Η ταξιδιάρα του χρόνου – Νο 502

Ήταν το 1946 όταν μιά ταξιδιάρα χρόνου κλεφτο-μάγισσα,
μου είπε το τι με περιμένει… και πούντιασα γιατί πάγωσα.
Μ’ ένα μαρκούτσι (άρχισε) που θα το λένε τηλεκοντρόλ,
και θα τ’ ακούσεις απ’ άλλους σαν τηλεχειριστήριο,
περίπου….. κάπου εκεί…. στα μέσα της ζωής σου,
μέσα σε ένα μαγικό γυαλί, με τρόπο εντελώς μυστήριο
θα βλέπεις πατώντας ένα κουμπί στον κόσμο τι συμβαίνει,
μιά όμορφη που anchor woman θα λένε την καημένη
θα σου εξηγεί, θα σχολιάζει ότι βλέπεις, και μ’ επιμονή,
θα σου λέει πως είσαι κουτός και δεν κατάλαβες τι είχες δεί,
με άλλα λόγια θα σου πουλάει τρέλα, και θα σε καθοδηγεί.

Όμως τούτο μικρέ δεν θα ‘ναι τίποτα, μία παρανυχίδα,
μπροστά στο άλλο που σου μέλει και καπάκι αυτό θαρθεί.
Θα είναι μιά άλλη όμορφη, που την υδρόγειο θα ξεμυαλίσει
θα γίνει αυτό που λέμε στις λαχτάρες, το σπίτι θα μας κλείσει,
το όνομά της θα είναι όχι Τεχνητή αλλά “Ανθρώπινη Αγνωμοσύνη”,
θα συμβεί σαν το μυαλό του ο άνθρωπος σε αντιπρόσωπο θα δίνει,
γίνομαι πιο σαφής είπε η γριά, το θείο αυτό δώρο, το μυαλό του,
κάτι που του χαρίστηκε, θα το δωρίζει στα "hi-tech" ρομπότ του….

________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...  

Ας είχα την υγειά μου κι ας ήμουνα φτωχός - Νο 501

Λάθος με ψυχολόγησαν,

λάθος πολλά τα εννόησαν
και λάθος τα υπολόγισαν
σαν πρόθυμα με διόρισαν,
με νόμισαν μεγάλο αστέρι
μα σύντομα ένα χασομέρη,
είδαν πως είχανε προσλάβει,
και μόλις το είχαν καταλάβει
βρέθηκα σε διαρκή αργία,
σ’ ατσιγαρία και αφαγία
σ’ υποχρεωτική ήτοι νηστεία,
κι έζησα μιά ζωή ρεμάλι,
μέχρι που άσπρισε το κεφάλι,
κι ύστερα έγινε φαλακρό...
Σκέπτομαι κείνο τον καιρό,
και το στερνή μου γνώση,
να σ’ είχα πρώτα ….Τότη,
κι έχω πάρα πολύ θυμώσει,
πίσω μου έχω μουτζώσει,
τις νουθεσίες, τις κακουχίες,
τις τύχης τις αλληλουχίες,
της νιότης τα μασκαριλίκια,
και τέλος την ίδια την αλήθεια,
που είναι μία, καμία άλλη,
ότι μυαλό δεν είχα στο κεφάλι,
ούτε βεβαίως και ταλέντο ποιητή
γιατί με βρίζανε όλοι μαζί
για τα παλαβογραφόμενά μου,
ας ήμουνα φτωχός χαρά μου,
λέει το τραγούδι, κι ας είχα την υγειά μου,
ο κόσμος καίγεται και ‘γω με τον χαβά μου,
πώς να σιωπήσω όμως, εγώ ‘μαι και φτωχός,
και την υγειά μου δεν την έχω ο καψερός ...

________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...