Η αναζήτηση της Ιούς.... - Νο 510

Το φυσάω και δυστυχώς με τίποτα δεν κρυώνει,
μα πως την πάτησα, τι να σου κάνει μία συγνώμη,
γιατί άλλο εννοούσα εγώ, άλλο κατάλαβες μωρέ,
σε μπέρδεψα, θυμάμαι ακόμη τα δάκρυα τα βερεσέ,
που σκοτεινιάσανε το πρόσωπό σου το γλυκό,
αυτή τη θάλασσα αυτόν τον μες στον ήλιο ουρανό,
που σαν το πρωτοείδα τσουνάμι έγινε σαρωτικό,
με άρπαξε απ’ της μιζέριας μου τις ακτές,
και με ξανάφερε στις από χρόνια χαμένες εποχές
της επίμονης μα μάταιης αναζήτησης της Ιούς,
διαπλέοντας ποτάμια, λίμνες, κι ωκεανούς …..

Μα σαν τους διάττοντες σχεδόν αμέσως χάθηκες,
και επανήλθα στη μιζέρια μου ευθύς σαν μ’ άφησες
λευκή πετσέτα πέταξα απ’ τη ζωή εξαντλημένος,
αποστρατεύτηκα, για νέο ψάξιμο κουρασμένος,
θα έλεγα μπαϊλντισμένος, λίαν απελπισμένος,
και μαζί σου στα όνειρα βρίσκομαι φυλακισμένος.

________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...