από τις χίλιες της φιλίας νύχτες
κι έμειναν έκτοτε σταματημένοι,
των ρολογιών όλοι οι δείκτες…
Την επομένη χάθηκες, δραπέτευσες,
από το χάος της διπλής ζωής σου,
ποιος ξέρει, μα, και πώς, γιατί, και τι,
ποιος να διαβάσει την ψυχή σου….
Τα χρόνια πέρασαν, μαζί η ζωή,
για πάντα μείναμε χαμένοι,
μαζί σου χάθηκε δε, κι η οικουμένη,
ο κόσμος μου δηλαδή, που στέλνει
τα ΣΟΣ του ασταμάτητα σε μένα,
και τι να κάνω, φεύγουνε όλα ένα-ένα,
πάει ο Μαλάμος, ο Φλόκας, το Περφέκτ,
η Αθηνά, η Ελληνίδα, το Σελέκτ,
πάει το σκεπασμενοξεσκέπαστο Τριανόν
κατάλληλο για κάθε αλλαγή σεζόν,
που ανοιγοέκλεινε μηχάνημα την οροφή,
πάει η Ρίντα, ο Άρης, η Ατθίδα, οι Δελφοί,
θέλω πίσω τη Σταδίου μου φωτισμένη,
την Πανεπιστημίου μου στα νέον λουσμένη,
όπως παλιά, πριν κάποιοι φαντασμένοι,
τις κατασκοτεινιάσουνε για να πηγαίνει,
ο νους μας τάχαμου-τάχαμου στα Παρίσια,
νάταν η ζήλια ψώρα, αγόρια και κορίτσια !
Τέλος, θέλω πίσω έστω για λίγο και εσένα,
να βάλεις το πράσινό σου, άλλο κανένα,
στην Πλατεία Κυριακού (Βικτώρια) γωνία
περιμένω, Αριστοτέλους και Φερών με αγωνία.
________________________________________
Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ",
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
ίσως...
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.