Άνοιξες, Καλοκαίρια, Φθινόπωρα, Χειμώνες …… - Νο 642

Ήταν αρχή κι οι Άνοιξες σε μας γελούσανε,
τα Καλοκαίρια ύστερα, οι ανάγκες εμάς πατούσανε,
τα δε Φθινόπωρα οι φθορές, πολύ εμάς ανησυχούσανε,
όσο για τους Χειμώνες ξεκαρδισμένοι μας λοιδορούσανε
που δεν υπήρχε όνομα για όνομα να μην ξεχάσουμε,
που ακόμα για το δέσιμο κορδονιών θα λαχανιάσουμε
που από γωνία σε γωνία στεκόμασταν να ξαποστάσουμε
που ένα συρτάρι ολόκληρο γεμάτο είχαμε χάπια
να μην ξεχνάμε δε να παίρνουμε είχαμε ειδικά κιτάπια…..

υστερόγραφο

Δεν ξέρω τι κάνουν οι γριές, εμείς όμως οι γέροι,
είναι αδύνατο να ξεχάσουμε του καμακιού το νταραβέρι,
και από γκάφα πάμε σε γκάφα, εκεί που πιότερο την πατάμε,
και δεν ξέρουμε μετά που να κρυφτούμε και που να πάμε,
είναι στον ηλεκτρικό, στο μετρό και στα λεωφορεία,
όταν ξεχνιόμαστε και καμακώνουμε μιά δεσποινίδα ή κυρία,
που το μυαλό της δεν πηγαίνει πως γόης το παίζει το γεροντάκι,
νομίζει πως την κοιτάμε που δεν σηκώνεται να κάτσουμε λιγάκι,
και μέχρι τούτο να το καταλάβω την πάτησα επανειλημμένως,
την πρώτη είπα θάταν τυχαίο, μα την ξαναπάτησα ο ξεμωραμένος !

__________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως