Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και Μυρσίνη 'συ
δοξαστική, μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε
τη χώρα μου! ______ Οδυσσέας Ελύτης
Βασική ιδέα του άσματος είναι η ανάγκη να παύσει η διχόνοια που
συχνά απείλησε να εξολοθρεύσει το έθνος. Γι’ αυτό ο ποιητής ζητά
από το πνεύμα της Δικαιοσύνης να μην εγκαταλείψει τη χώρα του,
να λυπηθεί την τραγική της μοίρα.
Παζλ και άλλες σπαζοκεφαλιές... Βασική ιδέα του άσματος είναι η ανάγκη να παύσει η διχόνοια που
συχνά απείλησε να εξολοθρεύσει το έθνος. Γι’ αυτό ο ποιητής ζητά
από το πνεύμα της Δικαιοσύνης να μην εγκαταλείψει τη χώρα του,
να λυπηθεί την τραγική της μοίρα.
από τα κυριλέ κωλοχανεία
τα μεγαλοαδελφοκρατούμενα.
Δείγματα προηγούμενα
ρυπαρο-ηχο-εξευτελισμού
είχαμε προ πολλού,
από τα στόματα "κακού
που λεν συναπαντήματος".
Περίπτωση τέτοιου καταντήματος,
πρωτοφανούς ποδοπατήματος
εκ μέρους των διαστρευλωτών
επί διακηρυγμένων ιδεών,
ποτέ τόσο προκλητικά δεν είχαμε,
[και τους... Δαντών,
Μαρά και Ροβεσπιέρο,
τον Ζυστ και τον Βολταίρο,
που χρόνια τούς επικαλούνταν,
ξεχ-ά-σαν, οι ξεδιάντροποι
[και κάναν "κωλοτούμπαν"..
Συμμετοχή στην ατιμία
είχε κι η πλέμπα.... "Ω μάμα μία"!!
πού 'πιε "κοκταίηλ από βλακεία"
και ρούφηξε την πλαστογραφία.
Αριστοτεχνικά της το σερβίρισε
[η αμαρτωλή η "κομπανία",
με τη "λειψή"...
[σαν της λαϊκής, μπαλάτζα,
πού-χασε την αλήθεια,
[με χρόνια τώρα "καμμένη φλάντζα",
με διαρροές της...
[που προκαλούνε υποψίες,
και σκόπιμες ανθρωποθυσίες,
με μία πραγματικότητα εικονική,
που οι σκουπιδο-ταϊσμένοι,
[πίνουν, σωστή πηγή,
όπου οι καναλο-μηχανοράφοι,
[έχουν ιδιοποιηθεί,
και συνεχίζουνε ως τώρα,
[τ' αμαρτωλό το πάρτυ,
στης πλέμπας συνεχώς τη πλάτη.
Γι αυτή του δικαίου την αβαρία,
δείχνει πρωτοφανή αναισθησία
ο ένοχος μέσος καρπαζοεισπράκτορας,
κι ο εαυτούλης του ο αυτοκράτορας,
κοιτάει την πάρτη του,
[κάνει δε βλέπει,
και η ηθελημένη τύφλα..
[όλα τα επιτρέπει !
Παρατημένη στη γωνία,
κακοποιημένη,
[και η Διδασκαλία,
που μόνο αν συμφέροντα εξυπηρετεί,
[τότε την ενθυμούνται,
και θεατρικά,
[κατα-σταυροκοπιούνται.
Να σου θυμίσω και τη παρέα ?
την περιπτω-συμφερο-εηέα,
που ξεσάλωσε στη μουγκαμάρα,
και από πρώτη,
[σε πάρλα και φανφάρα,
κατ' εντολήν πολλά κάνει γαργάρα.
Άσε τη δορυφορο-κινητο-επικοινωνία,
δούλη με ψευτο-αλαζονεία,
και πάντα κατά το δοκούν,
έχει τ' αυτιά της για να ακούν
μόνο όποια εγκλήματα ευνοούν,
τους ανά τους αιώνας ημετέρους,
και........... "μη εις καιρούς
[να οδηγηθώμεν χειροτέρους" !
Για τους αγνώστους μου παθόντες,
[δεν έχω ιδιαίτερη συμπάθεια,
μα... την οργή μου προκαλεί,
[αυτή η γενική απάθεια,
με άλλα λόγια μ' ανάβουν τα λαμπάκια,
βλέποντας αυτό το μέγεθος της υποκρισίας
από τον έρωτα της φτώχειας,
[μετά της μπουρζουαζίας,
και πριν να μπω σε κατάσταση ομοίας αφασίας,
πριν γίνω το ίδιο με όλους δαύτους ψεκασμένος
τα χώνω σεμνά, μα λίαν τσαντισμένος....
Οι επιστρατευμένες τρόμου θεωρίες,
οι τρομολάγνες ψεύτικες ανησυχίες,
με αιρετικούς, παγανιστές και τα λοιπά,
που πιπιλάν σαν καραμέλα ξανθές τα πρωινά,
είναι πλίνθοι, λίθοι, κέραμοι ατάκτως ερημένοι,
μες στα μυαλά των ευκολόπιστων, χωμένοι.
Της πένας οι πένητες εγκαίρως,
μην χάσουν τ' ασφαλές το μέρος,
κωλοτουμπιάσαν κι ο Βολταίρος,
που ήταν σημαία,
[μπροστά από τα κείμενά τους
εξαφανίστηκε ως δια μαγείας,
[από τα ρεπορτάζ τους...
Το "Μέχρι θανάτου θ' αγωνιστώ
για να μπορεί καθένας σας εδώ,
στον έντυπο και τον τηλεοπτικό,
τον χώρο να εκφραστεί'',
χάθηκε....
[Βρε, τι ντροπή !
Κι ο φουκαριάρης ο Καδής,
τι να σου κάνει ο δυστυχής,
αφού 'σαι συ ραγιάς ?
[πώς να δικαιωθείς
σαν βασιλεύει Χαοκρατία ?
φτυστή ρε π@@@η μου Τουρκοκρατία.
Αν βολεύεσαι τώρα κι εσύ,
[με το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"
τότε σημαίνει,
[πως ξέχασες τι σημαίνει μπέσα,
κι αν ξεγελάσεις την ψυχή σου,
ότι δικαιολογείται η σύμπλευσή σου,
αυτό δεν αλλάζει την ουσία,
η ατιμία.... είναι ατιμία,
και θάναι ίδια η "τιμωρία"
όταν θα δώσεις εσύ λόγο
για της δικής σου,
[της "συνείδησης τον τζόγο"...
...Κι έτσι λοιπόν καπτάνιοι,
[πλήθος πλέον αργόστροφοι,
δεξιο-αριστερό-στροφοι,
γίνονται νευρικοί κι ιδιότροποι,
στρέφονται... "υπέρ ομάδων περιέργων"...
(συνεπεία δικών σας,
αμαρτιών και έργων)
ενίοτε συχνά και "υπέρ ανυπάρκτων"
εμφανώς δε με επιλογές των άκρων.
Με τη λάμψη του περαστικού ανήθικου κομήτη,
και με πολλούς, εκ της φυλής, με την ανεβασμένη μύτη,
επήλθε τύφλωση εξαιρετικά ευρεία,
και έτσι η κάλπικη του "φόβου" θεωρία,
μπόλιασε τη φτωχο-μπουρζουαζία,
θρίαμβος του Μπίγκ Μπρόδερ,
και εις άλλα με υγεία !!
Υστερόγραφο
Μα εγώ που ακόμα...
[δεν έχω κουφαθεί,
κι όρασή μου είναι καλή...
από την πρώτη τη στιγμή
την έχω ψιλιαστεί
την μπαλαφάρα* αυτή,
κι έτσι...
[αλλιώς πορεύτηκα,
παράκουσα και δεν κουρεύτηκα,
σαν είπανε ξεδιάντροπα,
["ρε άστους να κουρεύονται",
και συνεχίζουν...
[να σκανδαλο-πορεύονται.
______________________________
* Μπαλαφάρα, ανοησία - συνώνυμα: Μπαρούφα, παρλαπίπα, πομφόλυγα, αερολογία, κενολογία, παπαρδελιά, μπούρδα, μωρολογία, κοτσάνα, χαζομάρα, παπάρα, αρλούμπα, σάχλα....
____________________________________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
________________________________________________
* «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ
μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες».
Βολταίρος
Αυτά τα λόγια του Βολταίρου ήταν είναι και θα είναι επίκαιρα, διότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα θελήσουν να καταργήσουν ένα από τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου. Αυτό το δικαίωμα δεν είναι άλλο από την ελεύθερη έκφραση.
* Παζλ, Η γενική εικόνα μιας πραγματικότητας, την οποία προσπαθεί να συνθέσει κανείς σύμφωνα με κάποιες μάλλον υποθετικές συσχετίσεις ποικίλων γεγονότων και συμβάντων που εμφανίζονται ως ανεξάρτητα μεταξύ τους.
[λόγ. < αγγλ. puzzle]
* Μαξιμιλιανός Φραγκίσκος Μαρία Ισίδωρος Ροβεσπιέρος, Γάλλος πολιτικός, δεσπόζουσα μορφή της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Γεννήθηκε στην πόλη Αρράς στις 6 Μαΐου 1758 και καρατομήθηκε στο Παρίσι στις 28 Ιουλίου 1794. Αντιπρόσωπος στη Συνέλευση των Τάξεων και αργότερα ετέθη επικεφαλής της Κομμούνας και στη Συμβατική Συνέλευση εισήλθε ως αντιπρόσωπος του λαού του Παρισιού.
Προσπάθησε να επαναφέρει ως συστατικό στοιχείο του κράτους, το πρότυπο των αρχαίων ελληνικών πόλεων (πολιτειών), με ιθύνουσα αρχή την ενότητα και την αρετή, προχωρώντας για το σκοπό αυτό σε αλλαγές στο ημερολόγιο και στη θρησκεία, καθιερώνοντας τη λατρεία του Υπέρτατου Όντος ως θεότητα του Ορθού Λόγου, λατρεία της οποίας ανακηρύχθηκε Μέγας Ποντίφικας σε μεγαλοπρεπή τελετή (16 Νοεμβρίου 1793).
Παρότι, λόγω της προσωπικής του εντιμότητας, του ανεπίληπτου ιδιωτικού του βίου και του αδέκαστου χαρακτήρα του, είχε επονομασθεί από τους ομοϊδεάτες του "αδιάφθορος", δε δίστασε για την εδραίωση του καθεστώτος του, να στέλνει καθημερινά διά του Επαναστατικού Δικαστηρίου στη λαιμητόμο κατά δεκάδες και εκατοντάδες Γάλλους πολίτες αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, μετριοπαθείς, αναρχικούς, κλέφτες, ύποπτους, άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά καταδικασθέντες με συνοπτικές διαδικασίες.
* Ο Ζωρζ Ζακ Νταντόν, Ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1789, αρχικά ως επικεφαλής της περιοχής των Κορδελιέρων και στη συνέχεια ως πρόεδρος της ομώνυμης ριζοσπαστικής λέσχης και αργότερα υπουργός Δικαιοσύνης
Όπλισε τους αγρότες και τους εργάτες, πήρε δραστικά μέτρα εναντίον των εσωτερικών εχθρών της επανάστασης και ανέλαβε έντονες διπλωματικές πρωτοβουλίες, για να "σπάσει" το μέτωπο των εχθρών στο εξωτερικό. Περίφημος ρήτορας και ευέλικτος πολιτικός ο Νταντόν υπήρξε εμπνευστής της "Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας" και ηγέτης της ως τον Ιούλιο του 1793.
Την επόμενη χρονιά θεωρήθηκε ύποπτος συμβιβαστικών τάσεων και κατηγορήθηκε για οικονομικά σκάνδαλα, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να εκτελεστεί στις 5 Απριλίου 1794, μαζί με τους κυριότερους οπαδούς του, στη γκιλοτίνα. Τα τελευταία λόγια του Νταντόν λίγο πριν την καρατόμησή του ήταν: "Σε λίγο θα περάσω στην ανυπαρξία, όμως το όνομά μου θα ζήσει στο Πάνθεο της Ιστορίας".
* Ο Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν-Ζυστ, 25 Αυγούστου 1767 – 28 Ιουλίου 1794), γνωστός συνήθως ως Σαιν-Ζυστ, ήταν Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και συνεργάτης του Ροβεσπιέρου.
* Ζαν Πολ Μαρά (Jean-Paul Marat, 24 Μαΐου 1743 - 13 Ιουλίου 1793) Γάλλος πολιτικός και αρθρογράφος επαναστατικής εφημερίδας, από τις σημαντικότερες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης.
Γεννήθηκε στο Μπουντρύ (Boudry) του Νεσατέλ (Neuchâtel) της Ελβετίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια του Μπορντό και του Παρισιού. Ως γιατρός ήταν αποτυχημένος και φτωχός, καταλήγοντας μάλιστα σε κάποια φάση της ζωής του να βρίσκει καταφύγιο στους υπονόμους του Παρισιού, όπου απέκτησε μία δερματοπάθεια που τον υποχρέωνε αργότερα σε πολύωρα λουτρά.
Επηρεασμένος από τις ιδέες των Γάλλων διαφωτιστών, στράφηκε από τα νεανικά του χρόνια στη μελέτη και στην έρευνα των κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων της εποχής του. Πρώτος καρπός των ερευνών του ήταν δύο μελέτες με τους τίτλους: Φιλοσοφικό δοκίμιο για τον άνθρωπο και Αλυσίδες της δουλείας, τις οποίες δημοσίευσε σε ηλικία 30 ετών.
Το 1789 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα "Ο Φίλος του Λαού", από τις στήλες της οποίας στηλίτευε τους αριστοκράτες. Επίσης, έκανε λόγο για ανεπάρκεια των κυβερνητικών παραγόντων.
Παρόλο που απολάμβανε της αγάπης του λαού, ως πολιτικός σύντομα κατέληξε σε ακρότητες. Υποστήριζε τη βία ως μέσο για την εξουδετέρωση των συνωμοσιών εναντίον της Επανάστασης και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις "Σφαγές του Σεπτέμβρη".
Στις 13 Ιουλίου 1793, δολοφονήθηκε από τη νεαρή Σαρλότ Κορντέ, που ήταν στην υπηρεσία των Γιρονδίνων. Μετά το θάνατό του, τιμήθηκε ως ήρωας και μάρτυρας, λίγους μήνες όμως μετά, ο γαλλικός λαός τον χαρακτήρισε "τέρας" και αποκατέστησε τη δολοφόνο του, η οποία είχε εκτελεστεί στη λαιμητόμο, λίγο μετά την πράξη της.
* Μαξιμιλιανός Φραγκίσκος Μαρία Ισίδωρος Ροβεσπιέρος, Γάλλος πολιτικός, δεσπόζουσα μορφή της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Γεννήθηκε στην πόλη Αρράς στις 6 Μαΐου 1758 και καρατομήθηκε στο Παρίσι στις 28 Ιουλίου 1794. Αντιπρόσωπος στη Συνέλευση των Τάξεων και αργότερα ετέθη επικεφαλής της Κομμούνας και στη Συμβατική Συνέλευση εισήλθε ως αντιπρόσωπος του λαού του Παρισιού.
Η υπογραφή του Ροβεσπιέρου |
Παρότι, λόγω της προσωπικής του εντιμότητας, του ανεπίληπτου ιδιωτικού του βίου και του αδέκαστου χαρακτήρα του, είχε επονομασθεί από τους ομοϊδεάτες του "αδιάφθορος", δε δίστασε για την εδραίωση του καθεστώτος του, να στέλνει καθημερινά διά του Επαναστατικού Δικαστηρίου στη λαιμητόμο κατά δεκάδες και εκατοντάδες Γάλλους πολίτες αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, μετριοπαθείς, αναρχικούς, κλέφτες, ύποπτους, άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά καταδικασθέντες με συνοπτικές διαδικασίες.
* Ο Ζωρζ Ζακ Νταντόν, Ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1789, αρχικά ως επικεφαλής της περιοχής των Κορδελιέρων και στη συνέχεια ως πρόεδρος της ομώνυμης ριζοσπαστικής λέσχης και αργότερα υπουργός Δικαιοσύνης
Όπλισε τους αγρότες και τους εργάτες, πήρε δραστικά μέτρα εναντίον των εσωτερικών εχθρών της επανάστασης και ανέλαβε έντονες διπλωματικές πρωτοβουλίες, για να "σπάσει" το μέτωπο των εχθρών στο εξωτερικό. Περίφημος ρήτορας και ευέλικτος πολιτικός ο Νταντόν υπήρξε εμπνευστής της "Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας" και ηγέτης της ως τον Ιούλιο του 1793.
Την επόμενη χρονιά θεωρήθηκε ύποπτος συμβιβαστικών τάσεων και κατηγορήθηκε για οικονομικά σκάνδαλα, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να εκτελεστεί στις 5 Απριλίου 1794, μαζί με τους κυριότερους οπαδούς του, στη γκιλοτίνα. Τα τελευταία λόγια του Νταντόν λίγο πριν την καρατόμησή του ήταν: "Σε λίγο θα περάσω στην ανυπαρξία, όμως το όνομά μου θα ζήσει στο Πάνθεο της Ιστορίας".
* Ο Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν-Ζυστ, 25 Αυγούστου 1767 – 28 Ιουλίου 1794), γνωστός συνήθως ως Σαιν-Ζυστ, ήταν Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και συνεργάτης του Ροβεσπιέρου.
* Ζαν Πολ Μαρά (Jean-Paul Marat, 24 Μαΐου 1743 - 13 Ιουλίου 1793) Γάλλος πολιτικός και αρθρογράφος επαναστατικής εφημερίδας, από τις σημαντικότερες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης.
Γεννήθηκε στο Μπουντρύ (Boudry) του Νεσατέλ (Neuchâtel) της Ελβετίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια του Μπορντό και του Παρισιού. Ως γιατρός ήταν αποτυχημένος και φτωχός, καταλήγοντας μάλιστα σε κάποια φάση της ζωής του να βρίσκει καταφύγιο στους υπονόμους του Παρισιού, όπου απέκτησε μία δερματοπάθεια που τον υποχρέωνε αργότερα σε πολύωρα λουτρά.
Επηρεασμένος από τις ιδέες των Γάλλων διαφωτιστών, στράφηκε από τα νεανικά του χρόνια στη μελέτη και στην έρευνα των κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων της εποχής του. Πρώτος καρπός των ερευνών του ήταν δύο μελέτες με τους τίτλους: Φιλοσοφικό δοκίμιο για τον άνθρωπο και Αλυσίδες της δουλείας, τις οποίες δημοσίευσε σε ηλικία 30 ετών.
Το 1789 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα "Ο Φίλος του Λαού", από τις στήλες της οποίας στηλίτευε τους αριστοκράτες. Επίσης, έκανε λόγο για ανεπάρκεια των κυβερνητικών παραγόντων.
Παρόλο που απολάμβανε της αγάπης του λαού, ως πολιτικός σύντομα κατέληξε σε ακρότητες. Υποστήριζε τη βία ως μέσο για την εξουδετέρωση των συνωμοσιών εναντίον της Επανάστασης και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις "Σφαγές του Σεπτέμβρη".
Στις 13 Ιουλίου 1793, δολοφονήθηκε από τη νεαρή Σαρλότ Κορντέ, που ήταν στην υπηρεσία των Γιρονδίνων. Μετά το θάνατό του, τιμήθηκε ως ήρωας και μάρτυρας, λίγους μήνες όμως μετά, ο γαλλικός λαός τον χαρακτήρισε "τέρας" και αποκατέστησε τη δολοφόνο του, η οποία είχε εκτελεστεί στη λαιμητόμο, λίγο μετά την πράξη της.
ίσως...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.