μου έλεγε ένας ναύτης.... - Νο 643

Εντελώς ξεστράτισα
κι έκτοτε παραστράτησα,
μόνο μετά μία ματιά της
και νοερά μπροστά της
έκανα τέτοια υπόκλιση
που από τότε ενόχληση
έχω σε μέση και γοφό,
αλλά κρατάω μυστικό
ότι κρυφά την αγαπώ
και που για αυτή πονάω,
τον άλλο πόνο τον ξεχνάω,
και καφετζούδες ρωτώ να πουν,
τα μάτια μου αν θα ξαναδούν
την μυθική ομορφιά της…..

Κάποτε μούλεγε ένας ναύτης,
εαν πονάς, απ’ "άπιαστες" ματιές
τζούρες υπάρχουν με χαρές,
και αν δεν πιάσουν.... τότε μυτιές!
αν όμως δεν πιάσουνε κι αυτές,
σημαίνει, το τρένο δεν πάει άλλο....

Άρα, απ’ το μυαλό αδύνατο να τη βγάλω,
γλυκό το πρόβλημα όμως πολύ μεγάλο,

κι αλίμονο, μου φαίνεται ωραίο,
το "τράβα με δηλαδή κι ας κλαίω !!"

__________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως