το άλλοθι τού ''πιο πάνω'', πάντα φταίει ο πιο πάνω από μας... Και ακριβώς για αυτό, κανένας. Φταίει αυτός που μου έδωσε εντολή ή αυτός που δεν με έλεγξε, αν με είχε ελέγξει... θα είχα κάνει σωστά τη δουλειά μου.  Τι φταίω... άλλωστε εγώ δεν έχω κρίση. 

Εγώ δεν θα φταίξω ποτέ για την ακρισία μου, την κουτοπονηριά μου, την ανεντιμότητά μου, (ποιος δεν θυμάται το: ''το νόμιμο δεν είναι απαραίτητο να είναι και ηθικό''), την ανεπάρκειά μου, τη μίζα μου, την κομπίνα μου... έλα μωρέ... κι αν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του... 
Ε, για τα παιδιά μου τόκανα...  
Σιγά, εμένα θα πιάσουν μέσα στο μπάχαλο ?

Έτσι προχωράει η χώρα... 

Τα δείγματα λένε ότι πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Μήπως, η αυτή η δημοκρατία μας πέφτει λίγο βαριά, μήπως βλάπτει σοβαρά τη υγεία ? 
Αν πραγματικά θέλουμε να ζήσουμε κάτι καλύτερο... μήπως να ξεκινούσαμε επαναπροσδιορίζοντας ο καθένας μας τον εαυτό του... ? 

Προς το παρόν όπως λέει και η Άννα Κουρουπού, ''Ρούφα το αυγό σου''.

Στη ζωή τίποτα δεν είναι σταθερό, σίγουρο... μας λένε οι φιλόσοφοι, χρόνια τώρα, αρχαίοι και νεότεροι.  

Πώς έρχεσαι τώρα εσύ και θέλεις να ζεις σε μια χώρα με νόμο και τάξη ? 

Δεν σ' ενημέρωσε κανείς για την καινοτομία της χώρας, που δεν ευθύνεται για την εφαρμογή των νόμων... παρά μόνο τους ψηφίζει ? 
  
Και ακόμα πιο απαιτητικό από μέρους σου, είναι να επιθυμείς και να επιδιώκεις, όσο μπορείς... να επιβιώσεις !

Ή να έχεις ακόμα μεγαλύτερο θράσος να θέλεις να βάλεις σε τάξη τη ζωή σου...  

Θα σε απογοητεύσω, αλλά αυτές είναι τουλάχιστον διαστροφικές προσδοκίες. 

Τι χαλάει κάθε φορά, τι δεν πάει καλά ? Γιατί...
________________________________________


* Παρακάτω μερικά από τα Γιατί Του Άγη Βερούτη:

- Γιατί η δημιουργία πλούτου θεωρείται κακούργημα σε αυτή τη χώρα, και ποιοι θέλουν να μας έχουν όλους υπάλληλους;

- Γιατί 20 χρόνια προσπαθούμε να απλοποιήσουμε την φορολογία μας και κάθε φορά καταλήγουμε να την περιπλέκουμε;


-Γιατί η χώρα υπέστη επισταμένη αποβιομηχάνιση και αποβιοτεχνοποίηση στα τελευταία 38 χρόνια;

- Πώς φτάσαμε στο business run (αλλαγή έδρας της επιχείρησης) των 60.000 πιο υγιών από τις 400.000 επιχειρήσεις που απέμειναν μετά 6 χρόνια ύφεσης που διέλυσαν πάνω από τις μισές ελληνικές επιχειρήσεις;

-Γιατί δεν υπάρχει κτηματολόγιο μετά από 20 χρόνια από την πρώτη χρηματοδότηση της ΕΕ, και ποιος έφαγε τα λεφτά που δώθηκαν για αυτό.... περισσότερα Γιατί του Άγη Βερούτη στο ''Λόγια Σταράτα''

σημείωση:

* προβλέποντας τις παροχές του αντίπαλου,  Όσοι ζήσανε την ιστορία θα την θυμηθούν και όσοι δεν την ξέρουν θα τη μάθουν. Η μνήμη την έχει καταγράψει σαν μία από τις πιο ενδεικτικές σε γελοιότητα (ας με συγχωρήσουν οι ενδιαφερόμενοι), ιστορία πλειοδοσίας. Νομίζω ότι διαδραματίστηκε στις εκλογές του 2000 -δεν είμαι σίγουρη 100% για τη χρονολογία. Δύο κόμματα κυριαρχούσαν τότε και διεκδικούσαν τη διακυβέρνηση της Ελλάδας: 

Το Πασόκ που βρίσκεται στην κυβέρνηση με τον κ. Σημίτη και η Νέα Δημοκρατία με πρόεδρο τον κ. Καραμανλή τον β', να την διεκδικεί. Το παιχνίδι όσο πλησιάζει προς το τέλος του αγριεύει... Σε μια ομιλία του -στη Θεσσαλονίκη νομίζω, δεν είμαι σίγουρη- ο κ. Καραμανλής με το ύφος της ανίκητης ατάκας, με τον αέρα του  ''τώρα σε κάνω σκόνη'', υπόσχεται 150.000 δρχ. -τότε- για την κατώτατη σύνταξη. Μη μου ζητάτε πόση ήταν ακριβώς, κοντά πάντως, 115.000... 125.000  δραχμές, κάπου εκεί.  διάβασε σχετικά εδώ    
Κάτω στη πλατεία... στον κόσμο... χαμός, ενθουσιασμός, φωνές ! Ε, ούτε βδομάδα δεν τους άφησε να χαρούν -τον πρόεδρο και τους νουδίτες- ο κ. Σημίτης.   Και πάλι από μπαλκόνι, πλειοδοτεί με το αμίμητο επιχείρημα, ''...και οι κατώτατες συντάξεις στις 152.000 δραχμές...!''  
Είχε κάνει ρούμπο. Ήταν μια κίνηση ματ. Τώρα.... προηγείτο το Πασόκ ! Έστω και με 2000 δραχμές. 

 φήμες 

Ποιός ηθικός κώδικας, αγαπημένε μου βουλευτά, σου υπαγορεύει το ''Παρών'' ?

Το παρακάτω.... μπορείς να το πεις απελπισμένη κραυγή στο πουθενά... αφού κανένας δεν ακούει τον λυγμό ενός μυρμηγκιού !   Άμα θέλεις το λες και ανοιχτή επιστολή... 
Πού... ?   Στον άγνωστο βουλευτή που ορίζει τις ζωές μας ! 

          Αγαπημένε μου βουλευτά, 
                                                            Υπερασπιστή της δημοκρατίας και του πολίτη, αυτής της περήφανης.... μπανανίας, όπως την καταστήσανε οι εκάστοτε σωτήρες της...   Αν πραγματικά δεν θέλεις να εφαρμοστούν, οι σκληροί, οι σφοδρώς απάνθρωποι, αντικοινωνικοί,  υφεσιακοί όροι της δανειακής σύμβασης, όπως εσύ φροντίζεις, καθημερινά, με τις δηλώσεις σου να μας περιγράφεις, σταμάτησέ τους !  Ακούς ?    Σ τ α μ ά τ η σ έ   τ ο υ ς...  

Ποιό είναι το πρόβλημά σου ?  Δεν είσαι επαρκής, άξιος, να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου ?  Νομίζεις ότι αυτή η υποκριτική συμπεριφορά είναι η ενδεδειγμένη για σένα ?  Ή  νομίζεις ότι αυτή τη μικροαστική συμπεριφορά, η ''Μανταμοσουσουδίστικη'', όπως πολύ πετυχημένα την βάφτισε ένας φίλος, σε απαλλάσσει των ευθυνών σου ? 

Γράφοντάς σου... που λες βουλευτά μου,  θα προσπαθήσω να ισορροπήσω τη δύστυχη, τη βιασμένη λογική μου και 'συ διαβάζοντας.... 

Δηλαδή το θέμα είναι ποιος θα σηκώσει... πρώτος χέρι ?

Πες το μου κι αυτό τώρα !

Τι πάτε να κάνετε επιτέλους ?  Όσο κι αν επιμένετε, πόλεμο  στην Ελλάδα, δεν θα δείτε (είτε εμφύλιο, είτε εθνικό)... 
Δεν ξέρω αν το καταφέρνουμε από εξυπνάδα και ψυχραιμία ή από βλακεία και βαρεμάρα αλλά... το καταφέρνουμε. 

Λοιπόν ας σοβαρευτούμε λίγο, και η μία πλευρά... της ''πρώτης φοράς αριστεράς'', και η άλλη, ξέρεις, η εθνικο-πατριωτικό-χρυσαυγίτικη... Ειλικρινά δεν ειρωνεύομαι καμία πλευρά... αλλά... 
Είναι κακό να βλέπεις τα πράγματα αποστασιοποιημένα ? 
Είναι κακό να σκέφτεται ελεύθερα το μυαλό σου, και να στιγματίζει τη μονόπλευρη θεώρηση και των δύο πλευρών?
Και αν βέβαια φροντίσει η πολιτεία....

Να δώσουμε στη χώρα μια ευκαιρία, να θυσιαστούμε όλοι... για να έρθουν και να πατήσουν οι επόμενοι στις πλάτες μας !

Αναθεώρηση του Συντάγματος ή  Συντακτική Εθνοσυνέλευση.

Το “ναι” δεν είναι από μόνο του πάντα ενδοτικό, όπως και το “όχι” δεν είναι πάντα ηρωικό. Αποκτούν αξία μόνο όταν το καθένα λέγεται τη στιγμή που πρέπει.

«Πιστεύω, ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον Πρωθυπουργό της χώρας, ότι προχωρούμε σε αναθεώρηση του Συντάγματος ή σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση.
Να απαιτήσουμε να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στο ελάχιστο που ορίζει ο νόμος.
Να αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο, γκρεμίζοντας το εκλογικό σύστημα με σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, με υποψήφιους σε κοινές λίστες, και με ό,τι άλλο δημιουργικό θα προταθεί.
Να απαιτήσουμε να μειωθούν 50% μισθοί και επιδόματα και άλλα προνόμια των βουλευτών που δεν συμβαδίζουν με την κατάσταση της χώρας, ως ελάχιστη συνδρομή αλλά και ως ανάληψη της συνευπευθυνότητας μας για αυτό που έχει δημιουργηθεί.»   Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά - Υφυπουργός Εσωτερικών
                                                      και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης),

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ 

Η υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης), Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, τοποθετήθηκε την Τρίτη 14 Ιουλίου 2015, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, σχετικά με την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης.

          Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
       Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

                                            Θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από δήλωσή μου, όταν είχα διαγραφεί από τη Νέα Δημοκρατία το 2012 επειδή επέλεξα να μη ψηφίσω την τότε δανειακή σύμβαση.
Υποστήριζα ότι η οποιαδήποτε επιλογή, ναι ή όχι, ακουμπούσε το σωστό, ήταν όμως άλλα τα ζητούμενα που έπρεπε να μας απασχολούν.
Δεν πρόκειται λοιπόν σήμερα να μπω σε μια συζήτηση για υπερήφανους βουλευτές που υπηρετούν το λαό και δεν ψηφίζουν τη νέα δανειακή σύμβαση ή για ατιμασμένους δηλωσίες.
Το “ναι” δεν είναι από μόνο του πάντα ενδοτικό, όπως και το “όχι” δεν είναι πάντα ηρωικό. Αποκτούν αξία μόνο όταν το καθένα λέγεται τη στιγμή που πρέπει.
Το μέλλον εξάλλου της χώρας μας δεν θα το καθορίσει η οποιαδήποτε δανειακή σύμβαση, αλλά θα εξαρτηθεί από το αν θα αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί, ότι υπάρχουν οράματα και ηγεσία, και κυρίως από τη συστηματική και συλλογική δουλειά.
Όποιος δειλιάσει, μεμψιμοιρήσει, ή επιλέξει να είναι απλός θεατής των εξελίξεων, θα λογοδοτήσει στους επόμενους και θα κριθεί αυστηρά από την Ιστορία.
Το γενικότερο κλίμα είναι βέβαια θολό, και οι πολίτες νιώθουν αποσυντονισμένοι, απελπισμένοι και απογοητευμένοι. Είναι απαραίτητο τώρα να ανυψώσουμε το ηθικό του λαού μας, και να καταλάβουμε όλοι μας ότι η χώρα χρειάζεται, όσο ποτέ, μια θεσμική κοινοβουλευτική επανάσταση που θα επανακαθορίσει το πολιτικό σύστημα.
Πρόσφατα στο δημοψήφισμα ζήτησα να απομονωθούν εκείνοι που στρώνουν τα χαλί για αναταραχή, όσοι οξύνουν το κλίμα και προκαλούν αντιπαραθέσεις. Απαίτησα να προστατεύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και το δικαίωμα που έχουν όλοι για την επόμενη δύσκολη μέρα.
Όλα αυτά ήθελα να τα ακούσουν οι νεότεροι συνάδελφοι που βρίσκονται σήμερα μαζί μας και να τους ευχαριστήσω για την καθαρότητα του λόγου τους, για τα πιστεύω τους και την αποφασιστικότητά τους.   Ειλικρινά, τιμάτε το κοινοβούλιο με τη στάση και την συμπεριφορά σας.

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,
Θα σταθώ λίγο στην καταλυτική τοποθέτησή σας, και ιδιαίτερα στη λέξη “συνθηκολόγηση”.
Με μια και μόνη λέξη, περιγράψατε καταλυτικά, και καθαρά πολιτικά, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Στη μάχη που δόθηκε, αυτή ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε προσωπικά ή έχουν δημοσιοποιηθεί.
Όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, έχουμε υποχρέωση να επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, με την ξεκάθαρη στάση μας και τις ξεκάθαρες επιλογές μας.
Δεν είναι δυνατόν να πορευτούμε μαζί με εκείνους που ενώ θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης και εκτός ευρώ, μιλούν και για την ανασυγκρότηση της οικονομίας εντός της Ευρώπης.
Δεν είναι δυνατόν να συμπορευτούμε με κάποιους που θεωρούν τον ιδιώτη επιχειρηματία εχθρό της οικονομίας.
Πως είναι δυνατόν να αγωνιζόμαστε για το κοινό καλό, και άλλοι να μιλούν για γουναράδικα;
Γεμίσαμε αντιφάσεις, που κάποτε θα πρέπει να τελειώσουν οριστικά.
Η χώρα γέμισε με “στρατηγούς της δραχμής”. Όμως η δραχμή θέλει πάρα πολλούς στρατιώτες για να πολεμήσουν για αυτήν. Αυτοί μας λείπουν …
Αυτός ο στρατιώτης συμφωνεί με τον Τσίπρα, γιατί θεωρεί ότι η ανάσταση της χώρας περνάει μέσα από την εσωτερική κάθαρση, που μόνο η Κυβέρνησή μας μπορεί να κάνει.
Οφείλουμε να μην παραδώσουμε το όνειρο μιας Ελλάδας απαλλαγμένης από τις παθογένειες και τη βρωμιά των προηγούμενων ετών, σε κόμματα και δομές που πηγάζουν από τις ίδιες ακριβώς παθογένειες, και που έχουν σκοπό να μεταφέρουν τη βρωμιά και στο μέλλον μας.
Να δεχτούμε λοιπόν μια συνθηκολόγηση στο εξωτερικό. Αλλά μέσα στην Ελλάδα θα πρέπει να τελειώσουμε οριστικά με όλα εκείνα που δεσμεύουν τις πραγματικές δυνάμεις της χώρας.
Να τελειώσουμε οριστικά με ένα πολιτικό σύστημα που το έχουμε ορίσει επακριβώς. Αναφέρομαι στις τράπεζες, στα κόμματα και στα ΜΜΕ, στο τρίγωνο της διαπλοκής που όριζε τις τύχες της χώρας επί δεκαετίες.
Καμία συνθηκολόγηση δεν πρέπει να γίνει με αυτό τα σαθρό οικοδόμημα.
Και διερωτώμαι, αν οι εξελίξεις αναγκάσουν τον Πρωθυπουργό να συνθηκολογήσει και στο εσωτερικό της χώρας, θα πρέπει και εμείς να πράξουμε το ίδιο;
Δηλαδή, αν ο Πρωθυπουργός της χώρας συνθηκολογήσει με τη Νέα Δημοκρατία, με το ΠΑΣΟΚ ή με το αριστερό αποκούμπι της διαπλοκής, ποια στάση πρέπει να κρατήσουμε;

Τι θα πράξουν άραγε αυτές οι παρατάξεις με τα ανεξόφλητα δάνεια των καταχρεωμένων κομμάτων, που είχαν τις τύχες της χώρας για δεκαετίες στα χέρια τους;

Τι θα πράξουν άραγε με εκείνους που ευθύνονται για τα έκτροπα που μας οδήγησαν σ” αυτή την κατάσταση, και πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί, για να λογοδοτήσουν;

Τι θα κάνουν με τους νταβατζήδες που παίζουν τα ρέστα τους για να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία τους;

Θα συνθηκολογήσουμε εμείς με όλα αυτά;

Δεν γνωρίζουμε ήδη ότι θα κινηθούν με το λογική του μικρότερου κακού και όχι για το καλό του τόπου; 

Δεν γνωρίζουμε ήδη ότι υπάρχουν δεκάδες πρόθυμοι να τους υπηρετήσουν;

Ειλικρινά με προβληματίζει σοβαρά ότι δεν είχαμε οργανώσει ένα εναλλακτικό σχέδιο, αλλά από την άλλη στο μέλλον οφείλουμε να επιλέξουμε εμείς πώς και πότε θα συγκρουστούμε.
Γιατί είναι βέβαιο, ότι τη σύγκρουση δεν θα την αποφύγουμε.
Εκείνος που υποχωρεί αλλά δεν καταθέτει τα όπλα, σύντομα θα ξαναπολεμήσει, έχει γράψει ένας ποιητής.
Εκλιπαρώ να δώσουμε στη χώρα μια ευκαιρία, να θυσιαστούμε όλοι, για να έρθουν και να πατήσουν οι επόμενοι στις πλάτες μας. 

Αλλά να βάλουμε έτσι μια ταφόπλακα στη διαπλοκή, να επιβάλουμε την κάθαρση του τόπου.

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ως πολιτικοί που έρχονται από το χθες, δεν έχουμε την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Πιστεύω, ότι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στον Πρωθυπουργό της χώρας, ότι: 

Προχωρούμε σε αναθεώρηση του Συντάγματος ή σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση.

Να απαιτήσουμε να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στο ελάχιστο που ορίζει ο νόμος.

Να αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο, γκρεμίζοντας το εκλογικό σύστημα με σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, με υποψήφιους σε κοινές λίστες, και με ό,τι άλλο δημιουργικό θα προταθεί.

Να απαιτήσουμε να μειωθούν 50% μισθοί και επιδόματα και άλλα προνόμια των βουλευτών που δεν συμβαδίζουν με την κατάσταση της χώρας, ως ελάχιστη συνδρομή αλλά και ως ανάληψη της συνευπευθυνότητας μας για αυτό που έχει δημιουργηθεί.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε με δάνεια του χθες και δανεικά από το μέλλον.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να σταθούμε στα πόδια μας.
Ας αξιοποιήσουμε τον όποιο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας. Είναι δεδομένο, ότι η νέα συμφωνία είναι καταδικασμένη να αποτύχει, γιατί για μια ακόμη φορά, αντί ριζικών μεταρρυθμίσεων, βρίθει φόρων που είναι αδύνατο να πληρωθούν.
Όλοι γνωρίζουν, ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί αυτές τις δεσμεύσεις.
Ας προετοιμάσουμε λοιπόν το δικό μας σχέδιο ανάπτυξης. Δεν χρειάζεται να το περιγράψω, γιατί όλοι συμφωνούμε.
Θα καταλήξω όμως στο ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να ξεπεράσουμε εμπόδια και να προχωρήσουμε μπροστά.
Να εργασθούμε για ένα μοντέλο ανάπτυξης παραγωγικό, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό, που θα υποστηρίζεται από φιλικές προς την επιχειρηματικότητα δομές.
Ας είναι αυτή η μεγάλη ιδέα για την αναγέννηση της πατρίδας μας.
__________________________________________________

* Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, Η Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά είναι Σερραία πολιτικός, υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης στην κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, βουλευτής Σερρών με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στις Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Εξελέγη Βουλευτής Ν. Σερρών με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2000, 2004 και 2007. Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων. Πρώην Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (2004 – 2007).

Διετέλεσε Μέλος του Τμήματος Γυναικών της ΝΔ από το 1983. Υποψήφια Βουλευτής το 1996. Μέλος Κ.Ε. Νέας Δημοκρατίας. Υπεύθυνη Τομέα Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ν.Δ.

_____________________________________

http://www.kollia.gr  Email:maria@kollia.gr
m-kollia@otenet.gr
m-kollia@parliament.gr

πηγή

 φήμες