Γαλατσίου και Πατησίων μιά φορά

Ωραία είχε λιακάδα και δροσερό αεράκι,

το "έξη" έστειλα άθλησης του Πιερρακάκη,

και πήρα τη Φωτεινούλα την εγγονή μου,
το δυό φορές, κατά πως λεν παιδί μου,

να πάμε μισοκορονοπαράνομη εκδρομή

στο πάρκο Έβερτ, το Δρακόπουλου δηλαδή.

"Στα ογδονταένα χρόνια της ζωής μου

δημάρχοι πέρασαν σωρό μικρή μου",

της είπα, ενώ ξαποσταίναμε λιγάκι

στο άλλο πάρκο με το συντριβανάκι,

του Αβραμόπουλου, ήτοι Κλωναρίδη,

της περιοχής μας όντως μοναδικό στολίδι.

Απ' τους 37 πρώην δημάρχους δεν εκράτησα 

στη μνήμη μου, παρά αυτούς που ονομάτισα,

γιατί για μας τους "παρακατιανούς" είναι μια όαση,

καθώς πριν από δαύτους, μόνο στη τηλεόραση,

βλέπαμε πράσινο στη χωρίς πεζόδρομο γειτονιά

των σκιασμένων οδών με τα μουντοτσιμεντοκελιά.

Ενώ η Φωτεινούλα όλο χαρά έπαιζε μ' ένα σκυλάκι,

κάτσαν δυό μυστήριοι τύποι δίπλα μου στο παγκάκι

λογομαχώντας, δύο περίεργοι με νεύρα φωνακλάδες.

Φρου-φρου, αρώματα κι άλλες περικοκλάδες
φορούσε ο ένας, ενώ ο άλλος έδειχνε μπατίρης,
κι έμοιαζε ταλαιπωρημένος και πολυκακομοίρης...

- "Σού είπα άσχετε μην λες κουμουνιστής",

του φώναζε, ο εμφανώς φλωροντιντής,
"κομμουνιστής αγράμματε είν’ το σωστό",
και ειρωνικοαποκριέται ο άλλος, "...φχαριστώ".

- "Ευχαριστώ, του ανταπαντά μ' οργή, να πεις
για τη σοφία, που από μένα τον λόγιο αντλείς,
και καταδέχομαι δικός σου νάμαι συνομιλητής.
 

Τον στραβοκοίταξε μισονευριασμενοαπαθής
ο δρομοθρεμμένος και λέει "να πας να κοιμηθείς,

εγώ τη γλώσσα ρε βουτυρόπαιδο έχω μάθει 
μαζί με των φτωχών τα βάσανα και τα πάθη,
και εννοώ τους πολυϊσοβίτες - κολασμένους,
τους αγράμματους και τους αδικημένους,
που απ’ της ζωής, του πόνου τα οδοφράγματα,
αργκοαλβιωνοβίδωσαν πρόσωπα, πράγματα,
τιτλο-φέροντες και κάτι φλοράτζες σαν εσένα,

κλείστο λοιπόν... μη μου μιλάς για λάθη εμένα !"

                      _________

Το παιγνίδι την μικρή, υπέθεσα είχε συνεπάρει

και τίποτα δεν άκουσε, όμως σαν το σφουγγάρι

τα ρούφηξε όλα, και με ρωτούσε πώς και γιατί,

τί νάλεγα ? τί θα μπορούσε άραγε κανείς να πει

για την αλληλοεξόντωση μας την μετακατοχική?

έκανα την πάπια, έκανα μούγκα, έκανα τουμπεκί.

Αν έχω κάποιους αναγνώστες... έστω και ένα,

ζητώ συγνώμη για τα μισοκαμουφλαρισμένα,
γκοστμπάστερς, σ' ύπνο και ξυπνητό με κυνηγούν,
κι ίσως μανία καταδίωξης όλα ετούτα μαρτυρούν,
μα όπως λέει και το άσμα, "αναστενάξτε σήμαντρα
μ' έψαχναν χθες ολημερίς..... στα παραπήγματα,
για τα παλιά μου, δήθεν διαγραμμένα αμαρτήματα".

Υστερόγραφο:

 

Θάταν παράλειψη να μην πω και για το πάρκο μίνι,

του Κακλαμάνη στη Σκιάθου, όπου παρά την μίνη,

τα μπινελίκια και μολότωφ που δέχτηκε κοντά εκεί,

πρασίνησε ένα οικοπεδάκι και παίρνουμε μιά αναπνοή,

εμείς που όπως λέει άλλο τραγούδι... "το κρίμα έχουμε βαρύ",

εμείς στα πανωκάτω τα Πατήσια που γεννηθήκαμε φτωχοί.

 ________________________________________________


Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...