έφυγα με ευθανασία..... - Νο 567

“Θα καθόμουνα πλάι σου πόσο μού ’λειψες πόσο,
θα καθόμουνα πλάι σου τ’ άρωμά σου να νιώσω,
θα καθόμουνα πλάι σου και για ώρες ατέλειωτες,
θα κοιτούσα τα μάτια σου που τ’ αγάπησα τόσο.”

Του Αλέκου Σακελλάριου αυτό το τραγουδάκι
κανείς δεν θυμόταν πια, και ίσως λιγάκι,
ίσως κάποιοι, γύρω στα εκατό ή παρά κάτι
που ήταν αιωνόβιοι, σαν και εμένα.....

Παρ' όλα αυτά εντελώς δεν τάχα εγώ χαμένα
απορούσα δε και πώς δεν τάχα ακόμη,
αλλά με το συμπάθιο και συγνώμη,
μ’ αρέσανε πολύ ακόμη τα κορίτσια,
μα πού να το ‘λεγα ο έρμος αυτό στα ίσια,
θ’ άκουγα το άμε-τράβα ρε ραμολί,
και με το δίκιο της η όποια δηλαδή,
έτσι συνέχεια έλεγα στον εαυτό μου,
θα γίνω ρεζίλι… τι στο καλό μου.

Ομολογώ ο ξεμωραμένος όμως και κάτι τί….
πως και τις μεγάλες τις πήγαινα στο ΚΑΠΗ,
το τόλμησα δε για μία, που όντως άξιζε τον κόπο,
έτσι και τάφτυσα…..
                                Τη φίλησα και έμεινα στον τόπο…

________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως...