Της αγνοουμένης το παραλήρημα

3 Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας

Η Ελευθεροτυπία είναι στα γέλια
                                                          [κατασκασμένη,
που οι άνθρωποι την εορτάζουν "ολόκληρη",            
                                            [ενώ 'ναι "διαμελισμένη",
καθώς ο Προκρούστης* στη κλίνη μόνο.. κόβει,       

                            [καθόλου δε τα θύματα δεν τραβάει,

και πλέον δρα ανενόχλητος, γιατί ο βασιλιάς,
            [ο ήρωας μας ο Θησέας, τώρα πολύ τον πάει...

Η Ελευθεροτυπία είναι στα γέλια
                                                 [κατασκασμένη,
μετά την παραμόρφωσή της
                                       [σε "τέχνη αφηρημένη",
που με αυτό τον όρο
            [αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά,
στην φυσική πραγματικότητα....
                                [και μη χειρότερα παιδιά!!


Όμως παράλληλα με όλα αυτά,
ο αγουροξυπνημένος
             [κόφτης 'φημεροαναγνωσάρης,
ο "αναμενω-προαγωγή"
                           [κατηγοροερωτησιάρης,

κοντά και ο...........
             [της συνείδησής του μακελάρης,
το ψευτοκουμάντο,
                           [ο μακρυχέρης υπηρέτης,
ο παρλαπίπας
                               [επαγγελματίας ψεύτης,
κι όλη η "παρέα"που...θα τους έλεγες
                           [και μπουλούκι "ηθοποιών",
από κοντά, τα χάπατα οι "δοκιμαστές"*                 *"Άντε βρε ας τον δοκιμάσουμε κι αυτόν"
                                [μεθ' όλων δηλαδή αυτών,
σε μία σύναξη εικονική,
                               [σκέτη αρπακόλα,
απροκάλυπτα συμφώνησαν,
                               [ασυζητητί σε όλα
και εκπέμπουνε,
               [ξεδιάντροπα το σήμα,
στο καταξεύτιλο
              [στο πουλημένο "κρίμα",
που το μπουκώνουνε
             [με "καραμπόλα" χρήμα,
ν' ανοίξει βοθροαγωγών τα στόμια,
                     [την αλήθεια να ενοχοποιήσει,
και με φανταστικές κατηγορίες,
  [τους πιστούς της να τους καταβρωμίσει,
με την πολύτιμη βοήθεια βεβαίως
                 [πιασάρηδων και ξεφωνημένων...

Ο Μήτσος μου τάλεγε
                      [όλα αυτά, ασθμαίνων
πα' στη προβλήτα,
     [πούρθε να με καλωσορίσει,
και γω βεβαίως είχα απορήσει,
γιατί 'μουν σε μπάρκο τετραετές,
και τούπα... "Μα τ' είναι τούτα
                                  [ρε συ που λές ?
ποιοι 'ναι οι "καλοί" ρε φίλε,
                                          [και ποιοι οι "κακοί" ?

- "Κανείς δεν ξέρει..., μ' απαντά,
       [την αρμοδιότητα αυτή, την έχει η τιβή,
αυτή αποφασίζει,
                     [στον εικοστό πρώτο αιώνα,
ξέχνα, όποιον κι αν ήξερες
                             [στο παρελθόν, κανόνα,
θυμάσαι το "σκάσε και μη μιλάς"
                        [που λέγαμε μικροί κοροϊδευτικά ?

πλήρωνε λοιπόν την "υπέρ της τάδε",
               ["σκάσε κι άκου" πάλι, υποχρεωτικά.

Το καταλάβανε όλοι αυτό.... ακόμη και
   [τα, κουβέντα να γίνεται περήφανα, γερατειά !!!"


- Δεν μας τα λες καλά ρε Μήτσο, είπα,
        [είσαι με μάς ή με τους άλλους.. ρε πας καλά  ??
- Με σας... με σας... μ' απάντησε,
                                  [χωρίς να ξέρει εάν σφάλει ...
- Την πάτησες του λέω μ@@@@,
                                [γιατί εμείς είμαστε οι άλλοι !

Τότε, αλληλο-αμφισβητο-κοιταχτήκαμε,
                        [στο τσάκα ήμασταν για βρισιές,
μα όλα τα ξεχάσαμε σαν πήγαμε
                                  [και πλακώσαμε τις ρακιές.

Όταν πια γίναμε ντίρλα-λιάδα,
          [νάσου μπροστά μας και η "αγνοουμένη" !!

- Ρε χάπατα μας λέει,
                                  [δεν έχετε ιδέα τι συμβαίνει,
και συνέχισε να παραληρεί για άλλο θέμα,
                                    [χωρίς να το καταλαβαίνει. (??)

- "Το θωρηκτό "Ποτέμκιν" τ' αγόρασε Έλληνας
            [και αφού το μετέτρεψε σε τζενεραλάδικο*,              *γενικού φορτίου
το πούλησε σ' άλλον εφοπλιστή,
                                              [που τόκανε γκαζάδικο.
Τώρα πια όμως οι ναύτες του,
                          ["δεν δίνουν διάρα τσακιστή,
(όπως λέει κι ο Σαββόπουλος)
                                     [για ότι έχει κερδηθεί,
για ότι φίλοι μου, για πάντα πια έχει χαθεί...",
....διότι πνέουν τα μένεα κατά πάντων
             [και είναι σφόδρα δυσαρεστημένοι,
από την κάθε αλεξιπτωτίστρια,
                       [γλωσσού και ξεκατινιασμένη..."

- "Πολύ βρίζει ρε παιδί μου,
                                     [θα αγανάκτησε από αηδία, 
δεν βάζει γλώσσα μέσα της,
                          [είπε ο Μήτσος, η Ελευθεροτυπία,
κόβω το κεφάλι μου πως δαύτη,
                                        [σίγουρα είναι μεθυσμένη."
και όντως ήταν, μα πρόλαβε κι είπε τα εξής,
                            [πριν πέσει κάτω μπαϊλντισμένη : 

- "Μπορεί να θεωρήσετε το λόγο μου
                         [κάπως απροσδιόριστο, αλλά με τούτο τον "διωγμό",
θυμήθηκα "καλούς" που τούς, κατά τη γνώμη τους, "κακούς",
                                             [τούς πολεμούσαν με τρόπο εξωφρενικό...

Κι αφού η μνήμη μου πάει σε "διωγμούς" και σε "αφορισμούς",
                                                           [περιγραφή με τρόπο εξαιρετικό,
κάνει στο βιβλίο του Ιμαρέτ, ο συγγραφέας Καλπούζος, 
                                      [στην Άρτα τού χίλια οκτακόσια εξηνταοκτώ,        *1868
και επιλεκτικά το εν λόγω κομμάτι, 
                                         [εμμέτρως, προσπάθησα να μεταφέρω εδώ :


       Έπαψαν οι ψαλμωδίες
             [και αναμέναμε το κήρυγμά του,
       μα μαυροφορεμένος κι αγριωπός,
           [φάνηκε ο ιερέας στο γυρισμά του,
       με δυό διακόνους,
                [αριστερά του και δεξιά του,
       με μαύρα άμφια και αυτοί,
                           [σαν τα δικά του.

       Κρατούσαν κι οι τρεις μαύρες,
                   [επιβλητικές λαμπάδες,
       κι ο νεωκόρος σε γέρους, γριές,
                  [σε άντρες και κυράδες,
       μοίραζε σ' όλους μαύρα περίεργα,
                              [ασυνήθιστα κεριά.

       Αφορισμός, αφορισμός.. τρόμου βοή
           [μέσα σε ψίθυρο από ακαθόριστη μεριά..


       Μοιχός και μοιχαλίς είχαν αλλοίμονο
                             [ερωτικά συνευρεθεί,
       σε μία άλλη παλαιότερη εποχή,
                   [πριν να γυρίσει καπάκι η ζωή,                 
                 και να πως περιγράφει ο Γιάννης Καλπούζος,
                                           [τα σχετικά με την επιβληθείσα την ποινή...

       Οι ένοχοι σαν ψωραλαία πρόβατα,
                      [να εκδιώκονται από παντού,
       να μη συνομιλεί ουδείς μεθ' αυτής,
                                   [ή μεθ' αυτού,
       να μην συντροφεύει, να μην κάθεται μαζί τους
                            [και να μην συναλλάσσεται,
       να μην καν περπατάει μαζί τους
                         [και ουδόλως να συνεργάζεται....


       Σε λίγο καιρό οι κακοί σουρνόντουσαν
                  [σε πλατείες και δρόμους εξαθλιωμένοι,
       με το κεφάλι σκυφτό....
         [και την καταισχύνη του κόσμου να τους βαραίνει
       για ένα έγκλημα που αποτελούσε για τάχα καλούς
                               [καθημερινή απασχόληση !!

                  Ίσως να είναι έτσι.... ίσως να είναι αλλιώς, μα θα έπρεπε....

                                 [να επιτευχθεί των νοημάτων ίσως κάποια συγκόλληση.. 

_________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

______________________________________

* Προκρούστης, Στην ελληνική μυθολογία, ο Προκρούστης (ή Πολυπήμων) ήταν μυθικός ληστής της Αθήνας. Το λημέρι του ήταν στην περιοχή Δαφνί στο Χαϊδάρι. Προσκαλούσε κάθε διαβάτη να ξαπλώσει σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, γνωστό ως Προκρούστειος κλίνη. Αν το θύμα ήταν ψηλό κι εξείχε από το κρεβάτι, ο Προκρούστης έκοβε το περίσσιο τμήμα του σώματός του. Αντιθέτως, αν το θύμα ήταν πιο κοντό, τότε τραβούσε τα άκρα του μέχρι να φτάσουν στο μήκος του κρεβατιού.
Ο Προκρούστης συνέχιζε την αιματηρή δράση του μέχρι που τον συνάντησε ο Θησέας στο δρόμο του από την Τροιζήνα για την Αθήνα. Όντας πολύ δυνατός, κατάφερε να εξουδετερώσει τον Προκρούστη και να τον τοποθετήσει στο ίδιο του το κρεβάτι. Επειδή αποδείχθηκε μεγαλύτερος, ο Θησέας του έκοψε το κεφάλι και τα πόδια, που περίσσευαν.

*Ελευθεροτυπία :  Η ελευθερία του τύπου, η ελεύθερη έκφραση των απόψεων μέσω του 
τύπου !! Κατ' επέκτασιν η ελευθερία του λόγου.

* Ελευθερία του λόγου ή Ελευθερία της Έκφρασης, είναι το πολιτικό δικαίωμα να κοινοποιεί κανείς τις απόψεις και ιδέες του χρησιμοποιώντας το σώμα και την ιδιοκτησία του, προς όποιον είναι πρόθυμος να τα δεχτεί. 
Ο όρος «ελευθερία της έκφρασης» χρησιμοποιείται κάποιες φορές συνώνυμα, αλλά αυτός περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, παραλαβής και μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξάρτητα από το μέσο που χρησιμοποιείται.

     ίσως...