 |
| Το πρώτο καράβι του Λάτση |
"Τιμής Ένεκεν"
Πριν να μπω μες το βαπόρι,
ήμουνα και γω 'να αγόρι
όπως τα παιδιά τα άλλα,
κολλημένος με τη μπάλλα.
Πριν μου φύγει βέβαια ο τάκος,
κι από πρώτος, νάμαι πάτος,
στα μαθήματα εν αρχή...
και μετά και στη ζωή.
Πάο ή Ολυμπιακός
έπρεπε νάσουνα μικρός….
Σούλης, (ή Κίνλεϋ αλλιώς),
στα μπάκ ήταν κεντρικός.* *Ολυμπιακός, δεκαετίες σαράντα και πενήντα
Το 'να παπούτσι θα του πέσει
του φουκαρά απ' τη κολώνα
που ανεβαίνει, να δει αγώνα
χωρίς εισιτήριο, γιατί τα μόνα
φράγκα που εμείς βαστάμε,
ίσα που φτάνουν για να πάμε
με λεωφορείο στη γειτονιά,
στη "περιβόλα" την παλιά,
το πρώτο γήπεδο του "ΠΑΟ"
που βλέπω τώρα, όταν περνάω,
στη θέση του, την ΑΣΣΟΕ...
Έτσι την λέν' τώρα μωρέ
την Ανωτάτη Εμπορική,
αλλάξανε όλα και αυτή....
.....μα 'χαμε μείνει στη στιγμή,
του σκαρφαλώματος του τύπου
στην κολώνα, και περίπου,
φτάνοντας κερκίδα... ενώ πηδούσε
και μες το γήπεδο πατούσε...
στου μπάτσου που καιροφυλακτούσε...
πέφτει μπροστά του, το παπούτσι,
και με μυαλό κουκούτσι
αυτός, στα χέρια το κρατάει.
Στο τμήμα ο τύπος θα το πάει,
κι ας πάει από κει, αν του βαστάει…
Δεν ξέρω αυτό τι τέλος είχε,
ατυχώς το μάτς, ξινό του βγήκε.
Ήμουν και ‘γώ απ’ τους απ’ έξω,
γιατί εισιτήριο πως ν’ αντέξω
αφού ποτέ δεν είχα μία ?
Μας εφωνάζαν αλητεία
που μαζευόμασταν απ' έξω.* *Απ’ το γήπεδο, Λ.Αλεξάνδρας
Φωνές ακούγαμε "εκ των έσω",
και περιμέναμε τις πόρτες
ν’ ανοίξουνε.... όλοι οι "μόρτες",
λίγα λεπτά πριν να τελειώσει*. *Το ματς
Τους είχανε υποχρεώσει
να ανοίγουν πόρτες πριν το τέλος...
κι όλοι μαζί σαν ένα βέλος
μπουκάραμε μπροστά απ' τους άλλους,
τους καθιστούς, κι εκεί... μεγάλους
καυγάδες είχαμε.
"στις μύτες ίσταμαι''
έλεγε ο νάνος
ένας τσιγκάνος
πούταν εκεί....
Υπήρχανε κι οι τολμηροί,
όπως αυτός που πάει να μπεί,
όπως σου είπα απ’ την κολώνα
πηδώντας μέσα στον αγώνα….
"Το άλμα λέγαμε επί μάντρας,"
στο γήπεδο της Αλεξάνδρας…..
Λάκης Πετρόπουλος* ο "άντρας". *Ο γκόμενος, (ΠΑΟ), έπαιξε και σε
μιά ταινία, «Οι άσσοι του γηπέδου»
Στα μπακ Μουράτης* και Ρωσσίδης… *Ο Μισσούρι
Του «ΠΑΟ» φορ ο Σταφυλίδης..
Σ’ Ολυμπιακό ο Κουρουκλάτος,
κι ενώ ο Φωστήρας ήταν πάτος,
δυό γκολ του είχε ξεπετάξει,
μα ένα μπενάρτι* είχε πιάσει….. *πέναλτυ
Μία και είπα για Φωστήρα,
η εμπειρία που πρωτοπήρα
για μπάλα, ήταν όταν με Νιόνιο,
πήγαμε σ' ένα πανδαιμόνιο,
στο γήπεδο το "διαγώνιο",
όπου μας έβαλε ρετάλι,* *τσάμπα
εμάς κι ακόμα ένα ρεμάλι
που γνώριζε, και βοηθούσε..
Όλη η Ριζούπολη αντηχούσε
από του κόσμου τις κραυγές,
πουν για τον Άρη* ιαχές…. *Άρης Αθηνών, συγχώνευση του Ολυμπιακού Αθηνών και μιάς άλλης ομάδας.
…καθώς μιά νίκη θα του δώσει
το εισιτήριο για την πρώτη* *Δεν είχε τότε σούπερ λίγκα και τέτοια
κατηγορία πατριώτη,
αν βέβαια χάσουν τα Σφαγεία*, *Ο Φωστήρας είναι ομάδα από τα Σφαγεία
μα αυτά, δεν ειν’ εύκολη λεία…
Με πρώτη μούρη Γιαλαμπίδη,
νικάει ο Φωστήρας τον Μιχαηλίδη,* *Η πρώτη μούρη του Άρη
Πριν να μπω μες το βαπόρι,
ήμουνα και γω 'να αγόρι
όπως τα παιδιά τα άλλα,
κολλημένος με τη μπάλλα.
Πριν μου φύγει βέβαια ο τάκος,
κι από πρώτος, νάμαι πάτος,
στα μαθήματα εν αρχή...
και μετά και στη ζωή.
έπρεπε νάσουνα μικρός….
Σούλης, (ή Κίνλεϋ αλλιώς),
στα μπάκ ήταν κεντρικός.* *Ολυμπιακός, δεκαετίες σαράντα και πενήντα
Μπέμπης, Κοτρίδης ήταν μέσοι….
Το 'να παπούτσι θα του πέσει
του φουκαρά απ' τη κολώνα
που ανεβαίνει, να δει αγώνα
χωρίς εισιτήριο, γιατί τα μόνα
φράγκα που εμείς βαστάμε,
ίσα που φτάνουν για να πάμε
με λεωφορείο στη γειτονιά,
στη "περιβόλα" την παλιά,
το πρώτο γήπεδο του "ΠΑΟ"
που βλέπω τώρα, όταν περνάω,
στη θέση του, την ΑΣΣΟΕ...
Έτσι την λέν' τώρα μωρέ
την Ανωτάτη Εμπορική,
αλλάξανε όλα και αυτή....
.....μα 'χαμε μείνει στη στιγμή,
του σκαρφαλώματος του τύπου
στην κολώνα, και περίπου,
φτάνοντας κερκίδα... ενώ πηδούσε
και μες το γήπεδο πατούσε...
στου μπάτσου που καιροφυλακτούσε...
πέφτει μπροστά του, το παπούτσι,
και με μυαλό κουκούτσι
αυτός, στα χέρια το κρατάει.
Στο τμήμα ο τύπος θα το πάει,
κι ας πάει από κει, αν του βαστάει…
Δεν ξέρω αυτό τι τέλος είχε,
ατυχώς το μάτς, ξινό του βγήκε.
Ήμουν και ‘γώ απ’ τους απ’ έξω,
γιατί εισιτήριο πως ν’ αντέξω
αφού ποτέ δεν είχα μία ?
Μας εφωνάζαν αλητεία
που μαζευόμασταν απ' έξω.* *Απ’ το γήπεδο, Λ.Αλεξάνδρας
Φωνές ακούγαμε "εκ των έσω",
και περιμέναμε τις πόρτες
ν’ ανοίξουνε.... όλοι οι "μόρτες",
λίγα λεπτά πριν να τελειώσει*. *Το ματς
Τους είχανε υποχρεώσει
να ανοίγουν πόρτες πριν το τέλος...
κι όλοι μαζί σαν ένα βέλος
μπουκάραμε μπροστά απ' τους άλλους,
τους καθιστούς, κι εκεί... μεγάλους
καυγάδες είχαμε.
"στις μύτες ίσταμαι''
 |
| Λάκης Πετρόπουλος, ο Ωραίος |
ένας τσιγκάνος
πούταν εκεί....
Υπήρχανε κι οι τολμηροί,
όπως αυτός που πάει να μπεί,
όπως σου είπα απ’ την κολώνα
πηδώντας μέσα στον αγώνα….
"Το άλμα λέγαμε επί μάντρας,"
στο γήπεδο της Αλεξάνδρας…..
Λάκης Πετρόπουλος* ο "άντρας". *Ο γκόμενος, (ΠΑΟ), έπαιξε και σε
μιά ταινία, «Οι άσσοι του γηπέδου»
Στα μπακ Μουράτης* και Ρωσσίδης… *Ο Μισσούρι
Του «ΠΑΟ» φορ ο Σταφυλίδης..
Σ’ Ολυμπιακό ο Κουρουκλάτος,
κι ενώ ο Φωστήρας ήταν πάτος,
δυό γκολ του είχε ξεπετάξει,
μα ένα μπενάρτι* είχε πιάσει….. *πέναλτυ
Μία και είπα για Φωστήρα,
η εμπειρία που πρωτοπήρα
για μπάλα, ήταν όταν με Νιόνιο,
πήγαμε σ' ένα πανδαιμόνιο,
στο γήπεδο το "διαγώνιο",
όπου μας έβαλε ρετάλι,* *τσάμπα
εμάς κι ακόμα ένα ρεμάλι
που γνώριζε, και βοηθούσε..
Όλη η Ριζούπολη αντηχούσε
από του κόσμου τις κραυγές,
πουν για τον Άρη* ιαχές…. *Άρης Αθηνών, συγχώνευση του Ολυμπιακού Αθηνών και μιάς άλλης ομάδας.
…καθώς μιά νίκη θα του δώσει
το εισιτήριο για την πρώτη* *Δεν είχε τότε σούπερ λίγκα και τέτοια
κατηγορία πατριώτη,
αν βέβαια χάσουν τα Σφαγεία*, *Ο Φωστήρας είναι ομάδα από τα Σφαγεία
μα αυτά, δεν ειν’ εύκολη λεία…
Με πρώτη μούρη Γιαλαμπίδη,
νικάει ο Φωστήρας τον Μιχαηλίδη,* *Η πρώτη μούρη του Άρη
αφού ο Άρης θα αποσυρθεί,
βρίζοντας και τον διαιτητή,
που ‘χε απ’ αυτόν αδικηθεί.
Ο Μιχαηλίδης ν’ απορεί...
πως έγινε η καταστροφή !
Η ομάδα είχε επηρεασθεί
από αυτόν, να αποσυρθεί
εις ένδειξη διαμαρτυρίας
κατά της διαιτησίας
Τον είπαν υποκινητή
τον Μιχαηλίδη, οι πολλοί,
και η αλήθεια ήταν αυτή.
Ας πάω στον Ολυμπιακό,
που πάντα σέρνει τον χορό.
Να ο Δαρίβας που σουτάρει,
ο Δρόσος που τον αβαντάρει,
Λινοξυλάκης* τους μαρκάρει. *Ο γρανίτης σέντερ μπακ του ΠΑΟ
Μιά κι είπα για Λινοξυλάκη......
Παίζει η εθνική.
Με καροτσάκι
τον φέρνουνε το ματς να δει,
γιατί 'χε χθες τραυματιστεί
κι είχε αντικατασταθεί
από τον Σούλη, που όταν βγαίνει* *Από τα αποδυτήρια (Φυσούνα)
ο τελευταίος αυτός, πηγαίνει,
φιλάει τον αντιπαλό του,
που παίζει τώρα στο δικό του
το πόστο*, κι έτσι φανερώνει,
μιά ποιότητα όμοια του Δώνη,
όπου, σαν πήρε μιά περιουσία
(μεταγραφή σκέτη αφασία),
αφήνει όλους τους συμπαίκτες
απ’ την ομάδα, να ΄ναι οι δέκτες
κάθε δικιάς του αμοιβής…
Σπάνια γενναιοδωρία ψυχής !
Ο Τζίτζης ήταν διαιτητής,
νομίζω, ο πρώτος μας διεθνής
όπου παιγνίδια διηύθυνε έξω,
αλλά ας ξανάρθουμε στα έσω.
Καμάρας*, Σούρπης*, σε θέση πίσω, *ΠΑΟ
χαφ ο Νεμπίδης, που θα γνωρίσω
σαν "καμπόι", που τον φωνάζαν,
και που τα τύμπανα μου σπάζαν…
Θυμήθηκα άλλη φάση τώρα…
Κακοκαιρία. Ερχόταν μπόρα….
κόρνερ..... και όπως κάθε μέρα,
ο κάου μπόι πάντα κει πέρα,
μέσα στα δίχτυα, μπροστά η γραμμή,
να καιροφυλακτεί……
Η μπάλα ερχόταν σφυριχτή,
και ο Μαθιός ούτε θα δει. *Τερματοφύλακας
Σου ρίχνει κεφαλιά ψαράκι
και σώνει τον Ανδρεουλάκη,* *Ο μέσα στα κόλπα του ΠΑΟ παράγοντας
που λέγαν, λεφτά με βαλιτσάκι
έδινε και δωροδοκούσε,
και η ομάδα του νικούσε.
Το άκουγα μα δεν μπορούσα
να το πιστέψω, κι απορούσα...
μ’ όταν οι παίκτες του Αστέρα
του Ερυθρού, είπαν μιά ημέρα,
ότι τους τ’ ακουμπήσαν,
αμφιβολίες τότε αφήσαν...
Πάλι Παναθηναϊκός.
Ο Πετσανάς, και ο Μαθιός,
τερματοφύλακας καλός* *Τούφαγε τη θέση ο Χατζόπουλος
που τον φωνάζαν καραγκιόζη…..
Έπεται η δόξα Μανταλόζη.....
Σ’ ένα παιγνίδι μ’ Εθνική
και η οποία είχε δεχτεί
επτά... ρε, γκολ, για τρείς φορές,
παρά αποκρούσεις του πολλές,
αυτού μα και του Πεντζαρόπουλου.* * Ο ήρωας του Τέμπερε
Και τις φωνές που λέγαν του Μαρόπουλου
"πως δεν μπορεί" θυμάμαι πάλι στα Σφαγεία...
Θα ήθελα ολόκληρου,
του ματς την ιστορία
να πω… μα, ούτε γι αστεία,
σχεδόν όλη την ώρα
την έχω φάει τώρα…
Στην «Ένωση»* θα σε πάω. *ΑΕΚ
Τους πρόσφυγες τιμάω,
καθώς, Μικρά Ασία,
βρίσκονται στην ουσία
οι ρίζες οι δικές μου,
στη Σμύρνη, Τραπεζούντα,
κι ας κόψαν τον πλακούντα
με τις χαμένες, τις πατρίδες,
μα, παρασύρομαι όπως είδες...
Μη φωνάζεις... σταματάω.
Στη Φιλαδέλφεια πάω,
να πω για Πούλη και Κανάκη,
(Σόρυ, στον ΠΑΟ τον Πανάκη
εξέχασα να αναφέρω)
Στην ΑΕΚ ήμουνα το ξέρω
και θα σας τάχω πει, όλα ήδη,
αν πω και για τον Νεστορίδη
πούρθε κι αυτός από ομάδα
της προσφυγιάς, που όλοι αράδα
ψαρεύονται... Θέμα αιώνιο,
όλοι από τον Πανιώνιο,
όπως ο Μαύρος και οι άλλοι....
Του κάνανε ζημιά* μεγάλη, *Από το Π.Ο.Κ (ΠΑΟ, ΟΛΥΜΠ. ΑΕΚ)
γι αυτό δεν σήκωνε κεφάλι
αυτή η ομάδα στους βαθμούς.
Προσφυγικούς μου λέω καημούς...
Τον Δελαβίνια* μην ξεχάσω, *Τερματοφύλακας της ΑΕΚ
κοντεύω όμως να σε σκάσω
με την ονοματολογία,
μα το μυαλό μου παραλία
με πάει τώρα, στο Βαλλιάνο,
στον «Εθνικό».
Μετά, πιο πάνω,
στην Προοδευτική..
Ο Βαραμέντης παίζει κει…
Ωχ.... ξέχασα και τη βολίδα,
τον Χατζηιωάνογλου, που είδα
και δεν μπορούσαν να τον πιάσουν..
Οι μπακ πηγαίνανε να σκάσουν.
Ακόμα τον θαυμάζω
τον θρυλικό Δομάζο,
τον ξακουστό τον στρατηγό
πούχαν στον ΠΑΟ γι αρχηγό.
Μαζί του ποιος να συγκριθεί,
λες κι απ' το διάστημα 'χε ρθεί.
Παπαεμανουήλ, Παπαιωάννου,
Ζαντέρογλου και Ιωάννου
ακόμα μια τετράδα δόξας
της ποδοσφαιρικής μου λόξας.
Φτάνοντας στο εξήντα τρία,
θυμάμαι ματς με τη Ρωσία,
που δεν μπορούσα ούτε να φάω
είχα αγωνία που θα πάω.
Εισιτήρια δύσκολα βρήκε
με ένα μέσον όπου είχε,
ένας φίλος πού'χα πρώτα,
μα τώρα είναι σ' άλλη ρότα.
Αλλά ας γυρίσω Καραϊσκάκη.
Το πρωτοάκουσα παιδάκι,
τόλεγαν Ποδηλατοδρόμιο,
το μπέρδευα με τ’ α....ροδρόμιο,
που και αυτό λέγαν Χασάνι…* *Το αεροδρόμιο του Ελληνικού
Πάω στο Αίγιο το χαϊβάνι,
που σήμερα παίζει πάλι η ομάδα….
Του Αγανιάν η τσαμπουκάδα,
μετά του Βόμβα…
..... κι οι δυό αράδα,
πήρανε πόδι.. Μα όλα τάδα,
σαν δω τον Τάκη Λουκανίδη,
που είχε "ίματζ" ευπατρίδη,
να σκυλοβρίζει, τους πρώην δικούς του,
με τους καινούργιους κολλητούς του.
Τα δυό αδέλφια ήταν εκ Δράμας
(πριν απ’ τους «Πάπας και τους Μάμας»)…
Η Δόξα Δράμας.....μιά φορά….
Οι μαύροι αετοί απ’ τον βορρά…
Εκατομμύριο είχε δώσει *τεράστιο ποσό για την εποχή
ο ΠΑΟ να τον καπαρώσει…* *Τον Τάκη Λουκανίδη
Πρώτη φορά αυτό συμβαίνει,
και σαν τρελός αυτός πηγαίνει….
Από τη Δράμα ήταν κι η Φλώρα,
που χωρισμένη είναι τώρα
απ’ τον Ιπποκράτη τον ψηλό,
τον συνεργάτη στο χοντρό
το στήσιμο στην πόκα,
στα πιο μεγάλα κόλπα.
Το εξηντατέσσερα λοιπόν
έγινε η μπάλα παρελθόν,
μα μείναν πολλά μες το μυαλό μου
απ’ το ποδοσφαιρό μου..
Απ’ τον Θανάση Σαραβάκο,
μέχρι τον Μίμη Στεφανάκο,
τον αυτοκρατορικό…
Του ΠΑΟ μετά, τον Σοφιανό,
τον του Αιγίου τον πασά.
Το είδωλο έρχεται μετά,
βέβαια, ο Γιώργος ο Σιδέρης,
ο «Φώντακας», αν δεν το ξέρεις…
Για λίγο ο Κούδας μαουνιέρης,
και ο μυστήριος ο Μποτίνος…..
Του σπάει το πόδι ένα κτήνος
του φοβερού του Υφαντή,
άλλο να παίξει δεν μπορεί
κι ερχότανε στην Αμβρακίας,
γκόμενος ήταν μιάς Σοφίας.
Θυμάμαι και τον Βουτσαρά
ομοίως και τον παικταρά
της γειτονιάς, τον Τομαρά…
πώς δεν ξανάπαιξε ξανά
μετά από μια γερή κλωτσιά
πούφαγε στην Αμερική.
Ο ΠΑΟ είχε προκριθεί.
Του κόσμου ήταν τελικός,
που εκλαδεύτηκε αυτός.
…και πριν σου είπα θα τελειώσω,
μα πρέπει πρώτα να σημειώσω,
στα τελευταία μας τα ματς
η σκέψη μου δεν είν’ με μας.
Έβλεπα μόνο το χορτάρι
απ’ την εξέδρα, ούτε χαμπάρι
δεν έπαιρνα σ’ ότι γινόταν,
η σκέψη μου περιπλανιόταν
κι έψαχνε νάβρει τη ματιά της,
τα φοβερά τα γαλανά της
τα μάτια...
κι έτσι αποστάτης,
έγινα των γηπέδων.
Θα έλειψα των παλιοπαίδων.
Η μπάλα δια παντός θα σβήσει,
όταν το πλοίο αναχωρήσει,
σαν τέλειωσα από φαντάρος.
Το μόνο θέαμα ένας φάρος,
ή μιά ρακένδυτη πουτάνα….
Σαν πια κοιτώ μιά πορτολάνα,* *Ναυτ. χάρτης λιμανιού
μούρχεται μυρωδιά της μούχλας
του λιμανιού….
της πρώτης μπούφλας,
πούφαγα σαν μπήκα στο καράβι,
που με είχε τότε παραλάβει….
Ρίχνοντας άγκυρα στη Ύδρα
άδειαζε και η κλεψύδρα
της εφηβείας πια την άμμο.
Την πέταξε όλη εκεί χάμω !
Σύντομο βίο είχε η μπάλα
βρίζοντας και τον διαιτητή,
που ‘χε απ’ αυτόν αδικηθεί.
Ο Μιχαηλίδης ν’ απορεί...
πως έγινε η καταστροφή !
Η ομάδα είχε επηρεασθεί
από αυτόν, να αποσυρθεί
εις ένδειξη διαμαρτυρίας
κατά της διαιτησίας
Τον είπαν υποκινητή
τον Μιχαηλίδη, οι πολλοί,
και η αλήθεια ήταν αυτή.
Ας πάω στον Ολυμπιακό,
που πάντα σέρνει τον χορό.
Να ο Δαρίβας που σουτάρει,
ο Δρόσος που τον αβαντάρει,
Λινοξυλάκης* τους μαρκάρει. *Ο γρανίτης σέντερ μπακ του ΠΑΟ
Μιά κι είπα για Λινοξυλάκη......
Παίζει η εθνική.
Με καροτσάκι
τον φέρνουνε το ματς να δει,
γιατί 'χε χθες τραυματιστεί
κι είχε αντικατασταθεί
από τον Σούλη, που όταν βγαίνει* *Από τα αποδυτήρια (Φυσούνα)
ο τελευταίος αυτός, πηγαίνει,
φιλάει τον αντιπαλό του,
 |
| Σούλης Κίνλεϊ, Λινοξυλάκης |
το πόστο*, κι έτσι φανερώνει,
μιά ποιότητα όμοια του Δώνη,
όπου, σαν πήρε μιά περιουσία
(μεταγραφή σκέτη αφασία),
αφήνει όλους τους συμπαίκτες
απ’ την ομάδα, να ΄ναι οι δέκτες
κάθε δικιάς του αμοιβής…
Σπάνια γενναιοδωρία ψυχής !
Ο Τζίτζης ήταν διαιτητής,
νομίζω, ο πρώτος μας διεθνής
όπου παιγνίδια διηύθυνε έξω,
αλλά ας ξανάρθουμε στα έσω.
Καμάρας*, Σούρπης*, σε θέση πίσω, *ΠΑΟ
χαφ ο Νεμπίδης, που θα γνωρίσω
σαν "καμπόι", που τον φωνάζαν,
και που τα τύμπανα μου σπάζαν…
Θυμήθηκα άλλη φάση τώρα…
Κακοκαιρία. Ερχόταν μπόρα….
κόρνερ..... και όπως κάθε μέρα,
ο κάου μπόι πάντα κει πέρα,
μέσα στα δίχτυα, μπροστά η γραμμή,
να καιροφυλακτεί……
Η μπάλα ερχόταν σφυριχτή,
και ο Μαθιός ούτε θα δει. *Τερματοφύλακας
Σου ρίχνει κεφαλιά ψαράκι
και σώνει τον Ανδρεουλάκη,* *Ο μέσα στα κόλπα του ΠΑΟ παράγοντας
που λέγαν, λεφτά με βαλιτσάκι
έδινε και δωροδοκούσε,
και η ομάδα του νικούσε.
Το άκουγα μα δεν μπορούσα
να το πιστέψω, κι απορούσα...
μ’ όταν οι παίκτες του Αστέρα
του Ερυθρού, είπαν μιά ημέρα,
ότι τους τ’ ακουμπήσαν,
αμφιβολίες τότε αφήσαν...
Πάλι Παναθηναϊκός.
Ο Πετσανάς, και ο Μαθιός,
τερματοφύλακας καλός* *Τούφαγε τη θέση ο Χατζόπουλος
που τον φωνάζαν καραγκιόζη…..
Έπεται η δόξα Μανταλόζη.....
Σ’ ένα παιγνίδι μ’ Εθνική
και η οποία είχε δεχτεί
επτά... ρε, γκολ, για τρείς φορές,
παρά αποκρούσεις του πολλές,
αυτού μα και του Πεντζαρόπουλου.* * Ο ήρωας του Τέμπερε
Και τις φωνές που λέγαν του Μαρόπουλου
"πως δεν μπορεί" θυμάμαι πάλι στα Σφαγεία...
Θα ήθελα ολόκληρου,
του ματς την ιστορία
να πω… μα, ούτε γι αστεία,
σχεδόν όλη την ώρα
την έχω φάει τώρα…
Στην «Ένωση»* θα σε πάω. *ΑΕΚ
Τους πρόσφυγες τιμάω,
καθώς, Μικρά Ασία,
βρίσκονται στην ουσία
οι ρίζες οι δικές μου,
στη Σμύρνη, Τραπεζούντα,
κι ας κόψαν τον πλακούντα
με τις χαμένες, τις πατρίδες,
μα, παρασύρομαι όπως είδες...
Μη φωνάζεις... σταματάω.
Στη Φιλαδέλφεια πάω,
να πω για Πούλη και Κανάκη,
(Σόρυ, στον ΠΑΟ τον Πανάκη
εξέχασα να αναφέρω)
Στην ΑΕΚ ήμουνα το ξέρω
και θα σας τάχω πει, όλα ήδη,
αν πω και για τον Νεστορίδη
πούρθε κι αυτός από ομάδα
της προσφυγιάς, που όλοι αράδα
ψαρεύονται... Θέμα αιώνιο,
όλοι από τον Πανιώνιο,
όπως ο Μαύρος και οι άλλοι....
Του κάνανε ζημιά* μεγάλη, *Από το Π.Ο.Κ (ΠΑΟ, ΟΛΥΜΠ. ΑΕΚ)
γι αυτό δεν σήκωνε κεφάλι
αυτή η ομάδα στους βαθμούς.
Προσφυγικούς μου λέω καημούς...
Τον Δελαβίνια* μην ξεχάσω, *Τερματοφύλακας της ΑΕΚ
κοντεύω όμως να σε σκάσω
με την ονοματολογία,
μα το μυαλό μου παραλία
με πάει τώρα, στο Βαλλιάνο,
στον «Εθνικό».
Μετά, πιο πάνω,
στην Προοδευτική..
Ο Βαραμέντης παίζει κει…
Ωχ.... ξέχασα και τη βολίδα,
τον Χατζηιωάνογλου, που είδα
και δεν μπορούσαν να τον πιάσουν..
Οι μπακ πηγαίνανε να σκάσουν.
 |
| Παπαμανουήλ, Δομάζος, Πανάκης |
Ακόμα τον θαυμάζω
τον θρυλικό Δομάζο,
τον ξακουστό τον στρατηγό
πούχαν στον ΠΑΟ γι αρχηγό.
Μαζί του ποιος να συγκριθεί,
λες κι απ' το διάστημα 'χε ρθεί.
Παπαεμανουήλ, Παπαιωάννου,
Ζαντέρογλου και Ιωάννου
ακόμα μια τετράδα δόξας
της ποδοσφαιρικής μου λόξας.
Φτάνοντας στο εξήντα τρία,
θυμάμαι ματς με τη Ρωσία,
που δεν μπορούσα ούτε να φάω
είχα αγωνία που θα πάω.
Εισιτήρια δύσκολα βρήκε
με ένα μέσον όπου είχε,
ένας φίλος πού'χα πρώτα,
μα τώρα είναι σ' άλλη ρότα.
Αλλά ας γυρίσω Καραϊσκάκη.
Το πρωτοάκουσα παιδάκι,
τόλεγαν Ποδηλατοδρόμιο,
το μπέρδευα με τ’ α....ροδρόμιο,
που και αυτό λέγαν Χασάνι…* *Το αεροδρόμιο του Ελληνικού
Πάω στο Αίγιο το χαϊβάνι,
που σήμερα παίζει πάλι η ομάδα….
Του Αγανιάν η τσαμπουκάδα,
μετά του Βόμβα…
..... κι οι δυό αράδα,
πήρανε πόδι.. Μα όλα τάδα,
σαν δω τον Τάκη Λουκανίδη,
που είχε "ίματζ" ευπατρίδη,
να σκυλοβρίζει, τους πρώην δικούς του,
με τους καινούργιους κολλητούς του.
Τα δυό αδέλφια ήταν εκ Δράμας
(πριν απ’ τους «Πάπας και τους Μάμας»)…
Η Δόξα Δράμας.....μιά φορά….
Οι μαύροι αετοί απ’ τον βορρά…
Εκατομμύριο είχε δώσει *τεράστιο ποσό για την εποχή
ο ΠΑΟ να τον καπαρώσει…* *Τον Τάκη Λουκανίδη
Πρώτη φορά αυτό συμβαίνει,
και σαν τρελός αυτός πηγαίνει….
Από τη Δράμα ήταν κι η Φλώρα,
που χωρισμένη είναι τώρα
απ’ τον Ιπποκράτη τον ψηλό,
τον συνεργάτη στο χοντρό
το στήσιμο στην πόκα,
στα πιο μεγάλα κόλπα.
Το εξηντατέσσερα λοιπόν
έγινε η μπάλα παρελθόν,
μα μείναν πολλά μες το μυαλό μου
απ’ το ποδοσφαιρό μου..
Απ’ τον Θανάση Σαραβάκο,
μέχρι τον Μίμη Στεφανάκο,
τον αυτοκρατορικό…
Του ΠΑΟ μετά, τον Σοφιανό,
τον του Αιγίου τον πασά.
 |
| Γιώργος Σιδέρης |
βέβαια, ο Γιώργος ο Σιδέρης,
ο «Φώντακας», αν δεν το ξέρεις…
Για λίγο ο Κούδας μαουνιέρης,
και ο μυστήριος ο Μποτίνος…..
Του σπάει το πόδι ένα κτήνος
του φοβερού του Υφαντή,
άλλο να παίξει δεν μπορεί
κι ερχότανε στην Αμβρακίας,
γκόμενος ήταν μιάς Σοφίας.
Θυμάμαι και τον Βουτσαρά
ομοίως και τον παικταρά
της γειτονιάς, τον Τομαρά…
πώς δεν ξανάπαιξε ξανά
μετά από μια γερή κλωτσιά
πούφαγε στην Αμερική.
Ο ΠΑΟ είχε προκριθεί.
Του κόσμου ήταν τελικός,
που εκλαδεύτηκε αυτός.
…και πριν σου είπα θα τελειώσω,
μα πρέπει πρώτα να σημειώσω,
στα τελευταία μας τα ματς
η σκέψη μου δεν είν’ με μας.
Έβλεπα μόνο το χορτάρι
απ’ την εξέδρα, ούτε χαμπάρι
δεν έπαιρνα σ’ ότι γινόταν,
η σκέψη μου περιπλανιόταν
κι έψαχνε νάβρει τη ματιά της,
τα φοβερά τα γαλανά της
τα μάτια...
κι έτσι αποστάτης,
έγινα των γηπέδων.
Θα έλειψα των παλιοπαίδων.
Η μπάλα δια παντός θα σβήσει,
όταν το πλοίο αναχωρήσει,
σαν τέλειωσα από φαντάρος.
Το μόνο θέαμα ένας φάρος,
ή μιά ρακένδυτη πουτάνα….
Σαν πια κοιτώ μιά πορτολάνα,* *Ναυτ. χάρτης λιμανιού
μούρχεται μυρωδιά της μούχλας
του λιμανιού….
της πρώτης μπούφλας,
πούφαγα σαν μπήκα στο καράβι,
που με είχε τότε παραλάβει….
Ρίχνοντας άγκυρα στη Ύδρα
άδειαζε και η κλεψύδρα
της εφηβείας πια την άμμο.
Την πέταξε όλη εκεί χάμω !
Σύντομο βίο είχε η μπάλα
για μένανε, όπως και άλλα
που πριν την ώρα τους τελειώσαν.
Αν και τα χρόνια αλλοιώσαν
τις πιο πολλές μου αναμνήσεις,
τις ιαχές και συγκινήσεις,
είπα...
"όχι ρε χρόνε... δεν θα σβήσεις,
αυτά τα "δεκάλεπτα" τα ματς
που ήταν ώρες για εμάς,
που πριν την ώρα τους τελειώσαν.
Αν και τα χρόνια αλλοιώσαν
τις πιο πολλές μου αναμνήσεις,
τις ιαχές και συγκινήσεις,
είπα...
"όχι ρε χρόνε... δεν θα σβήσεις,
αυτά τα "δεκάλεπτα" τα ματς
που ήταν ώρες για εμάς,
τα ματς ρε της φτωχολογιάς".
π' άρχιζαν, όταν "ανοίγαν πόρτες"
και ρετάλι* μπουκάραμε οι μόρτες. *χωρίς εισιτήριο
________________________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
π' άρχιζαν, όταν "ανοίγαν πόρτες"
και ρετάλι* μπουκάραμε οι μόρτες. *χωρίς εισιτήριο
________________________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
ίσως...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.