κι έγινε του αλγόριθμου……. - Νο 577

Με φορτίο ζουπιγμένο,
το καράβι βουτηγμένο
ως τη μέση στο νερό,
έφτασε με το στανιό
μπήκε πέρασε ισθμό,
λίγα μίλια από δω,
του Περαία το ψηλό,
με τα κιάλια εγώ θωρώ
που χτίστηκε τον κακό
κατά πολλούς καιρό,
που ουδέν γι αυτό θα πω,
γιατί το μπλογκ ετούτο δω,
το είχαν δέσει χρόνους δυό
μόνο εσχάτως λύσανε
και λεύτερο αμολήσανε,
έτσι τον βγάζω τον σκασμό,
αλήθειες δεν θα ξαναπώ
χίλια ο Γκαλεάνο είχε δίκια
στον ισχυρό ανήκει η αλήθεια,
στο μεγάλο αφεντικό
έτσι κεφάλι έχω σκυφτό,
κι επιμελώς αυτό κρατώ,
μπας τη δώσει στον κακό,
και με ρίξει στο κενό,
σε καιάδα σκοτεινό,
στον καιάδα τον οποίον
ο με το σιδηρούν
κρατείται προσωπείον.
Ναι, ο Αλέξανδρος Δουμάς,
εγκαίρως είχε ειδοποιήσει εμάς,
κι έτσι στη Χαμοστέρνας,
της ξεπάτωτης ταβέρνας,
ένα-ένα τα σκαλιά,
πήγα κάτω, στον Μηνά,
τον παλιόφιλο κληρούχα,
τον λοχία τότε πούχα
στο Διδυμότειχο παλιά,
να ρίξουμε καμιά ζαριά
με τ’ άλλα παλιομούτρα,
και τάχα μου εμείς την τούρτα,
κόβαμε φο γενεθλίων,
ενώ στο τζόγο των ορθίων,
ρίχναμε ζαριές στη ζούλα.
Στις βαγαποντιές πιτσούλα,
έριχνα με πειραγμένο ζάρι,
και σαν με πήρανε χαμπάρι,
μετά το ξύλο που μου ρίξαν
με μαχαιρώσαν και μ΄αφήσαν,
μ’ έσουραν πέρα, κι αυτό ήταν….

Με ξέκαναν, ο λοχίας φίλος,
ο Νάτσης Ζώης, αλλιώς Σκύλος,
και ο Φαλτσέτας ο Μιχάλης,
μιά ζωή, μου είπε, σφάλεις,
και μούριξε την τελευταία,
τη μαχαιριά που ‘ταν μοιραία….

Έκτοτε δεν χάνω ευκαιρία,
σαν με τη γη έχω επικοινωνία,
να σου ζητάω πάντα συγνώμη,
και να σου λέω σε αγαπώ ακόμη..
________________________________________

Έμμετρο έργο από το βιβλίο "ΑΝΤΙ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ", 
του Π. Ματαράγκα, με αλήθειες, αιχμές και φαντασία,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  ίσως..