που ξελογιαζοτρέλαινε στη γειτονιά τους άντρες,
με έκανε και μένα παράφορα να σε ερωτευτώ,
παρότι φορούσες μάσκα, τότε με τον Κορονοϊό.
Οι φίλοι μου κορόιδευαν, μ’ έλεγαν βαρεμένο,
καθόλου δεν χαμπάριασα, να σ’ αγαπώ ακόμη επιμένω
να σ’ ονειρεύομαι πως είσαι κάπως έτσι, ή και αλλιώς,
που θα μου πάει θα σε δω, μα βλέπεις ξαναήρθε ο ιός…
Κάποτε άλλαξες την μάσκα και έβαλες χρωματιστή
νόμιζα τόκανες για μένα και έτσι είχα αποτρελαθεί...
Με χώσαν φυσικά σούμπιτο σε τρελάδικο,
μα το χαβά μου εγώ, τους έλεγα πως είχαν άδικο,
τότε με πλάκωσαν στα χάπια, δεν πέτυχαν πολλά,
αυξήσαν δόσεις... και μ’ αποβλάκωσαν ολοκληρωτικά.
________________________________________
μα το χαβά μου εγώ, τους έλεγα πως είχαν άδικο,
τότε με πλάκωσαν στα χάπια, δεν πέτυχαν πολλά,
αυξήσαν δόσεις... και μ’ αποβλάκωσαν ολοκληρωτικά.
________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
ίσως...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.