Λεό ή Τάσος ο άσωτος

          Οι καμπινέδες μέσα...

   

         Μαζί με τους εργάτες γης, 
                ο Αναστάσιος Ρασβανής,              
                στου τσιφλικά του "Κλειστοχέρα"
                εδούλευε όλη μέρα...

                Έτσι  φωνάζαν τον πατέρα  
                τού Αναστάση... ή του Τάσου...
                Πάντα η λέξη "χάσου"                          
                ήταν η απάντησή του,
                έστω κι αν το παιδί του,
                ζητούσε παραπάνω,
                απ' ότι είχε πλάνο
                να δώσει στους εργάτες.

Του λέγαν του Τάσου  
[''..έχεις πλάτες πούσαι δικός του γιός'',                      

και τον παρότρυναν να μπει εμπρός,
μαζί τους να διεκδικεί κι αυτός....

Υπήρχε κι άλλος αδελφός,
από τον Τάσο πιο μικρός.
Από μικρό Γιάννη Φιρίκια
τον φώναζαν τ' άλλα πιτσιρίκια,
γιατί 'ταν η παραγωγή τους,
κυρίως φιρίκια η δική τους.

Τον τσιφλικά γέρο πατέρα
τόνε πλησίασε μια μέρα,
ο μέλλων άσωτος υιός,
και όπως πάντα μουλωχτός,
τούπε να κάνει μοιρασιά,
τη περιουσία...
                         γιατί θα πά'
Παρίσι για ν' αράξει,
τάχα μου να σπουδάσει,
και δεν θα κάτσει να χαλάσει,
στα χωράφια τη ζωή του,
κι ύψωσε τη φωνή του:

      - ''Μιά, γέρο είπε είν' η αλήθεια,
        θα κόβω μόνιμα φιρίκια,
        και θα μου δίνεις συχαρίκια,
        που έκοψα πολλά...

        Πλασμένος δεν είμαι εγώ γι αυτά
        κι αμέσως στα μεσιτικά,
        θα τρέξω τα γραφεία,
        αν κάνεις τη χειρονομία,
        το μερτικό να δώσεις,
        το γιο σου να γλυτώσεις''

     - ''Τσακίσου, φύγε κερατά...'',
        τούπε και τον κτυπά,
        με την αγκλίτσα ενώ πετά
        και μια κατάρα δυνατά.

           
         Περάσανε χρόνια επτά
         και σε βαθιά πια γηρατειά
         ο γέρος, κάλεσε κοντά του
         νάρθουν, τα δύο τα παιδιά του...

                 ''Αυτά 'ν' τα μερτικά σας,
                  νάχετε την υγειά σας''.

 

Με το χρήμα ο Λεό
καθόλου δεν χάνει καιρό
σε λίγο φτάνει Παρίσι.

Στάχτη στα μάτια του να ρίξει,
του γέρου ότι....
                  [πάει για να φοιτήσει
δήθεν οικονομικά,
σε μια σχολή της πλάκας,
όπου φοιτούσε κάθε βλάκας,
στα γράμματα πούχε δυσκολία,
και θύμιζε εκείνα τα σχολεία,
τα ονομαστά ''κωλοχανεία'',
που δίναν αβέρτα τα πτυχία...
ανάλογα με τα λεφτά
που έπαιρναν απ' τον μπαμπά
του κάθε....
                  [τού κουμπούρα*.                                  *κακού μαθητή

Γνώρισε πάνω σε μαστούρα,
και την ξετσίπωτη Μαρί... μία χαμούρα,
που στη παρανομία
μαζί της μπήκε με τη μία...

Αντί σπουδές..
                      σκοπό θα βάλει
 να ζήσει μέσα στη κραιπάλη..


Ό,τι απ' την πώληση είχε βγάλει,
χρήμα... που να σε πιάνει ζάλη,
σπατάλησε κι έμεινε ταπί.

Κι όταν τον φώναζε η Μαρί,
μπρος σε βιτρίνες, 
                               ''Μον σερρριιιί''...
σκεφτόταν τη δελεαστική
πρόταση... 
                   [γνωστού του λογιστή
που δούλευε σε πολυεθνική.

Λαμόγιο ο τύπος... λαμόγιο ολκής,
και τούλεγε... ''Έλα να μπεις
μαζί μας μες στο κόλπο
και θ' αμειφθείς... 
                         [χωρίς καν κόπο!

     Δεν ήταν εύκολη η απόφαση...
        και  των σπουδών η πρόφαση
        για να του στείλει, κι άλλα ο γέρος,
        άφησε κατά μέρος,
        καθώς δεν έπειθε πλέον κανένα....

         Ήδη ήταν ύποπτος μέσα σ' ένα
         του εισαγγελέα φάκελο...

         Στον εαυτό του ρίχνει φάσκελο,
        και πριν κανένας τον συλλάβει,
        μπαίνει σε φορτηγό καράβι
        για τον Πειραιά, από Μασσαλία,
        κάνοντας έτσι οικονομία
        απ' τα πανάκριβα...
                          της γραμμής τα πλοία....

Κάπως έτσι, άδοξα... 
                                 [κάποια πρωία,
άφραγκος γυρνά στο κτήμα,
μα τώρα πιά αυτό...  τι κρίμα (!),
ανήκε μόνο στον Φιρίκια,
που όμως, αδελφικά κι αντρίκια,
του δίνει φράγκα κι ευκαιρία,
να ξαναμπεί στη κοινωνία.

Ακούστηκε κάτι συρικτό... 
ίσως και νάταν 'φχαριστώ
κι έφυγε απ' το χωριό,
να μείνει μόνιμα στη "χώρα",
και ''νέα τύχη'' ψάχνει τώρα.

Από τα χρόνια της χλιδής
πολλά 'χε κοστούμια...
                      [σούμοιαζε δανδής...
Έτσι κυκλοφορούσε ο Τάσος,
και με μεγάλο θράσος,
στις γκόμενες πουλούσε μούρη,
κρύβοντας ότ' είν' λιγούρι.

Κι η ευκαιρία ήρθε μια μέρα...

Σε μιά γιορτή κάποιαν εσπέρα
στ' αρχοντικό του κόντε Γκίκα
βρέθηκε,
                [απ' την τρύπα,
που έμενε
              [καθώς για νοίκι,
χρειάζονταν το δεκανίκι,
του αδελφού του Γιάννη.

         - ''Η κοντέσσα η Μανδάνη,
            πριν αρχίσουν τα τραγούδια,
            τα δύο της ''λουλούδια'',
            τις κόρες της, σπάνιας ομορφιάς,
            μ' ένα καμάρι παρουσίασε σε μας'',
μας διηγόταν υπεροπτικά ο Τάσος,
προσθέτοντας πως τούρθε άσσος,
γιατί τον είχε ερωτευτεί
η Καίτη...  
            [που'ταν η μικρή...

Μαζί με φίλους του..
                              [βρεγμένοι
σπίτι γυρνάν, ξενυχτισμένοι
απ' τις καντάδες κάθε βράδυ
που κάνουν μέσα στο σκοτάδι,
και μπουγελώνονται απ' τη σοφίτα
τ' αρχοντικού του κόντε Γκίκα.

Με κόλπα απ' την επομένη
εκείνη, από το σπίτι βγαίνει,
και στα κλεφτά πάει μαζί του.

Αυτός την λέει ''καλή του'',
και συλλογιέται πόσα πλούτη
θάχει η προίκα που θα τούρθει.


        Με δίκαννο θα τον κυνηγήσει
                ο Κόντες για να τον λιανίσει,
                φωνάζοντάς τον.....   προικοθήρα..

               - ''Για τους δικούς σου ήσουν φύρα
                  και ένα ''βάρος είσαι της γης''...
                  Την κόρη μου μην ξαναδείς,
                  άλλο αν θες  εσύ να ζεις...


Φεύγει και κάνει πως ακούει,
μα του 'τοιμάζει μέγα χούι,
λέγοντας ψιθυριστά,
     - ''Δεν θα σε φοβηθώ "Σκατά",
        δεν με τρομάζουν μένα αυτά..
        μένα που πέντε αστυνομίες,
        για τις λαθροχειρίες,
        με κυνηγούν σ' όλα τα μέρη''

Θα βοηθήσει και η Κλαίρη,
του Κόντε η μεγάλη κόρη,
για να κλεφτούνε και τα όρη
παίρνουν για να κρυφτούνε.



         Σύντομα θα συγχωρεθούνε...
             Πως η ''μικρή'' κυοφορεί
             όλο το σόι συγκινεί... 

            Τον Κόντε παίρνουν τα ζουμιά,
            το ζεύγος αφήνει τα βουνά,
            τ' αρχοντικό γεμίζει....    
                                          με αγκαλιές, χαρά!


Του Γκίκα ανοίγει ο κουμπαράς,
και άφθονος τρέχει  παράς,
μια επιχείρηση να στήσουν,
άνεση νάχουν για να ζήσουν, 
την οικογένεια να βλαστήσουν.

Στα ''γάντια'' θα επενδύσουν.
Θα ασχοληθούνε με την παραγωγή
αντρικών, και γυναικείων μαζί.

Μετρητοίς θα πληρωθεί, 
μόλις φτάνει η εισαγωγή
μηχανών απ' τη Γαλλία,
και έτοιμη η Γαντοποιία... 

Νάσου και η πρώτη παραγγελία
που παίρνει το εργοστάσιο.

        
 Δίκαια θα τον πούνε ανάξιο...
       
 Μετά από πλήθος λαμογιές
 τον κυνηγήσαν δανειστές.
 Κάποιος του είπε θα τον γδάρει.


       Νύχτα θα φύγει το ζευγάρι..
       γι' Αθήνα δρόμο αυτό θα πάρει.

        Με τα λεφτά τους λιγοστά,
        νοίκιασαν σε φτωχογειτονιά  
        των Σεπολίων, τον Άγιο Μελέτη,
        και έζησαν δεκαπέντε έτη,
        με θέα το Λόφο του Σκουζέ,
        σε σπίτι μ' έξω καμπινέ...

        Τώρα η κοντέσα η μικρή
        που ζούσε μέσα στη χλιδή
        βλέπει... η πλέμπα τι τραβά
        κι όσα της έκρυβε η μαμά !

        Περάσαν γρήγορα τα χρόνια,
        κάνανε παιδιά κι εγγόνια.
 
     Η Ελλάδα στη νέα εποχή...
           Χωρίς κανείς να ερωτηθεί,
           στην  Οικονομική, την  Ευρωπαϊκή
           Κοινότητα*..
                           [η χώρα προσχωρεί,
           που ένα παράδεισο τη θεωρεί          
           σίγουρη πως θα βοηθηθεί,
           καλύτερα να πορευθεί...

           Κι αν άνθρακες θαν' ο θησαυρός,
             θε να το δείξει ο καιρός...

Ψηλομύτες γίνανε ''κυρίες''

που ''πήγαιναν'' σε πολυκατοικίες,
και ''κύριοι''...  των υπογείων 
                                   πρώην 'νοικιαστές.

Πήγε και το ζεύγος μας μαθές...
σε μια πιο σένια γειτονιά,
μ' όλα τους τα παιδιά...

κι αυτό 'ταν πρώτη τους δουλειά,

σαν φιάξαν τα οικονομικά.

         Τώρα με ''μπάνιο'' οι πιο πολλοί,
         αισθάνονταν  ''ξεχωριστοί'',         
         ενώ το ''εθνικό το μαγαζί'',
         τη χώρα....
                             που  'τανε φτωχή,
         σαν πλούσια, κάποιοι παλαβοί (?)
         ανέλαβαν να οδηγήσουν,
         και μέσα σε γκρεμό να ρίξουν !

         
Δικτατορία...
                    και η Ευρωπαϊκή 
παγώνει η προοπτική.

Μεταπολίτευση... και κει 
το ''πάρτυ'' κάνει νέα αρχή...                  
                                                           
Δεν είμασταν τότε ''χρεωμένοι''.                 
Η Ευρώπη, άφθονο το χρήμα στέλνει,
να φτιάξει η χώρα υποδομές 
που λείπαν...
                [και να προοδεύσει με αυτές.

Επιδοτήσεις... Καταχρήσεις
Ευρωπαϊκές ''παρατηρήσεις''*.           *η Ευρωζώνη εξέφραζε την ανησυχία της

Πακέτα... ενισχύσεις,
ελαστικές οι συνειδήσεις,
μα... και οι δανειοδοτήσεις (!)
χτυπάνε το ταβάνι*.                               *δανειζόμαστε παρά το εμφανές αδιέξοδο             

Κάθε ''Φιρίκια'' ακούς...
                         [και κάθε Γιάννη
να λέει... 
    [μα πώς πίσω θα τα γυρίσουμε ?
μα πώς θα τα 'ξοφλήσουμε ! ?


      Πως μας την είχανε στημένη
           κάποιος ξερόλας επιμένει,

Από την τελετή Ανάληψης 
των Ολυμπιακών Αγώνων

           ντόπιοι ή ξένοι, λέει, δεν ξέρει
           και ο λαός θα υποφέρει...

           Ήταν κερασάκι  στην τούρτα
           -κάτι σαν όργιο ''Κάμα Σούτρα''-
           η ανάληψη των Ολυμπιακών...

           Δάνεια και αύξηση χρεών...
           Θηλιά και βρόγχος των φτωχών

           κι όλα να πέφτουνε....
                   [στις πλάτες των ''μικρών''.

Θάταν η χαριστική βολή

...και μετά ήρθε η κατάθλιψη

στης χώρας την οικονομική
αυτονομία... 
                  [και θλιβερή,
για παρακαταθήκη εικόνα αφήνει,         
σ' ένα λαό πούχει φτωχύνει,       
κουφάρια από Ολυμπιακά ακίνητα,  

που ρημαγμένα...

                           [λες ακοίμητα

στέκουν νεκρά.....
             [σαν να μου λένε όλα...               
η ντόπα εκείνη ήτανε φόλα.

           Τρικλίζοντας ''πάμε μπροστά''
           κι η σύγκλιση είναι μακριά.

           Θε να χαθεί για τα καλά 
           στο δυό χιλιάδες το επτά*                         *2007

           Μείνανε όμως τα παλάτια...
           ήτοι οι βίλες στα προάστια
           κι άκουσα για κάτι λίστες                         
           και για εκατομμύρια....
                  [που ''επενδυθήκανε'' σε πίστες !

           Τότε με τις δραχμές...
           σε ''κίτρινες περιγραφές''*,        
           ψεύτικες... ή αληθινές, 
           έγραφαν,  ''πέντε εκατομμύρια,
           για μιά νυχτο-μυστήρια,
           είχε ένας ''άρχοντας'', πετάξει
           στις λουλουδούδες,
                                 [ενώ ν' αλλάξει
           κάποτε, δεν είχε δεύτερο,
                         [βρακί ο φαντασμένος...
           Κάπου τα βρήκε επομένως !
            

Η χώρα θα αλλάξει,
η ύπαιθρος θ' αδειάσει... 

Η Αττική θε να βουλιάξει,
σαν κάθε νεόπλουτος θα φτιάξει 

τον πύργο του μέσα στα δάση...                  

Ως το λαιμό κράτος, λαός, στα χρέη.

Στη πείνα οι νοικοκυραίοι,

και της τιβή οι αρουραίοι,

θα πούνε πως... 

                        [''φταίτε όλοι εσείς

                 που κάνατε ζωή χλιδής !''

Κι αναρωτιέσαι 'συ...
        ["λες να κάναν όλοι οι άλλοι ?
Εμείς και πριν και τώρα πάλι,
δύσκολα βάζουμε τσουκάλι... !".

Προσωπικά έλεγα, δεν μπορεί 
το κόμμα μου θ' αντισταθεί,
το κόμμα που ακολουθούσα
και που πενήντα χρόνια υμνούσα.
Μα φαίνεται κάτι είχε αλλάξει.
Αυτά που μούχανε διδάξει
παλιά που δούλευα στα πλοία,
οι ναύτες το πενήντα τρία
εκείνοι οι μουντζουρωμένοι
μες στο κατράμι βουτηγμένοι,
είχανε πλέον ξεχαστεί,
κι όπως μου λένε...
     [ίσως και νάχω ψεκαστεί !


    
         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Και φτάνουμε έτσι στο σήμερα !!
Τα άγρια,
                 [φάγαν τα ήμερα,
η οικονομία πλέον.....
                       [είναι ερείπια,*      *κλειστές τράπεζες  
και το καλάθι με φιρίκια,
που ήρθε απ' το χωριό...
μάνα εξ ουρανού σωστό.

     

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________



* Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο συνδεδεμένο κράτος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,  

Αποτέλεσε στρατηγική επιλογή και βασική επιδίωξη των ελληνικών κυβερνήσεων υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την περίοδο 1955-1961. 

Από αρκετούς θεωρείται σήμερα πως η τελική προσχώρηση της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες το 1979-1981 αποτέλεσε την υλοποίηση της από το 1961 απόφασης για τη συνεργασία με την ΕΟΚ, η οποία ανεστάλη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών.  _____  wikipedia

* Αποσπάσματα αρθρογραφίας σχολιαστών στον τύπο

* 1974 - Μεταπολίτευση, Η διακυβέρνηση της χώρας αλλάζει χέρια. Μεγάλες οι Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις... Πολύ το χρήμα που ήρθε από την Ευρώπη, να εκσυγχρονιστεί η χώρα ώστε να συμβαδίζει με την υπόλοιπη Ευρώπη... Να βελτιωθεί το παλιό, να γίνουν υποδομές κι η χώρα να μπει στη ''νέα εποχή''. 

[...] Η Ελλάδα, με σχεδόν μηδέν μέχρι τότε χρέος, αρχίζει να δανείζεται... για να κτίσει το πελατειακό της κράτος... Ο λαός προσδοκά την πρόοδο της χώρας... κάποιοι όμως της προσωπικής τους! Το χρήμα πήγε σε τσέπες (!) Πολλά τα σκάνδαλα ! Οι δαπάνες των Στρατιωτικών εξοπλισμών εκτινάσσονται και οι μίζες φτάνουν 1/4 της πραγματικής δαπάνης. Κομπίνες στα αναλώσιμα των νοσοκομείων, διασπάθιση δημοσίου χρήματος... ακούστηκαν ονόματα... φίλοι και συγγενείς πολιτικών. 

[...] Η χώρα δανείζεται όλο και περισσότερο και φτωχαίνει όλο και περισσότερο.

Και εκεί... πέφτει νέα ιδέα για νέο φαγοπότι. ''Η Ελλάδα θα οργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες''...

- Μα θα δανειστούμε κι άλλα; ρωτάει ο αγαθός.
- Σκάσε μίζερε ανθέλληνα... ξέρουμε εμείς.

[...] ''Να επέμβει η δικαιοσύνη''...  ακούγεται σ' όλη τη χώρα, που... δεν είναι τυφλή όπου θέλει... και
κάποιους δεν θέλει να τους πειράξει. Η χώρα είναι φτωχή, μαστίζεται από τη διαφθορά και την ατιμωρησία, τριτοκοσμική σε υποδομές, όμως... τώρα... έχει πλούσιους πολίτες !
Θαύμα... Θαύμα!  
___________

  ίσως...  

Παλαιά Μυαλά στα Κάγκελα

                                                                                                                                                     Το πρώτο καράβι του Λάτση                                                             

                   "Τιμής   Ένεκεν"      

Πριν να μπω μες το βαπόρι,
ήμουνα και γω 'να αγόρι
όπως τα παιδιά τα άλλα,
κολλημένος με τη μπάλλα.

Πριν μου φύγει βέβαια ο τάκος,
κι από πρώτος, νάμαι  πάτος,
στα μαθήματα εν αρχή...
και μετά και στη ζωή.    

Πάο ή Ολυμπιακός
έπρεπε νάσουνα μικρός….
Σούλης, (ή Κίνλεϋ αλλιώς),
στα μπάκ ήταν κεντρικός.*              *Ολυμπιακός, δεκαετίες σαράντα και πενήντα

Μπέμπης, Κοτρίδης ήταν μέσοι….

Το 'να παπούτσι θα του πέσει
του φουκαρά απ' τη κολώνα
που ανεβαίνει, να δει αγώνα                    
χωρίς εισιτήριο, γιατί τα μόνα
φράγκα που εμείς βαστάμε,
ίσα που φτάνουν για να πάμε
με λεωφορείο στη γειτονιά,
στη "περιβόλα" την παλιά,
το πρώτο γήπεδο του "ΠΑΟ"
που βλέπω τώρα, όταν περνάω,
στη θέση του, την ΑΣΣΟΕ...
Έτσι την λέν' τώρα μωρέ                 
την Ανωτάτη Εμπορική,
αλλάξανε όλα και αυτή....

.....μα 'χαμε μείνει στη στιγμή,
του σκαρφαλώματος του τύπου
στην κολώνα, και περίπου,
φτάνοντας κερκίδα...  ενώ πηδούσε
και μες το γήπεδο πατούσε...
στου μπάτσου που καιροφυλακτούσε...
πέφτει  μπροστά του, το παπούτσι,
και με μυαλό κουκούτσι
αυτός,  στα χέρια το κρατάει.

Στο τμήμα ο τύπος θα το πάει,
κι ας πάει από κει, αν του βαστάει…
Δεν ξέρω αυτό τι τέλος είχε,
ατυχώς το μάτς,  ξινό του βγήκε.

                                                                      

Ήμουν και ‘γώ απ’ τους απ’ έξω,
γιατί εισιτήριο πως ν’ αντέξω
αφού ποτέ δεν είχα μία ?

Μας εφωνάζαν αλητεία
που μαζευόμασταν απ'  έξω.*                            *Απ’ το γήπεδο, Λ.Αλεξάνδρας

Φωνές ακούγαμε "εκ των έσω",
και περιμέναμε τις πόρτες
ν’ ανοίξουνε....  όλοι οι "μόρτες",
λίγα λεπτά πριν να τελειώσει*.                        *Το ματς

Τους είχανε υποχρεώσει
να ανοίγουν πόρτες πριν το τέλος...
κι όλοι  μαζί  σαν ένα  βέλος
μπουκάραμε μπροστά απ' τους άλλους, 
τους καθιστούς, κι εκεί... μεγάλους
καυγάδες είχαμε.

"στις μύτες ίσταμαι''

Λάκης Πετρόπουλος, ο Ωραίος

έλεγε ο νάνος
ένας τσιγκάνος
πούταν εκεί....

Υπήρχανε κι οι τολμηροί,
όπως αυτός που πάει να μπεί,
όπως σου είπα απ’ την κολώνα
πηδώντας μέσα στον αγώνα….

"Το άλμα λέγαμε επί μάντρας,"
στο γήπεδο της Αλεξάνδρας…..



Λάκης Πετρόπουλος* ο "άντρας".                 *Ο γκόμενος, (ΠΑΟ), έπαιξε και σε
                                                                                                                                        μιά ταινία, «Οι άσσοι του γηπέδου»
Στα μπακ Μουράτης* και Ρωσσίδης…             *Ο Μισσούρι
Του «ΠΑΟ» φορ ο Σταφυλίδης..

Σ’ Ολυμπιακό ο Κουρουκλάτος,
κι ενώ ο Φωστήρας ήταν πάτος,
δυό γκολ του είχε ξεπετάξει,
μα ένα μπενάρτι* είχε πιάσει…..                         *πέναλτυ

Μία και είπα για Φωστήρα,
η εμπειρία που πρωτοπήρα
για μπάλα, ήταν όταν με Νιόνιο,
πήγαμε σ' ένα πανδαιμόνιο,
στο γήπεδο το "διαγώνιο",
όπου μας έβαλε ρετάλι,*                                         *τσάμπα
εμάς κι ακόμα ένα ρεμάλι
που γνώριζε, και βοηθούσε..

Όλη η Ριζούπολη αντηχούσε
από του κόσμου τις κραυγές,
πουν για τον Άρη* ιαχές….                      *Άρης Αθηνών, συγχώνευση του Ολυμπιακού                                                                                                                                                    Αθηνών και μιάς άλλης ομάδας.
…καθώς μιά νίκη θα του δώσει
το εισιτήριο για την πρώτη*                      *Δεν είχε τότε σούπερ λίγκα και τέτοια
κατηγορία  πατριώτη, 
αν βέβαια χάσουν τα Σφαγεία*,              *Ο Φωστήρας είναι ομάδα από τα Σφαγεία
μα αυτά, δεν ειν’ εύκολη λεία…

Με πρώτη μούρη Γιαλαμπίδη,
νικάει ο Φωστήρας τον Μιχαηλίδη,*           *Η πρώτη μούρη του Άρη  

αφού ο Άρης θα αποσυρθεί,
βρίζοντας και τον διαιτητή,
που ‘χε απ’ αυτόν αδικηθεί.

Ο Μιχαηλίδης ν’ απορεί...
πως έγινε η καταστροφή !

Η ομάδα είχε επηρεασθεί
από αυτόν, να αποσυρθεί
εις ένδειξη διαμαρτυρίας
κατά της διαιτησίας

Τον είπαν υποκινητή
τον Μιχαηλίδη,  οι πολλοί,
και η αλήθεια ήταν αυτή.


Ας πάω στον Ολυμπιακό,
που πάντα σέρνει τον χορό.

Να ο Δαρίβας που σουτάρει,
ο Δρόσος που τον αβαντάρει,
Λινοξυλάκης* τους μαρκάρει.                       *Ο γρανίτης σέντερ μπακ του ΠΑΟ



Μιά κι είπα για Λινοξυλάκη......
Παίζει η εθνική.  
                              Με καροτσάκι
τον φέρνουνε το ματς να δει,
γιατί 'χε χθες τραυματιστεί
κι είχε αντικατασταθεί
από τον Σούλη,  που όταν βγαίνει*                *Από τα αποδυτήρια (Φυσούνα)
ο τελευταίος αυτός,  πηγαίνει,
φιλάει τον αντιπαλό του,

Σούλης Κίνλεϊ,  Λινοξυλάκης

που παίζει τώρα στο δικό του
το πόστο*,  κι έτσι φανερώνει,
μιά ποιότητα όμοια του Δώνη,
όπου, σαν πήρε μιά περιουσία
(μεταγραφή σκέτη αφασία),
αφήνει όλους τους συμπαίκτες
απ’ την ομάδα, να ΄ναι οι δέκτες
κάθε δικιάς του αμοιβής…
Σπάνια γενναιοδωρία ψυχής !

Ο Τζίτζης ήταν διαιτητής,
νομίζω, ο πρώτος μας διεθνής
όπου παιγνίδια διηύθυνε έξω,
αλλά ας ξανάρθουμε στα έσω.

Καμάρας*,  Σούρπης*, σε θέση πίσω,                *ΠΑΟ
χαφ ο Νεμπίδης,  που θα γνωρίσω
σαν "καμπόι",  που τον φωνάζαν,
και που τα τύμπανα μου σπάζαν…


Θυμήθηκα άλλη  φάση τώρα…
Κακοκαιρία.  Ερχόταν μπόρα….
κόρνερ..... και όπως κάθε μέρα,
ο κάου μπόι πάντα κει πέρα,
μέσα στα δίχτυα, μπροστά η γραμμή,
να καιροφυλακτεί……

Η μπάλα ερχόταν σφυριχτή,
και ο Μαθιός ούτε θα δει.                          *Τερματοφύλακας

Σου ρίχνει κεφαλιά ψαράκι
και σώνει τον Ανδρεουλάκη,*                  *Ο μέσα στα κόλπα του ΠΑΟ παράγοντας
που λέγαν, λεφτά με βαλιτσάκι
έδινε και δωροδοκούσε,
και η ομάδα του νικούσε.

Το άκουγα μα δεν μπορούσα
να το πιστέψω, κι απορούσα...
μ’ όταν οι παίκτες του Αστέρα
του Ερυθρού, είπαν μιά ημέρα,
ότι τους τ’ ακουμπήσαν,
αμφιβολίες τότε αφήσαν...


Πάλι Παναθηναϊκός.
Ο Πετσανάς, και ο Μαθιός,
τερματοφύλακας καλός*                                   *Τούφαγε τη θέση ο Χατζόπουλος
που τον φωνάζαν καραγκιόζη…..

Έπεται η δόξα Μανταλόζη.....

Σ’ ένα παιγνίδι μ’ Εθνική
και η οποία είχε δεχτεί
επτά...  ρε, γκολ, για τρείς φορές,
παρά αποκρούσεις του πολλές,
αυτού μα και του Πεντζαρόπουλου.*                * Ο ήρωας του Τέμπερε

Και τις φωνές που λέγαν του Μαρόπουλου
"πως δεν μπορεί" θυμάμαι πάλι στα Σφαγεία... 

Θα ήθελα ολόκληρου,
                           του ματς την ιστορία
να πω… μα, ούτε γι αστεία,
σχεδόν όλη την ώρα
την έχω φάει τώρα…


Στην «Ένωση»* θα σε πάω.                                         *ΑΕΚ
Τους πρόσφυγες τιμάω,
καθώς, Μικρά Ασία,
βρίσκονται στην ουσία
οι ρίζες οι δικές μου,
στη Σμύρνη, Τραπεζούντα,
κι ας κόψαν τον πλακούντα
με τις χαμένες, τις πατρίδες, 
μα, παρασύρομαι όπως είδες...

Μη φωνάζεις...  σταματάω.
Στη Φιλαδέλφεια πάω,
να πω για Πούλη και Κανάκη,

(Σόρυ, στον ΠΑΟ τον Πανάκη
εξέχασα να αναφέρω)

Στην ΑΕΚ ήμουνα το ξέρω
και θα σας τάχω πει, όλα ήδη,
αν πω και για τον Νεστορίδη
πούρθε κι αυτός από ομάδα
της προσφυγιάς,  που όλοι αράδα
ψαρεύονται... Θέμα αιώνιο,
όλοι από τον Πανιώνιο,
όπως ο Μαύρος και οι άλλοι....
Του κάνανε ζημιά* μεγάλη,                   *Από το Π.Ο.Κ (ΠΑΟ, ΟΛΥΜΠ. ΑΕΚ)
γι αυτό δεν σήκωνε κεφάλι
αυτή η ομάδα στους βαθμούς.

Προσφυγικούς μου λέω καημούς...

Τον Δελαβίνια* μην ξεχάσω,                       *Τερματοφύλακας της ΑΕΚ
κοντεύω όμως να σε σκάσω
με την ονοματολογία,
μα το μυαλό μου παραλία
με πάει τώρα,    στο Βαλλιάνο,
στον «Εθνικό».
                         Μετά, πιο πάνω,
στην Προοδευτική..
Ο Βαραμέντης παίζει κει…

Ωχ....  ξέχασα και τη βολίδα,
τον Χατζηιωάνογλου, που είδα
και δεν μπορούσαν να τον πιάσουν..
Οι μπακ πηγαίνανε να σκάσουν.

Παπαμανουήλ, Δομάζος, Πανάκης

Ακόμα τον θαυμάζω
τον θρυλικό Δομάζο,
τον ξακουστό τον στρατηγό
πούχαν στον ΠΑΟ  γι αρχηγό. 

Μαζί του ποιος να συγκριθεί,
λες κι απ' το διάστημα 'χε ρθεί. 

Παπαεμανουήλ, Παπαιωάννου,
Ζαντέρογλου και Ιωάννου
ακόμα μια τετράδα δόξας
της ποδοσφαιρικής μου λόξας. 


Φτάνοντας στο εξήντα τρία,
θυμάμαι ματς με τη Ρωσία,
που δεν μπορούσα ούτε να φάω
είχα αγωνία που θα πάω.

Εισιτήρια δύσκολα βρήκε
με ένα μέσον όπου είχε,
ένας  φίλος πού'χα πρώτα,
μα τώρα είναι σ' άλλη ρότα.

Αλλά ας γυρίσω Καραϊσκάκη.
Το πρωτοάκουσα παιδάκι,
τόλεγαν Ποδηλατοδρόμιο,
το μπέρδευα με τ’ α....ροδρόμιο,
που και αυτό λέγαν Χασάνι…*                     *Το αεροδρόμιο του Ελληνικού

Πάω στο Αίγιο το χαϊβάνι,
που σήμερα παίζει πάλι η ομάδα….

Του Αγανιάν η τσαμπουκάδα,
μετά του Βόμβα…
                          ..... κι οι δυό αράδα,
πήρανε πόδι..     Μα όλα τάδα,
σαν δω τον Τάκη Λουκανίδη,
που είχε  "ίματζ"  ευπατρίδη,
να σκυλοβρίζει, τους πρώην δικούς του,
με τους καινούργιους κολλητούς του.

Τα δυό αδέλφια ήταν εκ Δράμας
(πριν απ’ τους «Πάπας και τους Μάμας»)…
Η Δόξα Δράμας.....μιά φορά….
Οι μαύροι αετοί απ’ τον βορρά…

Εκατομμύριο είχε δώσει                                       *τεράστιο ποσό για την εποχή
ο ΠΑΟ να τον καπαρώσει…*                               *Τον Τάκη Λουκανίδη

Πρώτη φορά αυτό συμβαίνει,
και σαν τρελός αυτός πηγαίνει….

Από τη Δράμα ήταν κι η Φλώρα,
που χωρισμένη είναι τώρα
απ’ τον Ιπποκράτη τον ψηλό,
τον συνεργάτη  στο χοντρό
το στήσιμο στην πόκα,
στα πιο μεγάλα κόλπα.

Το εξηντατέσσερα λοιπόν
έγινε η μπάλα παρελθόν,
μα μείναν πολλά μες το μυαλό μου
απ’ το ποδοσφαιρό μου..

Απ’ τον Θανάση Σαραβάκο,
μέχρι τον Μίμη Στεφανάκο,
τον αυτοκρατορικό…

Του ΠΑΟ μετά, τον Σοφιανό,
τον του Αιγίου τον πασά.

Γιώργος Σιδέρης

Το είδωλο έρχεται μετά,
βέβαια,  ο Γιώργος ο Σιδέρης,
ο «Φώντακας», αν δεν το ξέρεις…

Για λίγο ο Κούδας μαουνιέρης,
και ο μυστήριος ο Μποτίνος…..

Του σπάει το πόδι ένα κτήνος
του φοβερού του Υφαντή,
άλλο να παίξει δεν μπορεί
κι ερχότανε στην Αμβρακίας,
γκόμενος ήταν μιάς Σοφίας.

Θυμάμαι και τον Βουτσαρά
ομοίως και τον παικταρά
της γειτονιάς, τον  Τομαρά…
πώς δεν ξανάπαιξε ξανά
μετά από μια γερή κλωτσιά
πούφαγε στην Αμερική.

Ο ΠΑΟ είχε προκριθεί.                            
Του κόσμου ήταν  τελικός,
που  εκλαδεύτηκε αυτός.

…και πριν σου είπα θα τελειώσω,
μα πρέπει πρώτα να σημειώσω,
στα τελευταία μας τα ματς
η σκέψη μου δεν είν’ με μας.

Έβλεπα μόνο το χορτάρι
απ’ την εξέδρα, ούτε χαμπάρι
δεν έπαιρνα σ’ ότι γινόταν,
η σκέψη μου περιπλανιόταν
κι έψαχνε νάβρει τη ματιά της,
τα φοβερά τα γαλανά της
τα μάτια...
                  κι έτσι αποστάτης,
έγινα των γηπέδων.

Θα έλειψα των παλιοπαίδων.

Η μπάλα δια παντός θα σβήσει,
όταν το πλοίο αναχωρήσει,
σαν τέλειωσα από φαντάρος.


Το μόνο θέαμα ένας φάρος,
ή μιά ρακένδυτη πουτάνα….

Σαν πια κοιτώ μιά πορτολάνα,*                    *Ναυτ. χάρτης λιμανιού
μούρχεται μυρωδιά της μούχλας
του λιμανιού…. 
                        της πρώτης μπούφλας,
πούφαγα σαν μπήκα στο καράβι,
που με είχε τότε παραλάβει….


Ρίχνοντας άγκυρα στη Ύδρα
άδειαζε και η κλεψύδρα
της εφηβείας πια την άμμο.

Την πέταξε όλη εκεί χάμω !

Σύντομο βίο είχε η μπάλα

για μένανε, όπως και άλλα
που πριν την ώρα τους τελειώσαν.

Αν και τα χρόνια αλλοιώσαν
τις πιο πολλές μου αναμνήσεις,
τις ιαχές και συγκινήσεις,
είπα...  
           "όχι ρε χρόνε... δεν θα σβήσεις,
            αυτά τα "δεκάλεπτα" τα ματς              
            που ήταν ώρες για εμάς,

            τα ματς ρε της φτωχολογιάς". 
            π' άρχιζαν, όταν "ανοίγαν πόρτες"
            και ρετάλι* μπουκάραμε οι μόρτες.              *χωρίς εισιτήριο
________________________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...