Ο ωραίος (?) κι η ωραία

Στον πεζόδρομο, στο μάτι από καιρό 'χα βάνει,
μία "ωραία με εμπριμέ που φόραε φουστάνι",
ταμάμ με κείνης πούλεγε το τραγουδάκι
των Θωμαΐδου-Νικολόπουλου... και στο παγκάκι
καθιστή καθώς μιλούσε η "ωραία" στο αϊφόν το κινητό,
μου φάνηκε πως κοίταζε εμένα... μα το κενό
όταν διαπίστωσα πως θωρούσε, ήταν αργά
γιατί είχα ρωτήσει ήδη μιά φίλη μου παλιά,
τη συμμαθήτριά μου Άννα που έμενε κοντά,
κι όλο εκεί βολτάριζε πάντα τα απογεύματα.

"Κακά μου είπε θάχεις ξεμπερδέματα,
αυτή μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις,
θυμάσαι, όπως το ξύρισε στο έργο ο Γεωργίτσης.

Πώς και δεν τη γνώρισες τη ψηλομύτα ? έλεγε ειδήσεις,
κι έμεινε άνεργη μετά της "Ντιτζέα" τις μεταρυθμίσεις,
και μη ξεχάσεις ότι εγώ στο είπα πως θα μαρτυρήσεις,
μα αφού επιμένεις θα της το πω..... πως του παππού απέναντι
το είναι του για σε πεθαίνει, ξέχασε μέχρι τα γκολ, τα πέναλτυ,
τον Ολυμπιακό, το φάρμακο της πίεσης της αρτηριακής,

του προστάτη, της οστεοπόρωσης και ούτω καθεξής !"

Μια και δυό τραβάει η Άννα, πάει κοντά της, και τί της λέει?
"Λήδα μου, το ραμολί απέναντι απ' τη χαρά του κλαίει,
νομίζει πως τούκανες ματάκια πριν που καθόσουν στο παγκάκι,
ταράκουλο έπαθε ο παππούς, "την είδε πως ακόμα είν' αγοράκι,

κάν' τηνε σβέλτα, μη μας μείνει, μπας και τον ηρεμήσω λιγουλάκι".
_____________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 

του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________

  ίσως...