Γυναίκες στις μηχανές

  

                 Κάποτε στο Μπρούκλυν

  

  Στη Νέα Υόρκη βγάζαμε φορτίο,
      που από χθες με πλοίο ψυγείο,
      είχαμε έρθει απ' το  Μαδράς
      και βγήκα λίγο, ο φουκαράς,
      ανάθεμα δηλαδή την ώρα,
      και που να στα λέω τώρα....

Η σκληρή η λησταρχίνα
με τρομοκράτησε... 
                       [μα, φίνα
πήγανε όλα τελικά...

Κωλοφαρδία γενικά,
θάλεγα....
       [βουνό 'χα τύχη...
αφού κάποιο καθίκι,
επέμενε να με χαρακώσουν
μα τα γκρικ-ίνγκλις*                                      *μπερδεμένα ελληνοαγγλικά
                    [θα γλυτώσουν                     
εμένανε απ' τα στιλέτα
των μηχανόβιων....
           [ή τη φαλτσέτα !


"Φάιβ μπακς"* μόνο μπατίρη ?                         *πέντε δολάρια
δεν στα παίρνω....  άι σιχτίρι....
και μη σε ξαναδώ μπροστά μου
στο Μπρούκλυν μέσα,
                     [ στη γειτονιά μου''
μούπε η μηχανόβια
                 [άγρια αμαζόνα
εκείνο τον ψυχρό χειμώνα !

              Μετανάστρια Ελληνοαμερικανίδα,
              από την Εύβοια,  
                       [συγκεκριμένα από Χαλκίδα,
              πέντε χρονών, την είχαν φέρει,
              όμως κανένας να πει δεν ξέρει,
              εάν υπάρχουν οι δικοί της
              και πούναι
                      [το νόθο το παιδί της....

Μια γκόμενα της αμαρτίας
που ήτανε της συμμορίας
το αναμφισβήτητο κουμάντο.

Πρώτη στο κοντραμπάντο,
μπόμπες ποτά και φούντες,
και..... οι παρεπιδημούντες,
στην Νέα Υόρκη ξέρουν,
το τατουάζ της
             [πολλές φέρουν
σ' απόκρυφα σημεία,
μα εκτός από λεσβία,
και κάμποσοι....
   [πως την καβαλικεύαν,
από τη συμμορία λέγαν....

                                                                       
Ξάφνου.....
   [μαρσάρισαν τις μηχανές
και λάκισαν σαν αστραπές,
σαν άκουσαν....
              [μπατσο-σειρήνες....



               Χρόνια μετά και... εν Αθήναις,
               στη σύνταξη πιά και για δουλειά
               έτυχε κάποια φορά
               να πάω Μοναστηράκι....

              Γερόντισσα.......
                         [που γεροντάκι
              έμοιαζε........
                              [διπλοχαρακωμένη,
              στη μούρη αυτή  σημαδεμένη,
             είδα την πρώην αμαζόνα,
             ακουμπισμένη σε κολώνα,
             να λέει τσιγάρα-λάθρα
                                      [θέλεις κύριος ?

            Ο κόσμος είν' πολύ μυστήριος....

            Της είπα ότι την θυμάμαι,
            κι ότι ακόμα τη φοβάμαι !

            Μα αντί μ' οργή,
                        [αυτή,  με δάκρυ,
            με χαιρετάει και εν τάχει
            μου λέει.... ότι απελάθη,
            γιατί δεν είχε γεννηθεί,
            η ίδια στην Αμερική,
            και μ' ένα νομικό τερτίπι,
            ''μ' έδιωξαν''...  
                      μου λέει με λύπη.

Παράνομα στην Αμερική
κι οι γέροι της είχανε μπεί
που όπως είπα,  είχαν χαθεί,
και δεν υπήρχε ένα χαρτί,
να δείξει αυτή στη φυλακή,
όπου την είχανε κλεισμένη,
σε ισόβια.. καταδικασμένη,
σαν άτομο λίαν επικίνδυνο.

Την είπανε δε στη δίκη,
              [δημόσιο κίνδυνο.

Όμως και στη μπουζού
                 [αυτή είχε ''λυσσάξει'',
δυό τρεις στο ξύλο είχε σπάσει...
και με πρωτοφανή ευχέρεια.... 
έφτιαχνε κοφτερά μαχαίρια

Έγινε ο "Μπος"* της φυλακής,
μαριχουάνα και χασίς,
τροφοδοτούσε ως και μπάτσους
και έπεφταν....
                 [όλοι στους μπάφους....

Έτσι, για να απαλλαγούνε,
από την χώρα την πετούνε,
και ήρθε να μας εκπαιδεύσει,
η νέα γενιά μας να μπορέσει
με εφόδια... 
       [να μπει στα κόλπα
πως να τα φέρνει βόλτα...

Καλά λένε...
''Μάθε μιά τέχνη κι άστηνε
κι άμα πεινάσεις πιάστηνε....''
_______________________


Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

________________________________________________

  ίσως...  

Καμιά δεν έχει διαφορά ! Εξαρτάται από τις... ελλείψεις μας

 

      Γραικός κάποια φορά 
      μπάρκαρε σ' ένα γκαζά,*                     *πετρελαιοφόρο πλοίο 
      από αυτούς του θανατά,
      ξέρεις... 
            "τζετ-φιούελ"* που κουβαλά           *βενζίνη αεροπλάνων
      και με μιά έκρηξη τραβά
      κατά την κόλαση μεριά... 

      Θάχε αμαρτίες από παλιά
      ως φαίνεται... 
                           κι η εντολή
      ήταν αμέσως προς τα εκεί,
      πως όφειλε να πορευτεί.
      
      Μόλις στην περιοχή θα φτάσει,  
      ψάχνει ο Γραικός το που θα αράξει,
      για να την βγάζει πιο καλά
      και με λιγότερα δεινά.   

      Ώρες βαδίζει στα τυφλά
      και φτάνει κάποτε μπροστά
      σε πύλη επιβλητική,
      που έχει επάνω επιγραφή
      ''Κόλαση η Γερμανική".

       Πατάει δειλά ένα κουμπί
       κι ακούει τηλεφωνητή: 

               ''Δεν θάθελες εδώ να μπεις
               κι άσε καλύτερα μην δεις...
               τους έχουν μέσα σε σκ@@
               και με μαστίγια...
                                   απανωτά
               τους δέρνουν καθημερινά.''

        Γρήγορα θ' απομακρυνθεί.

        Τρέχοντας πάει αλλού να βρει
        κόλαση πιο χαλαρή.                 

        Πιο κάτω νέα επιγραφή
         "Κόλαση η Αγγλική"
        Πατάει πάλι το κουμπί
        κι ακούει τηλεφωνητή: 

               ''Δεν θάθελες εδώ να μπεις
               κι άσε καλύτερα μην δεις...
               τους έχουν μέσα σε σκ@@
               και με μαστίγια...
                                   απανωτά
               τους δέρνουν καθημερινά.''

      Δεν στέκει ούτε στιγμή,
      αυτός δεν θα παγιδευτεί,
      φεύγει και από κει...

      Έτοιμος να απογοητευτεί,
      μα νάσου νέα επιγραφή
      ''Η Κόλαση η Ελληνική''.

      Πατάει πάλι το κουμπί
      μα... 
           δεν ακούει τηλεφωνητή,
      ενώ από μέσα... μουσική,
      μπουζούκια, γέλια.. οχλοβοή,
      ακούγεται...
                          ένας χαμός !

Μένει κολώνα ο Γραικός.

Σ' ένα σημείωμα πιο κει
διαβάζει τα ίδια... μα τώρα απορεί:

        ''Δεν έχει τηλεφωνητή,
         η σύνδεση έχει κοπεί,
         γιατί δεν έχει πληρωθεί,

         κι εδώ δεν θάθελες να μπεις,

         άσε καλύτερα μην δεις,
         τους έχουν μέσα σε σκ@@
         και με μαστίγια...
                                  απανωτά
         τους δέρνουν καθημερινά.''

Ξάφνου μισανοίγει η πύλη
και κάποιος πούχαν αποστείλει
του λέει με φωνή οργίλη..

          - ''...άμε αλλού συ... μακρινά
            για να γλυτώσεις τα δεινά
            και πριν σε χώσουν στα σκ...
            'δω μας μαυρίζουνε στο ξύλο,
            σαν φίλος σου μιλώ προς φίλο'' 
             

          - ''Ρε φίλε τ' απαντά τι λες ?

            εγώ τραγούδια ακούω... μουσικές...''

κι ο άλλος με ύφος αφελές:

         - ''...που βλέπεις τα μυστήρια... ?? 
           ...'δω, πότε κλέβουν... τα μαστίγια,
           πότε έλλειψη... έχει από σκ@...@
           κατά τ' άλλα.. 
                              καμιά δεν έχει διαφορά...!
 _______________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...   

Σεπόλια - Τέξας

Ήμουν δεν ήμουν στα οκτώ,

και τα ''ακατάλληλα'', σωρό

έβλεπα στο σινεμά,
ενώ...
          [''ρε κερατά

πως μπαίνεις ?''

          [δικαίως, λέγαν τα παιδιά,
που απαγορευόταν σε αυτά...

- ''Ποιο είν' το κόλπο σου ?'' 
            [κι έκλειναν μάτι πονηρά,
γεμάτα με ερωτηματικά.

Συχνά σ' αυτές τις διαδρομές,
που πάω σε άλλες εποχές,
σε χρόνο μετα-Κατοχικό,
με ταξιδεύει το μυαλό...

Τότε που 'ταν ακόμα νέα...          

η μάνα μου,

           [και στην "Αντινέα"

το θερινό το σινεμά,
που είχαμε 
            [στη γειτονιά,

Αντινέα 1944

με άφηνε στη πόρτα,

αφού πλήρωνε πρώτα
κανονικά το εισιτήριο.

Του σινεμά τον κύριο
τον γνώριζε, κι έτσι

           [με άφηνε να μπω,

έργα ακατάλληλα να δω...

Ο κακομοίρης,

  [τον νου του είχε συνεχώς

μήπως φανεί αστυνομικός

κι ελέγξει,  γιατί αυστηρός

ήταν ο νόμος για τα παιδιά,

έργα με φόνους να μη...... 
  [βλέπουν,γυμνό κι ερωτικά.

         
     Τα παλληκάρια.....
                           [ήταν ζόρικα
          στα ινδιανο-καμπόικα.

          
          Γρήγορα τράβαγαν κουμπούρες,

          και ρίχνανε μπουνιές στις μούρες...

          Ακόμα και η μουσική,

          σαν άναβαν τα φώτα, 
                  [ήταν ατμοσφαιρική
          για να ταιριάζει
              [με τη καμπόικη εποχή.

          Στο διάλειμμα πάντα
                   [το ίδιο έβαζε τραγούδι,

          για μια Μουτσάτσα*,
             [της Δύσης άγριο λουλούδι,                      *κορίτσι

          και  για τον καουμπόι
                           [τον δικό της

          στο Τέξας,

                          [τον καλό της...

          Την ίδια αθώα.....
                                 [εκείνη εποχή

          παρ' όλο που άκουγα πολύ          

          ''ράδιο''που μόλις είχε 'ρθεί,

          ποτέ δεν έτυχε από σταθμό

          ν' ακούσω το τραγούδι αυτό...

          Νόμιζα πως......
             [    τάκαναν παραγγελιά,
          τραγούδια τέτοια σχετικά,
          να παίζουν αποκλειστικά,
          στο διάλειμμα του σινεμά,
          ώστε να μοιάζουν και αυτά,
          να φέρνουν κάπως "τεξανά''....                  *του Τέξας

          Ποτέ δεν μ' έπιασε
             [κανένας μπάτσος στο σινεμά
          μα μου την στήσανε άλλοι μετά !...

          Βίαια, "άλλος" με γράπωσε... 
                        [κι ήταν η ίδια η ζωή
          που με βασάνισε πάρα πολύ,

          κοντά στις έξη δεκαετίες.

Ένα βιβλίο 
             [με διάφορες ιστορίες,

έγραψα για τα παθήματά μου,

να μη με στοιχειώνουν
                       [τα φαντάσματα μου,
απ' τη σκυλίσια τη ζωή....
  [των καραβιών...ενώ η χαρά μου,

στην αίθουσα τη σκοτεινή
έμεινε και μένει....
                  [για πάντα, εκεί,
 στη φεγγαράδα,                      
                      [στην Αντινέα

ενώ με βασανίζει ακομη
       [εκείνη η εχθρική παρέα,

που μου έκαναν τ' αφεντικά,                              

μ' απάνθρωπη συμπεριφορά,
σε θάλασσα και σε στεριά,
αφήνοντας μου σημάδια ψυχικά, 
και αθεράπευτα ψυχοσωματικά!                                    

           Από μικρούς μας πήρε η ζωή, 
                                                        [πολλούς παρίες 
                  μες στις γαλέρες να μας χώσει,
                                                          [λες κι αμαρτίες
                  πληρώναμε καλά και ντέ...
                  που όμως...……..
                               [δεν κάναμε ποτέ !

                  Γιορτή στη τρέχουσα δεκαετία

                  έχω, που με τη νέα τεχνολογία,
                  στο λαπ-τοπ, με γκουγκλάρισμα

                  ξεφεύγω και δες...
                          [ξεχνώ το στραπατσάρισμα

                  και της ζωής μου τις πληγές.

Χάρις σ' αυτές τις μηχανές,

μπορώ και ζω πάλι το χθες,

και όσα χαρά δίναν σε μένα,
που θα 'τανε, 
        [χωρίς ''αυτές'', χαμένα....

Στο δίκτυο τώρα,
       [τα βρίσκω όλα βαλμένα..

μέχρι εκείνη που.....  
     [τραγουδούσε τη Μουτσάτσα                             

βρήκα επιπλέον,
                 [πως ήτανε στη φάτσα,
εκείνης της εποχή η φίρμα, 
                 [η Νικολαΐδου η Κούλα,

που τότε, αυτή σχεδόν παιδούλα,

γύρισε αυτό το δίσκο,

                        [τον εβδομηνταοκτάρη*,                      *δίσκος 78 στροφών

για την καουμπόισα,
            [και για το λεβεντο-παληκάρι....

Του τραγουδιού οι ήρωες αυτοί,
στο Γκουγκλ το βρήκα, 
                     [πως ήταν υπαρκτοί,
και με τον πόλεμο οι Απάτσι....
   [στο Ουάιλντ Ουέστ τους είχανε χωρίσει, 

εκεί, στη πιστολο-κρατούμενη,
             [και σκληρή που λέμε 'Άγρια Δύση''.  

_________________________________________________

     
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
________________________________________________

Κινηματογράφος Αντινέα 1965

Κινηματογράφος Αντινέα 2005

Μην κλαίς Μουτσάτσα,  Μιά αληθινή ιστορία,
Τραγούδι Κούλα Νικολαΐδου 
Μουσική/Στίχοι: Ριτσιάρδης Ιωσήφ/Νικολαΐδης Κώστας

Ήταν σ' όλα λεβεντιά

άντρας με δυό μέτρα μπόϋ

ο Χοσέ χρυσή καρδιά

ο πι' ωραίος κάουμπόϋ

Ένα βράδυ ξεκινά

γιά να πάη να πολεμήση

μια φυλή μεσ' τα βουνά

που τους χώριζαν τα μίση

Τα σπιρούνια τα χρυσά φορά

τα πιστόλια δένει πιό γερά

και αστράφτοντας από χαρά

στην καλή του σιγολέει:

Μην κλαίς, Μουτσάτσα μην κλαίς

ποτέ κι αν πεθάνω δεν θέλω

να κλάψης γιά μένα

Μην κλαίς Μουτσάτσα μην κλαίς

οι άντρες στο Τέξας

πεθαίνουν μονάχ' από σφαίρα...

* Από την συλλογή παλιών ελληνικών τραγουδιών του Πάνου Μαυραγάνη,        
Από βιβλία και παρτιτούρες της εποχής.

* Κούλα (Αγγελική) Νικολαΐδου - Καλαφούτη, Σημαντική τραγουδίστρια και ηθοποιός της επιθεώρησης. Γεννήθηκε το 1918 και άρχισε τις εμφανίσεις της το 1935. Αρχικά αναφερόταν και με το όνομα Λέλια. 
Συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους και έλαβε μέρος σε πολλές επιθεωρήσεις, η μουσική των οποίων ήταν έργο του Θεόφραστου Σακελλαρίδη. 
Συγκρότησε και δικούς της μουσικούς θιάσους και περιόδευσε σέ μεγάλες πόλεις της επαρχίας. 
Ως τραγουδίστρια έγινε πολύ δημοφιλής. 
 Τηλεοπτικά εμφανίστηκε στη "Μουσική βραδυά : Τραγούδια του 40" του Γιώργου Παπαστεφάνου (ΕΙΡΤ 1976) και στην εκπομπή του Αρτέμη Μάτσα "Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν ποτέ" (ΕΤ2 1988). 
Απεβίωσε στις 6 Φεβ. 1993. 
Φιλμογραφία Μεγάλη αγάπη (1947) Γέλιο με δόσεις (1985) [Κα Τζένη]

  ίσως...