Σταμάτησα στη διασταύρωση με το νοικιασμένο όχημα,
[μέχρι ν' ανάψει το πράσινο φανάρι,
κι έψαχνα μάταια, δεύτερο στερεοφωνικό σταθμό στο ράδιο,
[γιατί τον μόνο που υπήρχε τότε ο Χατζηδάκης είχε πάρει,
κι έπαιζε συνεχώς τους Μότσαρτ-Μπαχ-Μπετόβεν ολημερίς
[για τους γνωρίζοντες, τους καλλιεργημένους,
επειδή στα απόκρυφά της η πολιτεία έγραφε,
['μάς τους αγράμματους, τους μεροκαματιάρηδες, τους πονεμένους.
Σιγά να μη βάλουμε για παρακατιανούς στέρεο σταθμό, θα σκέφτηκαν οι κορπορατικοί,
[δεν πα' να δίνουν τις πιότερες εισφορές στην ΕΡΤ..... τί πα' να πει ?
δεν έχουνε όπως "οι έξωμες και οι φρακάτοι" εξευγενισμένα αυτιά,
[να πληρώνουνε μόνο πρέπει, όπως θα κάνουν και για το Μουσικομέγαρο που θα κτιστεί,
και το οποίο θάχει το αλμυρό εισιτηριάκι του... έτσι, προσθέτοντας τις συγκοινωνίες,
[και την ταλαιπωρία, ποιός από τη Δραπετσώνα ή το Μπούθουλα* 'δώ θα 'ρθεί !
Αυτά σκεπτόμουν βρίζοντας ΕΡΤ και λοιπούς μπρος στο φανάρι σταματημένος
[άκουγα δε τον "σερ Μπιθί"*, λόγω μποτιλιαρίσματος για τα καλά είχα αράξει.
Τότε ακούστηκε το μπαμ..... κοψοχολιάστηκα και καταντρατάχτηκα από τον τράκο,
[καθώς στο ξαφνικό πάνω στο πορτ μπαγκάζ μου είχε πέσει ένα αμάξι.
"Μήπως σταματήσατε λίγο απότομα κύριε ?" ακούω να ψελίζει μία δειλή φωνή
[πολύ ευγενικά μεν ανεβάζοντας δε την οργή μου σε σημείο απώτατο.
Τί ευγενική και ξευγενική.... μ' ανάψανε λαμπάκια και όπως κάθε άξεστος οδηγός
[ετοιμάστηκα να βρίσω, χρησιμοποιώντας μάλιστα.... και ένα στόμα απόπατο
έχοντας έτοιμα τα κοσμητικά που θα συνόδευαν τη φράση
[π.χ. "τι λες μωρή... εγώ 'μουνα σταματημένος και μου φάνηκε σα νάπεσε κεραυνός"...
Ευτυχώς τα μάζεψα αμέσως γιατί γυρίζοντας το κεφάλι μου να τη δω,
[πέσανε πάνω μου μαζεμένα δύο αστροπελέκια, και στη ψυχή μου έγινε χαμός.
Η λέξη "όνειρο", είναι πολύ φτωχή κι αδύναμη για να την περιγράψει,
[ήταν κάτι μεταξύ Σαρλίζ Θερόν, Σακίρα και Εύη Αδάμ,
ο ουρανός θα έλεγα με τ' άστρα, η θάλασσα των νησιών του νότιου Ειρηνικού,
[πάει... το μυαλό, πάει το βρίσιμο που είχα ετοιμάσει, πάει και η τρομάρα από το μπαμ.
Βάζω το πιο καλό της φάτσας μου κοστούμι, μισοχαμογελώντας να μη φανεί
[πως ήμουν λίγο φαφούτης..... τσιτώνομαι καθώς δεν είμαι και πρώτο μπόι...
πλησιάζοντας δε διαπιστώνω ότι με είχε στουκάρει ένα ραλιάρικο Μίνι Κούπερ*
[με οδηγό να κόβει την ανάσα, φίνα, ματσή και σνομπ... μια γκόμενα που λέμε από σόι.
Μόνο συγνώμη δεν της ζήτησα πούπεσε πάνω μου, μα στην ανταλλαγή στοιχείων...
[πάει το φλερτ... με κοίταξε σαν κουνούπι.... το "νοικιασμένο" πρόδωσε τη φτώχεια μου.
Μαζεύτηκα και καμπούριασα ο κοινός θνητός,
[γιατί κατάλαβα ότι η άρτι αφιχθείσα απ' τον Όλυμπο δεν ήταν για τα δόντια μου...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μα ο έρωτας με είχε βαρέσει κατακέφαλα, δεν έφευγε απ' το μυαλό μου...
[πέρασαν μήνες και σιγά σιγά ο χρόνος βοήθησε να ξεθωριάσει η ανάμνηση εκείνη,
μόνο... το θηριάκι του Ισηγόνη* που οδηγούσε δεν έλεγε να ξεχαστεί,
[φαίνεται δεν είχα ερωτευθεί την οδηγό, μα του ιπτάμενου Φιλανδού* το θρυλικό το Μίνι.
_______________________________________________________________
* Σερ Άλεκ Ισηγόνης, ή Αλέξανδρος Αρνόλδος Κωνσταντίνος. Έλληνας σχεδιαστής αυτοκινήτων.
(18 Νοεμβρίου 1906 - 2 Οκτωβρίου 1988). Η πιο γνωστή δημιουργία του είναι το Mini του 1959.
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Ισηγόνης, και ο παππούς του ήταν Έλληνες μηχανικοί, ενώ η μητέρα του ήταν από τη Βαυαρία. Η οικογένεια του κατείχε ένα εργοστάσιο παραγωγής λεβήτων. Ο Αλέξανδρος δεν είχε δει αυτοκίνητο μέχρι την ηλικία των 12 ετών.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, κατά την πολυτάραχη περίοδο που η Τουρκία αποκτούσε τη σύγχρονη μορφή της, η οικογένειά του αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μάλτα το 1922, και ο πατέρας του πέθανε στο νησί. Τότε η μητέρα του τον πήγε στην Αγγλία, όπου δύο χρόνια αργότερα κατάφερε να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα "Singer" με αμάξωμα Weymann, με το οποίο ταξίδεψε τη μητέρα του στην Ευρώπη το 1925 αντιμετωπίζοντας – όπως ο ίδιος σχολίαζε συχνά σε φίλους και τους συναδέλφους του ότι το Austin 1800 (ADO17) ήταν το σχέδιο για το οποίο ήταν πιο περήφανος, παρόλο που ποτέ δεν ήταν τόσο εμπορικά επιτυχημένο όσο τα τρία προηγούμενα σχέδια του, όπου ανέφερε αργότερα στον Αθανάσιο Καλλιγέρη (Athan Calligeris) το 1980 – μία "ατέλειωτη σειρά μηχανικών βλαβών". Αυτή ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχνούσε ποτέ, μία εμπειρία που τον ώθησε, όταν επέστρεψε, να ξεκινήσει ένα τριετές πρόγραμμα σπουδών σαν μηχανολόγος μηχανικός στην Πολυτεχνική σχολή του Μπάτερσι (Battersea) στο Λονδίνο.
Η δεξιοτεχνία του Άλεκ και ο ενθουσιασμός του για τη ζωγραφική και τη σχεδίαση ήταν αρκετά για να πυροδοτήσουν την απέχθειά του προς τη θεωρία των Μαθηματικών και απέτυχε στις εξετάσεις των Μαθηματικών τρεις φορές. Σαν αντιδραστικό και ελεύθερο πνεύμα που ήταν, απεχθανόταν την αυστηρή λογική των Μαθηματικών, μάλιστα αποκαλούσε τα Μαθηματικά «εχθρό κάθε πραγματικά δημιουργικού ανθρώπου».
* Mini Cooper, Ο Δαβίδ της ιστορίας των ράλι... Στην πρώτη του δεκαετία (1960) κέρδισε τρεις φορές το Ράλι Μόντε Κάρλο και άλλες 16 νίκες σε κορυφαία ευρωπαϊκά ράλι. Σαν λύκος με προβιά προβάτου έμοιαζε το Mini Cooper, Ένας μικρός Δαβίδ, απέναντι στους Γολιάθ. Απέναντι στα Ford Falcon, τις Mercedes-Benz 300 SE, τα Volvo 544. Δεν είχε καν κοπάσει ο βρηχυθμός των V8 κινητήρων 4,7 λίτρων των Falcon στην πλαγιά όταν τα Mini Cooper παρατάσσονταν στην αφετηρία των Ειδικών, μαρσάροντας τα 997 (αργότερα 1.071) κυβικά εκατοστά τους και σπινάροντας τους λιλιπούτειους δεκάιντσους τροχούς τους.
Ξεκινούσε κάτι εξαιρετικά παράτολμο. «Προφανώς με αυτό το μειονέκτημα ισχύος έπρεπε να καλύπτουμε το χαμένο χρόνο αλλού, οδηγώντας ταχύτερα στα κατηφορικά κομμάτια. Όμως αυτό ήταν εύκολο με το ελαφρύ και σβέλτο μας Mini», λέει ο Rauno Aaltonen – που αποτέλεσε μαζί με τους Timo Makinen και Paddy Hopkirk τη θρυλική τριάδα οδηγών της Mini.
* Ιπτάμενος Φιλανδός Τίμο Μακίνεν, ξεχωρίζει για την ταχύτητα και τις δεξιότητές του στις αρχές της δεκαετίας του '60, κερδίζοντας την καταξίωση ως οδηγός της εργοσταστιακής ομάδας των Mini.
Θρυλικός Φινλανδός οδηγός, ένας από τους καλύτερους στην ιστορία των ράλι, ήταν κυρίαρχη φυσιογνωμία στους αγώνες τις δεκαετίες του '60 και του '70, αλλά και ένα από τα ιδρυτικά μέλη μιας ονειρεμένης ομάδας οδηγών αγώνων, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «ιπτάμενοι Φινλανδοί».
Ο Μακίνεν οδηγώντας ταχύτερα στα κατηφορικά κομμάτια γινότανε ένας εφιάλτης στις χιονισμένες, παγερές Αλπεις του Ράλι Μόντε Κάρλο! Ο συνοδηγός του Timo Makinen, Christobel Carlisle, θυμάται:
«Μετά από τρεις ώρες οδήγησης, από το ένα χιονισμένο πέρασμα στο άλλο, το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για το σπίτι μου. Ειλικρινά, ο φόβος μου ήταν εξωφρενικός. Οδηγούσε διαρκώς με 130 χλμ./ώρα, πλαγιολίσθαινε σε κάθε στροφή. Όμως τίποτε δεν πήγε στραβά ποτέ κι έτσι παραδώθηκα στο πεπρωμένο. Στο τέλος είχα τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον Timo που τον πίεζα ακόμα περισσότερο»!Οι νίκες των Mini Cooper σε 19 μεγάλα ράλι της Ευρώπης τη δεκαετία του 1960, τρεις εκ των οποίων στο Μόντε Κάρλο, καρποφόρησαν από θάρρος ανάλογο εκείνου που είχε επιστρατεύσει ο Sir Alec Issigonis για να αλλάξει τη μοίρα της ιστορίας της αυτοκίνησης σχεδιάζοντας το Mini.
* Σερ Μπιθί, Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ή αλλιώς ο σερ του ελληνικού πενταγράμμου, όπως χαρακτηρίστηκε, γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1922 στο Περιστέρι. Παιδί οκταμελούς φτωχής οικογένειας που τον ανάγκασε να βγει από πολύ μικρός στη βιοπάλη. Αρχικά δούλευε ως υδραυλικός σε μαγαζί στην πλατεία Βάθη, ωστόσο η αγάπη του για τη μουσική ήταν έμφυτη, με αποτέλεσμα να παίζει κιθάρα από πολύ μικρή ηλικία. Το 1937, σε ηλικία 15 ετών, όλα αλλάζουν, όταν πάει να ακούσει τρεις μουσικούς που έπαιζαν σε ένα μικρο ταβερνάκι λαϊκά τραγούδια υπό τους ήχους του μπουζουκιού.
Η νύχτα αυτή έμελε να αλλάξει τη ζωή του νεαρού, ο οποίος, ενθουσιασμένος από την πρώτη του αυτή γνωριμία, λάτρεψε το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι.
Οι τρεις αυτοί καλλιτέχνες ήταν τα τρία «ιερά τέρατα» του ελληνικού πενταγράμμου εκείνης της εποχής: ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Μανώλης Χιώτης και ο Στράτος Κιουγιουμτζής.
Το 1948 θα συναντήσει τυχαία -στην Κερατέα- τον Μίκη Θεοδωράκη, όταν ένα καμιόνι που μετέφερε κρατούμενους στο Λαύριο (για να πάνε από εκεί στη Μακρόνησο) σταμάτησε σε μια βρύση για να πιουν λίγο νερό. Η γνωριμία αυτή θα καθορίσει τη μελλοντική καλλιτεχνική του διαδρομή.
Θα ερμηνεύσει τραγούδια του όπως και του Μάνου Χατζηδάκη, των δύο γνωστότερων και πιο σημαντικών συνθετών της χώρας,
Το προσωνύμιο «Σερ», οφείλεται στον Δημήτρη Ψαθά, που γράφοντας ένα χρονογράφημα στα «Νέα» τον είχε αποκαλέσει «Σερ Μπίθι», εμπνεόμενος από ένα του τραγούδι που έλεγε «μια βαθιά υπόκλιση, ένα χειροφίλημα».
* Μπούθουλας, ονόμαζαν
οι Αθηναίοι μέρος της σημερινής περιοχής του Κολωνού όπου και λίμναζαν
στάσιμα νερά σε ξεροπόταμο που υπήρχε τότε εκεί......... Υποβαθμισμένη περιοχή επί δύο αιώνες για αγνώστου σε εμέναΤο 387 π.Χ. ο Πλάτωνας θεώρησε κατάλληλο το χώρο να ιδρύσει την Ακαδημία του μετά το πρώτο ταξίδι του (398-390 π.Χ.) στη Σικελία. Βρισκόταν σε ένα άλσος της Ακαδημείας, προαστίου των Αθηνών αφιερωμένου στον Αθηναίο ήρωα Ακάδημο, από το όνομα του οποίου και προήλθε η ονομασία της. Ο χώρος θεωρείτο ιερός, επειδή κατά τον μύθο ο Θησέας είχε κρύψει εκεί την Ελένη και από σεβασμό για την μακρά παράδοση και την ταύτισή του με τους Διόσκουρους, οι Σπαρτιάτες δεν τον κατέστρεψαν όταν εισέβαλαν το 413 π.Χ. στην Αττική. Η Ακαδημία συνέχισε τις λειτουργίες της και στην ελληνιστική περίοδο και μετά Χριστόν. Το 529 όμως θα την κλείσει ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστινιανός, μετά από σχεδόν 10 αιώνες συνεχούς παρουσίας.
________________________
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία, e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________
ίσως...