Η καταδυομένη Αφροδίτη

    Μόλις είχε αναδυθεί
      κι αμέσως....
                         θα καταδυθεί
      η Αφροδίτη η Θεά.

      Δρόμο παίρνει απ' τη στεριά,
      την κοπανάει στο πι και φι
      γιατί της είπαν πως μπορεί
      και να τη χώσουν φυλακή
      καθώς χρωστά τον ΕΝΦΙΑ*
      και ΦΠΑ* και τέτοια,
      από τ' ακίνητό της,
      από το ''εν δωδέκατό'' της,
      που της αντιστοιχούσε
      στον Όλυμπο σαν κατοικούσε.

Απ' των θεών την εποχή,
είπαν, δεν είχαν πληρωθεί
και ότι έγινε αρχή
να πιάσουν όλα τα λαμόγια
(ίσως βεβαίως ναν' και λόγια...)
και θα πληρώσουν για καλά.

Ψάχνει για τρόπους η θεά
πως θα γλυτώσει απ' αυτά
και πάει να βρει τον λογιστή της
καθώς, θυμάται το παιδί της,
τον Έρωτα, που βγήκε αλήτης
κι ότι είν' μητέρα ανηλίκου...!

Του λογιστή, λέει, του Ερρίκου
        "...κι αυτές που έχουνε παιδί
         πώς τις βολεύουν δηλαδή
          και παίρνουν σύνταξη νωρίς?
          κι οι ''θυγατέρες'' ?   κει να δεις,
          όλες τους βολεμένες...

          Εμείς μπορεί μεν ξεπεσμένες
          θεές να είμαστε βεβαίως
          μα η Πολιτεία έχει χρέος
          να μας αποκαταστήσει,
          κι ύστερα, ας πάει να ζητήσει
          σ' ευρώ και άλλα δανεικά,
          ο λαουτζίκος νάν' καλά
          και να πληρώνει... 
                                        με σκλαβιά.

          Εγώ νίπτω τας χείρας μου
          κι ως το βαθύ το γήρας μου
          θέλω να μου τα χώνουν.
          Μένα, δε νοιάζει, αν πληρώνουν.
          Το πως αυτοί δεν παλαβώνουν
          από την αδικία,
          είναι....   μια άλλη ιστορία !''

Στον Δίαυλο ''Νιού Πσιχιατρία''
μια θυγατέρα ογδόντα τρία,
με τηλεφωνική
                 [παρέμβαση είχε βγεί...
παράπονα να πει
     [για κάτι ευρώ πούχαν κοπεί
από τη συνταξή της.........

Χοντρό 'ταν το πετσί της
κι εις βάρος άλλων ζούσε,
και άλλη μιά που κονομούσε
σύνταξη νόμιμη και παχυλή
από την Τράπεζα την Εθνική,
κλείνοντας τα τριάντα εννιά..

Άλλος μιλούσε για απονιά,
κι ότι τούκοβαν τη μιά,
από τις τέσσερις συντάξεις,
κι ότι μ' αυτές τις καταστάσεις
και στην Αράχωβα μπορεί,
φέτος, να μη εμφανιστεί
και θαν' γι αυτόν μία ντροπή....


            ''Σεις δεν τρωγόσαστε παιδιά
              είπε στο λογιστή η θεά,
             φεύγω και πάω πάλι κάτω
             να ζω στης θάλασσας τον πάτο,
             ούτως ή άλλως και εδώ
             στον πάτο ζήτε,  είδα εγώ.''

Πετάχτηκα απ' το κρεβάτι
κι ήμουν ακόμη...
                          μεσ' τον εφιάλτη...

             ''Στάσου Αφροδίτη,  
                                       στάσου... που πας ?
              που μας αφήνεις, '', φώναξα, ''εμάς...
              οι καταθέσεις... 
                                        της μόνης θεάς
              που παραμένουνε πλέον εδώ
              είν' οι δικές σου, να σε χαρώ !''

Βρε τι σου είναι το μυαλό...   
και τι τρελά παιχνίδια παίζει !

Να τρώει όχι από τραπέζι,
μα από σκουπίδια, μία νέα
είδα χτες βράδυ στις εννέα 
εις την οδό Μιστριώτου*.

Κοιτούσα μετά τρόπου,                      
για να βεβαιωθώ..                                                
Το είχα ακούσει ομολογώ...                                   
κι αν δεν το πίστευα... 
                        [το είδα εδώ.                                
Το σοκ μου ήταν φοβερό,
άλλο ν' ακούς κι άλλο να βλέπεις,
και 'σύ... ντουνιά το επιτρέπεις.
                                                                                          
______________________________________

*Αληθινό περιστατικό το βράδυ της 9ης του Οκτωβρίου 2015,
του 5ου χρόνου της πλαστής κρίσης στην Ελλάδα, στα Πατήσια
______________________________________________ 

                

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________________

Vénus Anadyomène

* Αναδυομένη Αφροδίτη (Ενγκρ) Η θεά Αφροδίτη αναδύεται από τα κύματα της θάλασσας, που σχηματίζει παχύ λευκό αφρό επάνω στο σημείο της γέννησής της.

Έρωτες συνοδεύουν την εμφάνιση της θεάς. Ένας από αυτούς της γλυκοφιλάει το πόδι, ένας δεύτερος της αγκαλιάζει το γόνατο, ενώ ιππεύει δελφινάκι. 

Ένας τρίτος τεντώνει το τόξο του για να ρίξει το βέλος της αγάπης σε μία Ναϊάδα. Ένας άλλος της προσφέρει χάλκινο καθρέφτη.

Η αναδυομένη Αφροδίτη (γαλ. Vénus Anadyomène) είναι αριστουργηματικός πίνακας -Ελαιογραφία σε καμβά 163 × 92 εκ.- του Γάλλου ζωγράφου Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ. 1808-1848. Φιλοξενείται στο μουσείο Κοντέ στο Σαντιγί της Πικαρδίας.

Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 

ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ του ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΠΡΟΑΣΤΕΙΟΥ 

με  τις ΜΕΖΟΝΕΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ

. Δίας: Ήταν η ύψιστη θεότητα του αρχαιοελληνικού πανθέου, καθώς και θεός του ουρανού και του κεραυνού. Λατρευόταν ως ο θεός που καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων και ρύθμιζε την ηθική τάξη του κόσμου.
. Ήρα: Στην ελληνική μυθολογία, η Ήρα ήταν αδερφή και γυναίκα του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου και προστάτιδα των γυναικών. Προς τιμή της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας που ονομάζονταν Ηραία. Τα λαμπρότερα Ηραία γίνονταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία.
. Ποσειδώνας: Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία. Στην Ελληνική μυθολογία ο Ποσειδώνας ήταν ο Θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών. Με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες όσο και να ηρεμεί τα νερά. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων.
. Δήμητρα: Μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες θεές της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Θεά της βλάστησης και της γεωργίας, προστάτευε ιδιαίτερα τις καλλιέργειες δημητριακών και τους αγρότες. Ήταν επίσης αυτή που θέσπισε τα Ελευσίνια Μυστήρια.
. Εστία: Προστάτιδα της οικογενειακής ευτυχίας, είχε ως ιερό της το κέντρο του σπιτιού. Ήταν η μεγαλύτερη κόρη και το πρώτο παιδί του Κρόνου και της Ρέας, για αυτό και τέθηκε επικεφαλής όλων των μεγάλων Θεοτήτων.
. Ήφαιστος: Ήταν πανέξυπνος και εφευρετικότατος, άρχοντας των κατασκευών και της μεταλλουργίας, επιδέξιος και δυνατός τεχνίτης.
. Αφροδίτη: Η Αφροδίτη αναδύθηκε από τη θάλασσα και αποτέλεσε το συνώνυμο της γυναικείας ομορφιάς κατά την αρχαιότητα. Θεά του έρωτα και της αγάπης. Θεοί και θνητοί, ήταν όλοι μπλεγμένοι στα ερωτικά της δίχτυα.
. Ερμής: Ήταν ο αγγελιοφόρος που έφερνε μηνύματα σε Θεούς και ανθρώπους. Προστάτης των εμπόρων, των οδοιπόρων και των παλαιστών, εξελίχθηκε σε Θεό του πνεύματος.
. Απόλλων: Ο Απόλλωνας ήταν ο Θεός του φωτός, της μουσικής και της Αρμονίας. Γεννημένος στο ιερό νησί της Δήλου, ανέβηκε από την πρώτη κιόλας μέρα στον Όλυμπο. Όπως και στη Θεά Αθηνά, ιερός αριθμός του ήταν το «7», δηλαδή ο αριθμός της πληρότητας, του πνεύματος και του μακρόκοσμου.
. Άρης: Ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Θεός του πολέμου, εμφανίζεται προκλητικός και εκπροσωπεί την παρορμητική φύση του. Χαρακτηριστικό του αποτελούν οι πολλές διαμάχες με την έτερη πολεμική Θεά, την Αθηνά, έτσι όπως τις περιγράφει και ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
. Άρτεμις: Δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, ήταν η Θεά της άγριας φύσης και του κυνηγιού, προστάτιδα των λεχώνων γυναικών και της υπαίθρου. Τα σύμβολα της Άρτεμις ξεκινούσαν από ζώα και φυτά και κατέληγαν σε όπλα όπως κατσίκα, ελάφι, φίδι, δάφνη, φοίνικας, σπαθί, φαρέτρα, ακόντιο και άλλα.. Αθηνά: Θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου. Ο Παρθενώνας στην Αθήνα είναι ο πιο διάσημος ναός αφιερωμένος σε εκείνη. Η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία. Συμβολίζεται από μια κουκουβάγια και έφερε μια ασπίδα από δέρμα κατσίκας.

ΕΠΙΣΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΤΥΧΟΝ ΣΕ ΚΑΜΠΑΝΕΣ 

ΕΧΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

. Πλούτωνας [ή Άδης, κατά την πρώιμη αρχαιότητα]: Θεός του Κάτω και του Αόρατου Κόσμου.
. Διόνυσος: Θεός του δράματος και του παιχνιδιού, θεός του κρασιού. Συνδέεται επίσης με τη γονιμότητα.
. Εκάτη: Θεά της μαγείας.
. Έρως: Θεός του έρωτα.
. Ήβη: Θεά της νεότητας.
. Ιασώ: Θεά της ίασης.
. Παν: Θεός της πανίδας και των ποιμένων.
. Περσεφόνη: Θεά των εποχών[κόρη της Δήμητρας].
. Αίολος: Θεός των ανέμων.
. Θέμις: Θεά της δικαιοσύνης.
. Κυβέλη: Θεά της γονιμότητας.
. Έρις: Θεά της ζήλιας και της διχόνοιας


*  Για την πιθανότητα που έχουν διαφύγει κάποιοι θεοί, οι Άρχοντες έχουν δικαίωμα να προσθέσουν τους διαφυγόντες τυχόν θεούς, εκ των υστέρων. _______  η Διοίκηση

 isos...

''Θέτε κι οι δυό σκαμπίλι''... σπεύσανε να πούνε φίλοι

         Σκηνή 3

De Profundis .......   Η Ζωή σαν κωμωδία

     Με την πρώτη τη ματιά,                     
     γοητεύτηκα.....
                          κι απλά                                 
     ψιθύρισα...
                       ''εσύ φως μου                  
     θάσαι... η πιο όμορφη του κόσμου !

     Μιά τέτοια κοπελιά,                        
     δεν είν' για μένα... είμαι καλά ?''                           
     είπα.....
           ''είναι εμφανές δεν πιάνεται !''

Μοιάζει να επαναλαμβάνεται,
έρωτας, πάλι αδιέξοδος,                 
μ' επιγραφή....
                 ''καμία έξοδος''.

Τάχε και μ' έναν φτιάξει..
κι ένα καρφί μούχε πετάξει.                   
''...κίνδυνος να σε ταράξει
στο ξύλο αυτός... όταν σε πιάσει,
δάσκαλος είν' στην πάλη''.                          

      Εγώ αγύριστο κεφάλι
      συνέχισα να της κολλάω....

      Το τι χυλόπιτα θα φάω
      ήτανε άλλο πράμα,
      περνούσα ένα δράμα..
      Μου είχε πάρει... το μυαλό...
      Χωρίς κανένα δισταγμό,
      ευθέως θα παραδεχτώ,
      ένα δειλό και ντροπαλό,
      με είχε κάνει σχολιαρούδι,
      που είναι ακόμα με το χνούδι !  

Κεί...
στη γωνιά του Άη Νικόλα,    
αφού τα παρατούσα όλα,
μήπως τη δω στηνόμουνα...
Θα έκανα, σκεφτόμουνα,
τυχαία πως ερχόμουνα.

Φουριόζα, ονειρευόμουνα
νάρχεται....
       και τη φανταζόμουνα                                               
όλο χαρά και τρέλα να μου πει,
ότι μαζί μου συμφωνεί             
''κατάσταση να κάνουμε''                                                       
κι όλους να τους κουφάνουμε !                             

Πώς πέταγα αισθανόμουνα,          
γλυκά σαν ορκιζόμουνα,
ότι την αγαπώ παράφορα....

      Με κοίταζε αδιάφορα
      και μ΄αποφασιστικότητα
      μ' έφερνε... 
           στην πραγματικότητα
      ανοίγοντας άλλη κουβέντα...
      για διαδραματισθέντα     
      στο σήριαλ "Άγιος" στη τιβή
      αποβραδύς που είχε δει....
      Άσε που, κάποια στιγμή,
      κατάμουτρα μου 'χε πει

      προτίμηση είχε φανερή
      σε 'κείνο τον τσαμπουκαλή
      πούχε τη μαύρη ζώνη
      και άμα λάχει, αυτός... 
                                 πλακώνει,
      όποιονε της κολλήσει
      και ότι κι αυτήν είχε μυήσει,
      πώς ν' αμυνθεί... 
                       πώς να κτυπήσει.

     Εμένα ούτε να με φτύσει !!

Σιγά αυτό μη με πτοήσει...
Δεν λέν' νικά ο επιμένων ?
Έτσι κι εγώ.... ασθμαίνων
στο παραμύθι της θα μπω.
Ψέματα δεν θα σας πω
με βοηθήσαν συγκυρίες,                 
και των δικών της νουθεσίες,         
βάλε μαζί και υποκρισίες
του περιβάλλοντός της.

''Αβέβαιο το μέλλον''...       
                             το δικό της,
της έλεγαν βράδυ πρωί
κι η ευκαιρία ήταν καλή
με το γαμπρό πούχε βρεθεί,
μα που να ξέραν οι φτωχοί,
ότι είχαν παραπλανηθεί !    

      Είχαν ακούσει για μισθό            
      τεράστιο πως έπαιρνα εγώ.                 
      Σφάλμα μεγάλο κάναν 'δώ,             
      γιατί πάνω από μήνα
      αν έλειπα απ' την Αθήνα 
      πήγαινε να μου σαλέψει...

      Χωρίς δεύτερη σκέψη,                                                          
      κατέβαζα ρολά,                                                      
      και τα περίφημα πολλά

      χρήματα... τα πετούσα                     
      πλήρως αδιαφορούσα..
      Μόνο να φύγω 
                   απ' το καράβι                  
      ήθελα...                                                                    
      κι από πρωί ως βράδυ   
      μακριά απ' το ρημάδι                                                      
      σχεδίαζα πως να βρεθώ....

Δεν έμενε φράγκο τσακιστό           
κάθε φορά απ' το μισθό                                                       
γιατί εισιτήριο ακριβό,
επλήρωνα επιστροφής
και απαξίας φανερής                                 
λόγια άκουγα:
                  ''Α, να χαθείς...
βρε δεν βαρέθηκες μπατίρης...

Ή.... πώς θα γίνεις νοικοκύρης?
ρώταγε η μάνα μου η δόλια
πίσω σαν γύρναγα Σεπόλια.....

Κανείς δεν είχε καταλάβει...

Εγώ 'φευγα απ' το καράβι
γιατί για 'κείνη τη δουλειά
δεν έκανα...
                        Καλά-καλά,
μπορεί....και για καμία άλλη.

Στραβό μυαλό μες στο κεφάλι           
πως είχα ακόμα δεν το ξέραν
κι ότι ''έπλεα προς ξέραν''.
Φράση που τ' άρεσε να λέει
(σόι σοφό, οι Ματαραγκαίοι),  
ο καθαρευουσιάνος,
ο προππαπούς μου ο Πάνος.*

Σημαία μου η ανεμελιά !
Πίστευα πως η δουλειά
ήτανε από παλιά
''εφεύρημα του κερατά'',                
τον άνθρωπο να τον τυλίξουν
σε δίχτυ...
                για να κονομήσουν...
του ''κόσμου οι πονηροί''.

Οι μάγκες λοιπόν, όλοι αυτοί,                        
τύποι σατανικοί,                                 
και δυστυχώς διαχρονικοί
απλώς... αλλάζουνε στολή.
Μια ιστορία ζώσα...

      Πιπέρι μούβαλαν στη γλώσσα   
      σαν είπα πως την εργασία
      την βλέπω σαν... ανωμαλία !

      Δεν είπε ο Επίκουρος παλιά,
      τα ίδια, αυτά για τη ''δουλειά'',
      κι υπό ευρεία έννοια
      έπεσε σε δυσμένεια...?

      Ποιανών ήταν συνέργεια?
      Ποιούς ευνοούσε αυτή η ενέργεια?
      Μεγάλη είχα περιέργεια
      να λύσω αυτή την απορία...              
      να ρίξω φως στη σκευωρία.

      ''Όταν απάντηση θα δώσω,
      όλους σας κάποτε θα σώσω !''                                                           
      έλεγα μ' ύφος καμπόσο.

      Τελικά.....
               με μιά χαμάλικη πορεία
      σε φάμπρικες και μες τα πλοία,
      του Επίκουρου η ιστορία,
      είδα, γιατί 'χε τέτοια τύχη.
         

Ας επιστρέψουμε στην νύφη....

Ήτανε ανήλικη η μικρή,
που μέχρι και υπογραφή
ήθελε ο παπάς του κηδεμόνα,
να μας παντρέψει...

Ρε, τί χειμώνα
            πέρασα ο έρημος
καθώς κείνος ο ανέντιμος
ο εργοδότης....
                      βάρεσε κανόνι
κανέναν ο π...... δεν πληρώνει    
και όλους εμάς φεσώνει.

Παρ' όλα αυτά έγιν' ο γάμος....
Κουμπάρος ήταν......
                     ένας ρουφιάνος
καρφί μεγάλο απ' το βαπόρι,
τον λέγαν "Βρώμικο Γρηγόρη"
μα ήταν το δεξί μου χέρι
στο πλοίο "τράμπ"* 
                     του Κουλοχέρη.*     *μη χρονοναυλωμένο *ναυτ. εταιρεία

      Μήνα του μέλιτος θα κάνω
      στο τρίτο όροφο επάνω
      στο νοικιασμένο......
                        βορεινό δυάρι
      με τη μικρούλα πούχα πάρει
      π' ακόμα ήτανε παιδί
      και ήταν εμφανές πολύ.

      "Μικρό" τη φώναζα.....
                                  κι αυτή
       στην αγκαλιά μου σαν γατί
       κουλουριαζόταν...
                              ως το πρωί.

       Θυμάμαι ακόμη έως τώρα
       που την νανούριζα για ώρα
       λέγοντας της παραμύθια,
       πού 'ταν μισά στ' αλήθεια
       κι απ' τις νεράιδες ζήταγα βοήθεια
       πώς το μικρό να νανουρίσω
       και πιο γλυκά να το κοιμίσω...

Από καρδιάς σούχω μιλήσει,
κι αν ως εδώ.....
                  έχεις ακολουθήσει
θα 'χεις αναγνωρίσει,
ότι για όλα μου τα ''λάθη''
της ψυχής μου,   φταίν' τα πάθη....

Πως μπόρεσε νάρθει να ζήσει
με μένανε είχα απορήσει,
που ήμουν "λούζερ"* από χέρι              *έκφραση για αυτούς που δεν κονόμησαν,
όπως τους λεν στα ξένα μέρη,
τους αποτυχημένους....

      Αλλά και στους βλαμμένους
      θα μ' έβαζα κανονικά,
      γιατί μαζί μ' άλλα παιδιά,
      λοβοτομήθηκα παλιά
      σε εσωτερικά σκολιά,
      από αδίστακτους βασανιστές
      σαν τους σκληρούς ιεροεξεταστές,
      των εποχών του χθες,
      και βγήκα ένα ''μυστήριο τραίνο''.

      Αντίθετα πάντα να πηγαίνω
      απ' όπου το κατεστημένο,
      παγίδα μούστηνε να πάω
      κι έτσι ποτέ μου ''δεν θα φάω'',
      από το δόλωμά του
      για να την κάνει τη δουλειά του.
      Αυτό που 'χε σχεδιάσει
      σε μένα δεν θα πιάσει !  
        

Ήταν πολύ μυστήριο,
ένα μικρό μαρτύριο
πέρα από τη λογική.

Εξήγηση δεν είχα βρει 
το πως η γκόμενα αυτή,
''πραγματικότητα εικονική''*              *virtual reality
όπου φοβόμουν μη χαθεί,
είχε σε μένα αφεθεί ?
ή μήπως η μικρή
μου γυάλισε... όταν τα άντα 
πάτησα και θάμουν πάντα
με γεροντοπαλήκαρα..

Μμμ.. Λές νάτανε καλύτερα ?

       Απάντηση βέβαια θα δοθεί
       σύντομα, όταν θα φανεί,
       πως τρελαμένη ήταν κι αυτή !

       Το πρώτο που 'πε απ' τα τρελά
       (με κούφανε για τα καλά)
       κι ήταν η μέγιστη απ' τις φάσεις
       σαν είπε 
                     "κοίτα να μη χάσεις
                     ρε συ το κελεπούρι",
       κι αυτό δεν ήταν καλαμπούρι. 

Στη πρόταση του γάμου,
μια μέρα στην Περγάμου,
τα απόκρυφα σχέδια μου
γίνανε φανερά.

Ταιριάξαμε έτσι μιά χαρά
και παλαβή εφτιάξαμε φωλιά....
που επισκέπτης σαν κοιτά,
λέει ''η τρέλα στα βουνά
δεν πάει'' και λοιπά.

Γρήγορα κουτσομπολιά,
για μας κυκλοφορήσαν...!

Άλλοι συκοφαντήσαν
Άλλοι μάς δυσφημήσαν

Φίλοι μάς εκμεταλευτήκαν,
και κλέφτες... λάδι βγήκαν.

      Βέβαια πολύ την αγαπούσα
      και νάθελα όμως δεν μπορούσα,
      να κάνω κάτι παραπάνω   
      και με αδέλφια να τα βάνω.

Σύντομα θα κατανοήσει
πως πρέπει ελεύθερη να ζήσει,
να μην ακούει τα "μή" και "πρέπει".
Τα όσα δεν μας επιτρέπει
να κάνουμε η κοινωνία,
ότι ειν' μεγάλη υποκρισία.

Σε δύο χρόνια ή τρία
προς την ελευθερία
αρχίζει να κοιτάζει,
και εμφανώς ν' αλλάζει...

Θα με αμφισβητήσει,
λεύτερη θέλει να ζήσει.   
            
Το επί αμοιβαία συναινέσει,
διαζύγιο είχαμε επισπεύσει
και σύντομα για τον βορρά
τράβηξε κείνη....
                       στα ψηλά,
κι έζησε στις προνομιακές,
των πλούσιων τις περιοχές..

Έφυγε απ' το κλουβί
και πέταξε για νέα αρχή,
με στόχο να κυριαρχήσει,
πάν' στα θηρία που θα γνωρίσει,
που ήτανε μασκαρεμένα,
καλοσυνάτα....
                       και εμένα
γέμιζε... ανησυχία,
που βούτηξε στη τρικυμία,
χωρίς να έχει τα εφόδια,
αφού δεν πλήρωσε... διόδια,
και εννοώ 'γώ δηλαδή,
ότι δεν είχε εκπαιδευτεί,
απ' τον κίνδυνο να φυλαχτεί,
απ' τους κακούς μες στη ζωή.

Δυστυχώς θα πληγωθεί,
μα όπως λένε... 
                       c'est la vie*                       *έτσι είναι η ζωή 

     Ένα αστείο θα σας πω
     μαζί σας να το μοιραστώ.

     Είχε στον αισθηματικό
     τομέα μια παραξενιά,
     που δεν υπήρχε στο ντουνιά.

     Όλα τα φλερτ τα αντρικά
     τα νόμιζε αθώα, φιλικά
     πλησιάσματα και μόνο,
     και σε αυτό τον τόνο
     μιλούσε στους πολλούς,
     επίδοξους γαμπρούς.                                                        
      Ξέρεις... εκείνους τους γνωστούς,
      τους καμακο-γαμπρούς.

      Οι ''ωραίοι'' έβγαζαν αφρούς,
      που τόπαιρναν γι αδιαφορία,
      κι οι άντρες ξέρεις.... 
                                    με τη μία
      πέφτουν σε έρωτα, αν κυρία
      γι αυτούς αδιαφορήσει
      ή αλλιώς "τους έχει φτύσει"..

      ....μα η δική μας ούτε χαμπάρι
      ποτέ γι αυτά δεν είχε πάρει...

Για τα ωραία της τα μάτια
κάποιος της έταζε παλάτια,
πλούσιος ομογενής
απ' Αφρική άρτι αφιχθείς.               

Εκείνη τούπε απαθής:

           "άντε βρε συ να κοιταχτείς...
           μένα με νοιάζει η ελευθερία
           και η μπουρζουαζία
           καθόλου δεν με συγκινεί,
           ούτε και μέταλλα ευγενή.
           Για την χρυσή την αλυσίδα,,
           πούκανα πως δεν είδα
           σαν έφερες να με συγκινήσει
           ανίσχυρη είν' να με κρατήσει,
           και όποτε είχα εγώ δεσμά
           ερωτικά ή και χρυσά
           τα έσπαγα όλα με βιά...''

Άλλον ερωτοχτυπημένο
θυμήθηκα.......
              που δυστυχισμένο
της έλεγε με κάνεις,
καθόλου που δεν πιάνεις
το πάθος μου για σένα...

Κάποτε στα περασμένα
νεώτερος πούταν αυτός
γόης τρανός ήταν γνωστός                       
και τώρα τόφερνε βαρέως
που τούριχνε η όμορφη ευθέως
χυλόπιτα μέσα στα μούτρα...
Δε χώραε μες στη δική του κούτρα....

    Άντε να πω ακόμα ένα...
      για κάποιον από τα φτασμένα
      ονόματα καλλιτεχνών.

      Ήταν εκ των γονατιστών
      που εκλιπαρούσαν τη ματιά της
      και στέναζαν για την αφεντιά της....
        

Ενώ εκείνη αυτά ζούσε
το σπίτι μέσα με κρατούσε
χαμένο σε μιά ουτοπία..

Έζησα μια δεκαετία
και πίσω από φαντάσματα
έτρεχα απ' τα χαράματα,
άλλοτε Κηφισίας
κι άλλοτε Αγίας Γλυκερίας...

Ήμουνα μιας φαντασίας
ναυαγισμένο ένα κουφάρι
και το 'ριξα και στο κουμάρι*             *τζόγο - Πάρνηθα
επάνω στο γνωστό βουνό,
την μοναξιά μου να ξεχνώ....
   

Κάποτε κουρασμένοι
σαν τίποτα να μη συμβαίνει,
γυρίσαμε μπαϊλτισμένοι,
μ' ελευθερία χορτασμένοι,
μ' ανθρώπους μας αηδιασμένοι
και εμφανώς πιο γερασμένοι,
σε κείνη την παλιά φωλιά,
που χτίσαμε τότε παιδιά...

Πούχαμε καθαρή καρδιά
και κάναμε μια δρασκελιά
τον κόσμο με τα αεροπλάνα,
από Ελληνικό* σ' Αβάνα,               *παλαιό αεροδρόμιο
Μοντεβιδέο ή στη Γκάνα...

Με σλάιτς όταν βλέπω πλάνα,
λέω για μας.....
                  μα ποιοί 'ναι αυτοί
οι νέοι... γεμάτοι από ζωή !!


     Κι ενώ το στόρυ είχα τελειώσει..
       μου λέει, ''δεν έχουμε την δόση,
       να δώσουμε του μήνα,
       χρωστάμε σ' όλη την Αθήνα..''

       Πρέπει λοιπόν να συμπληρώσω
       στη ιστορία μας... το πόσο
       είμαστε οι δυό μας χύμα
       και για τη σχέση με το χρήμα
       πούχαμε στη ζωή...

        Έξυπνοι... κάποιος ίσως πει,
        άλλος θα πει πολύ χαζοί...

        Όμως ''τ' αυτί δεν θα ιδρώσει''
        όσο κανείς κι αν μας τα χώσει...

 Μιά μέρα 'κονομήσαμε.
 Λεφτά κληρονομήσαμε.

 Σύντομα τα τσακίσαμε
 και το φχαριστηθήκαμε
 πέφτοντας μες τη χλίδα...

''Δεν έχετε ελπίδα..'',
σπεύσανε να πούνε φίλοι,
''θέτε κι οι δυό  σκαμπίλι,
ίσως αυτό σας προσγειώσει''
ένας μας είπε,
               ....που να μην σώσει !

    Τώρα τη βγάζουμε με "εκάς"*            *επίδομα φτώχειας
       και με φειδώ πια ο κιμάς,
       τέρμα ο σολομός,         
       γαρίδες.....    κι αστακός....

       Στη μάντρα πήγε δυστυχώς
       κι η Μερσεντές,
                    που εγώ... γαμπρός
       το έπαιζα ο ξεμωραμένος.....

       Λές να 'χουνε δίκιο επομένως
       σαν λεν' βλαμμένη και βλαμμένος ?

     _________________________________

*Κωδικός: #BK136566 

Εκδόσεις: ΨΑΘΑ Δ. ΜΑΡΙΑ

      
       Υστερόγραφο

      "Η Οικογένεια του Βλαμένου"*          
       ήταν μιά άνευ προηγουμένου
       καλή κωμωδία του Ψαθά.....
       και εντελώς χθες ξαφνικά
       ενώ θυμόμουν τα παλιά,
       βρήκα πολλές ομοιότητες
       με τις επιπολαιότητες
       που κάναμε εμείς

       στη διάρκεια τούτης της ζωής. 

                                                                                      

______________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

 isos...